левизодагон 12:1 Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт: 12:2 Ба банӣ-Исроил сухан гӯед: «Агар зане ҳомиладор бошад». насл, ва писари одамӣ зоид, ва он гоҳ вай ҳафт рӯз наҷис хоҳад буд; вай мувофиқи рӯзҳои ҷудоӣ барои заъфи худ хоҳад буд нопок. 12:3 Ва дар рӯзи ҳаштум гӯшти пӯсти ҷанозаи ӯ хатна карда мешавад. 12:4 Ва он гоҳ вай дар хуни се поккунандаи худ боқӣ хоҳад монд ва сӣ рӯз; вай ба ҳеҷ чизи муқаддас даст нарасонад ва ба он дохил нашавад то айёми покшавии вай анҷом ёбад. 12:5 Аммо агар вай канизи зоид, пас вай ду ҳафта наҷис хоҳад буд, чунон ки дар ҷудоии вай, ва вай дар хуни поксозии худ боқӣ хоҳад монд шашу шаш рӯз. 12:6 Ва ҳангоме ки айёми поксозии вай анҷом мешавад, барои писар ё барои як духтарам, вай бояд барраи яксоларо барои қурбонии сӯхтанӣ биёрад, ва кабӯтаре ё кабӯтареро барои қурбонии гуноҳ ба назди дар аз хаймаи ҷомеъ ба коҳин: 12:7 Ки онро ба ҳузури Худованд тақдим кунад, ва барои вай кафорат кунад; ва вай аз хуни вай пок мешавад. Ин қонун барои вай, ки мард ё духтар таваллуд кардааст. 12:8 Ва агар вай наметавонад як барра биёрад, бояд ду барра биёрад сангпуштҳо ё ду кабӯтарони ҷавон; яке барои қурбонии сӯхтанӣ ва он дигаре барои қурбонии гуноҳ; ва коҳин кафорат мекунад вай, ва вай пок хоҳад буд.