Марсияҳо
5:1 Ба ёд оред, эй Худованд, он чиро, ки ба сари мо омадааст: фикр кунед, ва инак, моро
маломат.
5:2 Мероси мо ба бегонагон, хонаҳои мо ба ғарибон табдил ёфтааст.
5:3 Мо ятиму бепадарем, Модарони мо мисли бевазанон.
5:4 Мо оби худро барои пул нӯшидем; чӯби мо ба мо фурӯхта мешавад.
5:5 Гардани мо зери таъқибот аст: мо меҳнат мекунем, ва оромӣ надорем.
5:6 Мо дасти мисриён додем, ва ба ашшуриён, то бошад
аз нон каноатманд.
5:7 Падарони мо гуноҳ кардаанд, ва не; ва мо онҳоро бар дӯш гирифтем
шарорат.
5:8 Ғуломон бар мо ҳукмронӣ кардаанд: касе нест, ки моро аз он раҳо кунад
дасти онхо.
5:9 Мо нони худро бо хатари ҷони худ ба хотири шамшери
биёбон.
5:10 Пӯсти мо аз қаҳтии даҳшатнок мисли танӯр сиёҳ шуд.
5:11 Онҳо занонро дар Сион, ва канизонро дар шаҳрҳои Яҳудо таҳқир карданд.
5:12 Сардорон аз дасти онҳо овехта шудаанд: чеҳраи пирон набуд
шарафманд.
5:13 Онҳо ҷавононро барои орд кардан бурданд, ва кӯдакон дар зери ҳезум афтоданд.
5:14 Пирон аз дарвоза бозистоданд, Ҷавонон аз мусиқии худ.
5:15 Шодии дили мо қатъ шуд; ракси мо ба мотам табдил ёфтааст.
5:16 Тоҷ аз сари мо афтод: вой бар ҳоли мо, ки гуноҳ кардаем!
5:17 Барои ин дили мо суст аст; барои ин чашмони мо хира аст.
5:18 Аз сабаби кӯҳи Сион, ки харобазор аст, рӯбоҳҳо роҳ мераванд
он.
5:19 Ту, эй Худованд, то абад мемонӣ; тахти ту аз насл то
насл.
5:20 Чаро ту моро то абад фаромӯш мекунӣ ва ин қадар вақт моро тарк мекунӣ?
5:21 Моро ба сӯи Худ бигардон, эй Худованд, ва мо рӯйгардон хоҳем шуд; рузхоямонро нав кунем
мисли пештара.
5:22 Аммо ту моро комилан рад кардӣ; ту бар мо сахт хашмгин ҳастӣ.