левизодагон
17:1 Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:
17:2 Ба Ҳорун ва писаронаш ва ба ҳамаи фарзандони ӯ сухан гӯед.
Исроил, ва ба онҳо бигӯ; Ин аст он чизе ки Худованд дорад
фармуд, ки
17:3 Касе аз хонадони Исроил бошад, ки говро бикушад, ё
барра ё буз, дар бошишгоҳ, ё он ки онро аз бошишгоҳ мекушад,
17:4 Ва онро ба дари хаймаи ҷомеъ намеоварад,
то ки барои Худованд дар назди хаймаи Худованд ҳадия оварад;
хун ба он одам ҳисоб карда мешавад; вай хун рехтааст; ва он мард
аз миёни қавми худ маҳв карда мешавад:
17:5 То ба охир, то ки банӣ-Исроил қурбониҳои худро биёваранд, ки
дар саҳро қурбонӣ мекунанд, то ки онҳоро ба сӯи замин оваранд
Худовандо, ба дари хаймаи ҷомеъ, ба сӯи
коҳин кунед ва онҳоро барои қурбониҳои саломатӣ барои Худованд тақдим кунед.
17:6 Ва коҳин хунро бар қурбонгоҳи Худованд пошад
дари хаймаи чамъомад ва равганро барои а
бӯи хуш барои Худованд.
17:7 Ва онҳо дигар қурбониҳои худро ба девҳо, ки баъд аз онҳо ҳастанд, тақдим нахоҳанд кард
ба фоҳиша рафтаанд. Ин барои онҳо ҳукми абад хоҳад буд
дар тамоми наслхои худ.
17:8 Ва ту ба онҳо бигӯ: "Ҳар касе, ки аз хонаи онҳо бошад"
Исроил, ё аз ғарибон, ки дар миёни шумо сукунат доранд, қурбонӣ мекунад
қурбонии сӯхтанӣ ё қурбонӣ,
17:9 Ва онро ба дари хаймаи ҷомеъ намеорад,
то ки онро ба Худованд тақдим кунанд; ҳатто он одам аз миёни ӯ нест карда мешавад
одамон.
17:10 Ва ҳар касе, ки аз хонадони Исроил бошад, ё аз бегонагон
ки дар миёни шумо сукунат доранд, ки ҳар гуна хун мехӯранд; Ман ҳатто муқаррар мекунам
чеҳраи ман ба он ҷоне ки хун мехӯрад, ва ӯро аз ӯ дур хоҳад кард
дар байни халки худ.
17:11 Зеро ки ҳаёти ҷисм дар хун аст, ва Ман онро ба шумо додаам
бар қурбонгоҳ барои кафорати ҷонҳои шумо, зеро ки он хун аст
ки кафорати ҷон мекунад.
17:12 Бинобар ин ман ба банӣ-Исроил гуфтам, ки ҳеҷ кас аз шумо нахӯрад
хун, ва ҳеҷ ғарибе, ки дар миёни шумо сукунат дорад, хун нахӯрад.
17:13 Ва ҳар касе, ки аз банӣ-Исроил бошад, ё аз банӣ-Исроил
аҷнабиёне, ки дар миёни шумо иқомат доранд, ки ҳар ҳайвони ваҳширо шикор карда, сайд мекунанд
ё мурғе, ки хӯрдан мумкин аст; Ӯ ҳатто хуни онро рехт, ва
онро бо чанг пушонед.
17:14 Зеро он ҳаёти ҳар башар аст; хуни он барои ҳаёт аст
«Бинобар ин ба банӣ-Исроил гуфтам, ки онро бихӯред».
хуни ҷисм нест, зеро ки ҳаёти ҳар башар хун аст
аз он: ҳар кӣ бихӯрад, бурида хоҳад шуд.
17:15 Ва ҳар кас, ки бихӯрад, ки аз худ мурдааст ё он чи буд
бо ҳайвонҳо дарида, хоҳ аз кишвари худ бошад, хоҳ бегона,
либоси худро бишӯяд ва худро дар об ғусл мекунад ва хоҳад буд
то шом наҷис аст: он гоҳ пок хоҳад буд.
17:16 Аммо агар онҳоро нашуст ва ҷисми худро ғусл накунад; он гоҳ аз ӯҳдаи худ хоҳад бардошт
шарорат.