левизодагон
12:1 Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:
12:2 Ба банӣ-Исроил сухан гӯед: «Агар зане ҳомиладор бошад».
насл, ва писари одамӣ зоид, ва он гоҳ вай ҳафт рӯз наҷис хоҳад буд;
вай мувофиқи рӯзҳои ҷудоӣ барои заъфи худ хоҳад буд
нопок.
12:3 Ва дар рӯзи ҳаштум гӯшти пӯсти ҷанозаи ӯ хатна карда мешавад.
12:4 Ва он гоҳ вай дар хуни се поккунандаи худ боқӣ хоҳад монд ва
сӣ рӯз; вай ба ҳеҷ чизи муқаддас даст нарасонад ва ба он дохил нашавад
то айёми покшавии вай анҷом ёбад.
12:5 Аммо агар вай канизи зоид, пас вай ду ҳафта наҷис хоҳад буд, чунон ки дар
ҷудоии вай, ва вай дар хуни поксозии худ боқӣ хоҳад монд
шашу шаш рӯз.
12:6 Ва ҳангоме ки айёми поксозии вай анҷом мешавад, барои писар ё барои як
духтарам, вай бояд барраи яксоларо барои қурбонии сӯхтанӣ биёрад,
ва кабӯтаре ё кабӯтареро барои қурбонии гуноҳ ба назди дар
аз хаймаи ҷомеъ ба коҳин:
12:7 Ки онро ба ҳузури Худованд тақдим кунад, ва барои вай кафорат кунад; ва
вай аз хуни вай пок мешавад. Ин қонун барои
вай, ки мард ё духтар таваллуд кардааст.
12:8 Ва агар вай наметавонад як барра биёрад, бояд ду барра биёрад
сангпуштҳо ё ду кабӯтарони ҷавон; яке барои қурбонии сӯхтанӣ ва он
дигаре барои қурбонии гуноҳ; ва коҳин кафорат мекунад
вай, ва вай пок хоҳад буд.