Еҳушаъ
17:1 Ҳамчунин барои сибти Менашше бисьёр буд; зеро ки вай нахустзода буд
аз Юсуф; барои Мокир, нахустзодаи Менашше, падари ӯ
Ҷилъод: азбаски ӯ марди ҷангӣ буд, аз ин рӯ вай Ҷилъод ва Бошон дошт.
17:2 Ҳамчунин барои боқимондаи банӣ-Менашше аз рӯи насли онҳо бисьёр буд
оилаҳо; барои банӣ-Абиезер ва барои банӣ-Ҳелек,
ва барои банӣ-Асриил ва барои банӣ-Шакем ва барои
банӣ‐Ҳефер ва барои банӣ‐Шемида: инҳо буданд
писарони Менашше ибни Юсуф аз қабилаҳои онҳо.
17:3 Аммо Салофҳод ибни Ҳефер, ибни Ҷилъод, ибни Мокир,
Писари Менашше писар надошт, балки духтарон буд; ва инҳоянд номҳо
аз духтаронаш Маҳла ва Нӯҳ, Ҳоғло, Милко ва Тирсо.
17:4 Ва онҳо ба Элъозори коҳин ва ба ҳузури Еҳушаъ ибни писар наздик омаданд
аз Нун ва ба ҳузури мирон гуфтанд: «Худованд ба Мусо амр фармуд, ки бидиҳад».
дар байни бародарони худ мероси мост. Бинобар ин мувофики
фармони Худованд ба онҳо дар миёни бародарон мерос дод
аз падарашон.
17:5 Ва даҳ ҳисса ба Менашше афтод, дар канори замини Ҷилъод ва
Бошон, ки дар он тарафи Урдун буданд;
17:6 Зеро ки духтарони Менашше дар байни писаронаш мерос доштанд; ва
бақияи писарони Менашше замини Ҷилъод доштанд.
17:7 Ва соҳили Менашше аз Ошер то Микметоҳ буд, ки воқеъ аст.
пеш аз Шакем; ва сарҳад аз тарафи рост ба тарафи рост мерафт
сокинони Энтапуах.
17:8 Ва Менашше замини Тапуа дошт, вале Тапуа дар сарҳади он
Менашше аз банӣ-Эфроим буд;
17:9 Ва соҳил ба дарёи Каноҳ, дар ҷануби дарё фуруд омад.
ин шаҳрҳои Эфроим аз ҷумлаи шаҳрҳои Менашше мебошанд: соҳили
Менашше низ дар тарафи шимолии дарё буд, ва берун аз он
он дар баҳр буд:
17:10 Дар ҷануб аз они Эфроим буд, ва дар шимол аз они Менашше буд, ва баҳр
сарҳади ӯ аст; ва онҳо дар Ошер дар шимол ва дар он вохӯрданд
Иссахор дар шарқ.
17:11 Ва Менашше дар Иссокор ва Ошер-Байт-Шиён ва шаҳрҳои вай буд, ва
Иблеам ва шаҳрҳои вай, ва сокинони Дор ва шаҳрҳои вай, ва
сокинони Эндор ва шаҳрҳои вай, ва сокинони Таанах ва
шаҳрҳои вай, ва сокинони Маҷиддӯ ва шаҳрҳои вай, ҳатто се нафар
кишварҳо.
Юҳанно 17:12 Аммо банӣ-Менашше сокинони шаҳрро бадар ронда натавонистанд
он шаҳрҳо; аммо канъониён дар он сарзамин сокин хоҳанд буд.
17:13 Аммо чунин воқеъ шуд, вақте ки банӣ-Исроил қавитар шуданд, ки
канъониёнро ба хироҷ гузоштанд, вале онҳоро комилан бадар наоварданд.
17:14 Ва писарони Юсуф ба Еҳушаъ сухан ронда, гуфтанд: «Чаро
ба ман танҳо як қуръа ва як ҳисса дод, то мерос бигирам, зеро ки ман бузург ҳастам
Эй мардум, азбаски Худованд маро то ҳол баракат додааст?
17:15 Ва Еҳушаъ ба онҳо ҷавоб дод: «Агар ту як қавми бузург бошӣ, ба сӯи
замини ҳезумро бибур, ва дар он ҷо барои худ дар замини кӯҳистон бибур
Фариззиён ва бузургҷуссаҳо, агар кӯҳи Эфроим бар ту танг бошад.
17:16 Ва писарони Юсуф гуфтанд: «Тӯп барои мо басанда нест, ва ҳама».
Канъониён, ки дар замини водӣ сокинанд, аробаҳои ҷангӣ доранд
оҳан, ҳам аҳли Байт-Шиён ва ҳам аз шаҳрҳои он
водии Изреил.
17:17 Ва Еҳушаъ ба хонадони Юсуф, ҳатто ба Эфроим ва ба
Менашше гуфт: «Ту халқи бузург ҳастӣ, ва қудрати бузург дорӣ;
набояд танҳо як лот дошта бошад:
17:18 Аммо кӯҳ аз они туст; зеро он ҳезум аст ва ту онро бурӣ
ва баромади он аз они ту хоҳад буд, зеро ки ту берун хоҳӣ рафт
Канъониён, гарчанде ки аробаҳои оҳанин доранд ва ҳарчанд ҳастанд
қавӣ.