Марсияҳо 5:1 Ба ёд оред, эй Худованд, он чиро, ки ба сари мо омадааст: фикр кунед, ва инак, моро маломат. 5:2 Мероси мо ба бегонагон, хонаҳои мо ба ғарибон табдил ёфтааст. 5:3 Мо ятиму бепадарем, Модарони мо мисли бевазанон. 5:4 Мо оби худро барои пул нӯшидем; чӯби мо ба мо фурӯхта мешавад. 5:5 Гардани мо зери таъқибот аст: мо меҳнат мекунем, ва оромӣ надорем. 5:6 Мо дасти мисриён додем, ва ба ашшуриён, то бошад аз нон каноатманд. 5:7 Падарони мо гуноҳ кардаанд, ва не; ва мо онҳоро бар дӯш гирифтем шарорат. 5:8 Ғуломон бар мо ҳукмронӣ кардаанд: касе нест, ки моро аз он раҳо кунад дасти онхо. 5:9 Мо нони худро бо хатари ҷони худ ба хотири шамшери биёбон. 5:10 Пӯсти мо аз қаҳтии даҳшатнок мисли танӯр сиёҳ шуд. 5:11 Онҳо занонро дар Сион, ва канизонро дар шаҳрҳои Яҳудо таҳқир карданд. 5:12 Сардорон аз дасти онҳо овехта шудаанд: чеҳраи пирон набуд шарафманд. 5:13 Онҳо ҷавононро барои орд кардан бурданд, ва кӯдакон дар зери ҳезум афтоданд. 5:14 Пирон аз дарвоза бозистоданд, Ҷавонон аз мусиқии худ. 5:15 Шодии дили мо қатъ шуд; ракси мо ба мотам табдил ёфтааст. 5:16 Тоҷ аз сари мо афтод: вой бар ҳоли мо, ки гуноҳ кардаем! 5:17 Барои ин дили мо суст аст; барои ин чашмони мо хира аст. 5:18 Аз сабаби кӯҳи Сион, ки харобазор аст, рӯбоҳҳо роҳ мераванд он. 5:19 Ту, эй Худованд, то абад мемонӣ; тахти ту аз насл то насл. 5:20 Чаро ту моро то абад фаромӯш мекунӣ ва ин қадар вақт моро тарк мекунӣ? 5:21 Моро ба сӯи Худ бигардон, эй Худованд, ва мо рӯйгардон хоҳем шуд; рузхоямонро нав кунем мисли пештара. 5:22 Аммо ту моро комилан рад кардӣ; ту бар мо сахт хашмгин ҳастӣ.