Еҳушаъ
5:1 Ва воқеъ шуд, вақте ки ҳамаи подшоҳони амӯриён, ки дар он буданд,
тарафи Урдун ба ғарб, ва тамоми подшоҳони канъонӣ, ки
ки дар канори баҳр буданд, шуниданд, ки Худованд обҳои Урдунро хушк кардааст
аз пеши банӣ-Исроил, то даме ки мо аз он гузашта будем, ки
дили онҳо об шуд, ва дигар дар онҳо рӯҳ набуд, зеро
аз банӣ-Исроил.
5:2 Дар он вақт Худованд ба Еҳушаъ гуфт: «Бароят кордҳои тез соз, ва
банӣ-Исроилро бори дуюм хатна кунед.
5:3 Ва Еҳушаъ ба ӯ кордҳои тез сохт, ва банӣ-Исроилро хатна кард
дар теппаи сунъй.
5:4 Ва ин сабаби он аст, ки Еҳушаъ хатна кард: тамоми мардум, ки
Аз Миср берун омада, мардон, ҳатто ҳамаи мардони ҷангӣ, дар ҷанг мурданд
биёбон, пас аз он ки аз Миср баромаданд.
5:5 Ва ҳамаи одамоне, ки берун омада буданд, хатна буданд, вале тамоми мардум
ки дар биёбон дар аснои берун баромаданд
Миср, онҳоро хатна накарда буданд.
5:6 Зеро ки банӣ-Исроил чил сол дар биёбон роҳ рафтанд, то он даме
тамоми мардуми ҷанговаре, ки аз Миср баромада буданд, буданд
фурӯ рафтанд, зеро онҳо ба овози Худованд итоат накарданд;
Худованд қасам хӯрд, ки заминеро, ки Худованд қасам хӯрдааст, ба онҳо нишон намедиҳад
ба падарони онҳо, ки Ӯ ба мо бидиҳад, замине, ки аз шир ҷорист
ва асал.
5:7 Ва фарзандони онҳо, ки Ӯ ба ҷои онҳо ба воя расонд, Еҳушаъ
хатнашудагон: зеро ки номахтун буданд, чунки хатна надоштанд
дар омади гап онҳоро хатна карданд.
5:8 Ва ҳангоме ки онҳо тамоми мардумро хатна карданд,
ки онхо то солим шудан дар чойхои худ дар бошишгох бимонанд.
5:9 Ва Худованд ба Еҳушаъ гуфт: «Имрӯз ман таҳқиро бартараф кардам
аз Миср аз шумо. Бинобар ин номи он ҷой Ҷилҷол ном дорад
то имруз.
5:10 Ва банӣ-Исроил дар Ҷилҷол ӯрду заданд, ва иди фисҳро ҷашн гирифтанд
рӯзи чордаҳуми моҳ бегоҳ дар даштҳои Ериҳӯ.
5:11 Ва фардои он аз гандуми кӯҳнаи замин хӯрданд
иди фисҳ, кулчаҳои фатир ва ҷуворимаккаи хушк дар худи ҳамон рӯз.
5:12 Ва манна фардо пас аз хӯрдани ҷуворимаккаи кӯҳна қатъ шуд
аз замин; ва банӣ-Исроил дигар манна надоштанд; вале онхо
он сол аз меваи замини Канъон хӯрд.
5:13 Ва ҳангоме ки Еҳушаъ дар канори Ериҳӯ буд, ӯ худро боло бардошт.
чашмонашро дида, нигарист, ва инак, марде дар муқобили ӯ меистод
шамшераш дар дасташ кашида шуд, ва Еҳушаъ назди ӯ омада, гуфт
«Ту барои мо ҳастӣ ё душманони мо?
5:14 Ва гуфт: «Не; Аммо ман ҳамчун сардори лашкари Худованд ҳозирам.
Ва Еҳушаъ рӯй ба замин афтод, ва саҷда кард ва гуфт
вай: «Оғои ман ба ғуломи худ чӣ гуфт?
5:15 Ва мири лашкари Худованд ба Еҳушаъ гуфт: «Кафши худро воз кун.
аз пои худ; зеро он ҷое ки бар он истодаӣ, муқаддас аст. Ва Еҳушаъ
чунин кард.