левизодагон
6:1 Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:
6:2 Агар ҷон гуноҳ кунад, ва гуноҳе бар зидди Худованд кунад ва ба Ӯ дурӯғ гӯяд.
ёри дар он чизе ки ба ӯ супурда шудааст, то нигоҳдорӣ, ё дар мушорикат, ё
дар чизе, ки бо зӯрӣ гирифта шудааст ё ҳамсояи худро фиреб додааст;
6:3 Ё он чиро, ки гум шудааст, ёфтаед ва дар бораи он дурӯғ мегӯяд ва қасам мехӯрад
бардурӯғ; дар яке аз ҳамаи ин корҳое, ки одамизод мекунад ва дар он гуноҳ мекунад:
6:4 Пас аз он хоҳад буд, зеро ки ӯ гуноҳ кардааст, ва гунаҳкор аст, ки вай хоҳад кард
он чиро, ки бо зӯрӣ гирифта буд, ё он чи дорад, баргардонед
бо роҳи фиреб ба даст оварда шудааст, ё он чизе ки ба ӯ супурда шудааст, то нигоҳдорӣ кунад, ё гумшуда
чизе, ки ӯ ёфт,
6:5 Ё ҳар чизе, ки дар бораи он савганд бардурӯғ хӯрдааст; Ӯ ҳатто онро барқарор хоҳад кард
дар асосй ва ба он кисми панчум илова карда, дода шавад
ба касе ки ин ба вай тааллуқ дорад, дар рӯзи қурбонии гуноҳ.
6:6 Ва ӯ қурбонии гуноҳи худро барои Худованд меорад, як қӯчқори берун
айб аз рама, ба қадри ту, барои қурбонии ҷиноят,
ба коҳин:
6:7 Ва коҳин ӯро ба ҳузури Худованд кафорат хоҳад кард, ва он
Ӯ барои ҳар коре, ки кардааст, бахшида мешавад
убур кардан ба он.
6:8 Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:
6:9 Ҳорун ва писаронашро амр фармуда, гӯед: «Ин аст қонуни сӯхтагон».
қурбонӣ: ин қурбонии сӯхтанӣ аст, аз сабаби сӯхтании бар
қурбонгоҳ тамоми шаб то субҳ, ва оташи қурбонгоҳ хоҳад буд
дар он месӯзад.
6:10 Ва коҳин ҷомаи катони худ ва камонҳои катони худро дар бар хоҳад кард
Ӯ ба ҷисми худ бипӯшад ва хокистареро, ки оташ дорад, бибарад
бо қурбонии сӯхтанӣ бар қурбонгоҳ сӯзонда, онҳоро хоҳад гузошт
дар назди қурбонгоҳ.
6:11 Ва ӯ бояд либосҳои худро бипӯшад, ва либосҳои дигар бипӯшад, ва мебарад
Хокистарро берун аз ӯрдугоҳ ба ҷои тозае.
6:12 Ва оташи қурбонгоҳ дар он фурӯзон хоҳад шуд; гузошта намешавад
ва коҳин ҳар саҳар бар он ҳезум сӯзонда, мегузорад
Қурбонии сӯхтанӣ мувофиқи он; ва чарбуи онро бар он хоҳад сӯзонд
қурбониҳои сулҳ.
6:13 Оташ ҳамеша бар қурбонгоҳ фурӯзон хоҳад шуд; ҳеҷ гоҳ берун нахоҳад рафт.
6:14 Ва ин аст қонуни қурбонии ордӣ: писарони Ҳорун тақдим хоҳанд кард
онро ба ҳузури Худованд, дар пеши қурбонгоҳ.
6:15 Ва аз он як мушти худ, аз орди ҳадияи ордӣ бигирад,
ва аз равғани он, ва тамоми ладан, ки бар гӯшт аст
қурбонӣ кунед, ва онро бар қурбонгоҳ барои маззаи хушбӯй хоҳад сӯзонд
ёдгории он барои Худованд аст.
6:16 Ва боқимондаи онро Ҳорун ва писаронаш бо хамиртуруш хоҳанд хӯрд
нон бояд дар ҷои муқаддас бихӯрад; дар суди ш
хаймаи ҷамоатро хоҳанд хӯрд.
6:17 Он набояд бо хамиртуруш пухта шавад. Ман онро ба онҳо барои онҳо додаам
як қисми ҳадияҳои ман, ки дар оташ дода мешавад; он муқаддастар аст, мисли гуноҳ
қурбонӣ ва ҳамчун қурбонии гуноҳ.
6:18 Ҳамаи мардони писарони Ҳорун аз он бихӯранд. Он хоҳад буд а
Дар наслҳои шумо то абад дар бораи ҳадияҳо ҳукм кунед
Худованд аз оташ офарида шудааст: ҳар кӣ ба онҳо ламс кунад, муқаддас хоҳад буд.
6:19 Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:
6:20 Ин аст ҳадияи Ҳорун ва писаронаш, ки онҳо пешкаш кунанд
ба Худованд дар рӯзе ки тадҳин шавад; қисми даҳуми эфа
аз орди маҳин барои ҳадияи ҷовидонӣ, нисфи онро субҳ,
ва нисфи онро шабона.
6:21 Он бояд бо равған тайёр карда шавад; ва ҳангоме ки пухта мешавад, ту хоҳӣ кард
биёр; ва пораҳои пухтаи қурбонии ордӣ тақдим намо
Зеро ки атри ширин барои Худованд аст.
6:22 Ва коҳини писарони ӯ, ки ба ҷои ӯ тадҳин шудааст, онро тақдим хоҳад кард:
он барои Худованд фаризаи то абад аст; он комилан сӯхта хоҳад шуд.
6:23 Зеро ки ҳар як қурбонии ордӣ барои коҳин комилан сӯзонида мешавад;
нахӯранд.
6:24 Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:
6:25 Ба Ҳорун ва писаронаш сухан ронда, бигӯед: «Ин аст қонуни гуноҳ
қурбонӣ: дар ҷое ки қурбонии сӯхтанӣ кушта мешавад, гуноҳ хоҳад буд
қурбонӣ ба ҳузури Худованд забҳ карда шавад: он муқаддас аст.
6:26 Коҳине ки онро барои гуноҳ қурбонӣ мекунад, онро дар ҷои муқаддас бихӯрад
дар ҳавлии хаймаи ҷомеъ хӯрда шавад.
6:27 Ҳар он чи ба ҷисми он бирасад, муқаддас хоҳад буд: ва ҳангоме ки дар он ҷо
аз хуни он ба ҳар ҷома пошида шавад, онро бишӯй
ки бар он дар ҷои муқаддас пошида шуд.
6:28 Аммо зарфи гилин, ки дар он намнок аст, шикаста хоҳад шуд, ва агар он
дар деги мисин тар карда шавад, ҳам бишӯяд ва ҳам дар он бишӯяд
об.
6:29 Ҳамаи мардони коҳинон аз он бихӯранд: он муқаддастарин аст.
6:30 Ва ҳеҷ қурбонии гуноҳ, ки ягон хуни он ба он оварда нашавад
хаймаи ҷамоат барои мусолиҳа кардан бо ҳама дар ҷои муқаддас,
хӯрда мешавад: дар оташ месӯзад.