Ҷон 12:1 Он гоҳ Исо шаш рӯз пеш аз иди фисҳ ба Байт-Ҳинӣ омад, ки дар он ҷо Лаъзор буд буд, ки мурда буд ва Ӯро аз мурдагон эҳьё кард. 12:2 Дар он ҷо ба ӯ зиёфат доданд; ва Марто хизмат мекард, вале Лаъзор яке аз онҳо буд ки бо У дар сари миз нишаста буданд. 12:3 Он гоҳ Марям як кило атрафшон аз spikenard гирифт, хеле гаронбаҳо, ва пойҳои Исоро тадҳин карда, пойҳои Ӯро бо мӯи худ хушконд; хонаро буи мархам пур карда буд. 12:4 Он гоҳ яке аз шогирдонаш гуфт: «Яҳудои Исқарьют, писари Шимъӯн, ки бояд ба ӯ хиёнат кунад, 12:5 Чаро ин равғани атрафшон ба сесад динор фурӯхта нашуд ва ба онон дода нашуд? бечора? 12:6 Инро ӯ гуфт, на аз он ки ӯ дар бораи мискинон ғамхорӣ мекард; балки азбаски вай А дузд буд, ва халтаро дошт ва он чиро, ки дар он гузошта шуда буд, луч кард. 12:7 Он гоҳ Исо гуфт: «Вайро ба ҳоли худаш гузор; вай бар зидди рӯзи дафни Ман аст». инро нигоҳ дошт. 12:8 Зеро ки мискинон ҳамеша бо шумо ҳастанд; вале ман на ҳамеша. 12:9 Бисёре аз яҳудиён медонистанд, ки Ӯ дар он ҷост, ва онҳо омаданд на танҳо ба хотири Исо, балки барои он ки Лаъзорро низ, ки Ӯ Ӯ буд, бубинанд аз мурдагон эҳьё шуда буд. 12:10 Аммо саркоҳинон машварат карданд, ки Лаъзорро низ ба назди онҳо гузоранд марг; 12:11 Зеро ки ба сабаби Ӯ бисёре аз яҳудиён рафта, имон оварданд бар Исо. 12:12 Рӯзи дигар мардуми бисьёре, ки ба ид омада буданд, шуниданд ки Исо ба Ерусалим меояд, 12:13 Шохаҳои дарахтони хурмо гирифта, ба истиқболи Ӯ баромад ва фарьёд зад: Ҳусанна: Муборак аст Подшоҳи Исроил, ки ба номи Худо меояд Худовандо. 12:14 Ва Исо, чун хари ҷавоне ёфт, бар он нишаст; чунон ки навишта шудааст, 12:15 Натарс, эй духтари Сион; инак, Подшоҳи ту меояд ва бар хар нишастааст. колт. 12:16 Ин чизҳоро на шогирдонаш дар аввал фаҳмиданд, балки вақте ки Исо ҷалол ёфт, баъд ба хотир овард, ки ин чизҳо дар бораи он навишта шудаанд ва ин корҳоро бо ӯ кардаанд. 12:17 Пас, мардуме ки бо Ӯ буданд, вақте ки Ӯ Лаъзорро аз миёни худ даъват мекард қабр кард ва Ӯро аз мурдагон эҳьё кард, шаҳодате нест. 12:18 Аз ин сабаб мардум низ Ӯро пешвоз гирифтанд, зеро шуниданд, ки Ӯ дорад ин мӯъҷизаро кард. 12:19 Фарисиён ба якдигар гуфтанд: «Шумо медонед, ки чӣ кор мекунед». ҳеҷ чиз бартарӣ надорад? инак, ҷаҳон аз паси ӯ рафт. 12:20 Ва дар байни онҳо юнониён низ буданд, ки барои саҷда кардан ба назди Худо омаданд ид: 12:21 Ҳамин тавр ба Филиппус, ки аз Байт-Сайдои Ҷалил буд, омад. ва аз Ӯ хоҳиш карда, гуфт: «Эй оғо! Исоро мебинем». 12:22 Филиппус омада, ба Андриёс хабар дод, ва боз Андриёс ва Филиппус гуфтанд Исо. 12:23 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Соат расидааст, ки Писари Одам». бояд тараннум кард. 12:24 Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: магар як донаи гандум дар хок шуду бимирад, танҳо мемонад, вале агар бимирад, бисёр медиҳад мева. 12:25 Ҳар кӣ ҷони худро дӯст медорад, онро барбод медиҳад; ва касе ки аз ҳаёти худ нафрат дорад ин ҷаҳон онро барои ҳаёти ҷовидонӣ нигоҳ медорад. 12:26 Агар касе ба Ман хизмат кунад, бигзор маро пайравӣ кунад; ва ҳар ҷое ки Ман бошам, он ҷо низ хоҳад буд бандаи Ман бошад: агар касе ба Ман хизмат кунад, Падари Ман вайро иззату эҳтиром хоҳад кард. 12:27 Ҳоло ҷони ман дар ташвиш аст; ва чӣ гӯям? Эй падар, маро аз ин раҳо кун Аммо ман ба ҳамин сабаб ба ин соат омадаам. 12:28 Падар, исми Худро ҷалол деҳ. Он гоҳ овозе аз осмон расид, ки гуфт: "Ман" ҳам онро ҷалол додаанд ва боз ҳам ҷалол хоҳанд дод. 12:29 Мардум, ки дар он ҷо истода, инро шуниданд, гуфтанд, ки ин раъд карданд: дигарон гуфтанд: «Фариштае бо ӯ сухан гуфт». 12:30 Исо дар ҷавоб гуфт: «Ин овоз на аз барои ман, балки барои шумост». ба хотири. 12:31 Алҳол доварии ин ҷаҳон аст: акнун мири ин ҷаҳон хоҳад буд ронда. 12:32 Ва ман, агар ман аз замин бардошта шавам, ҳама одамонро ба сӯи худ ҷалб хоҳам кард. 12:33 Ин гуфт, ки маънои онро дорад, ки чӣ гуна марг бояд бимирад. 12:34 Мардум дар ҷавоби Ӯ гуфтанд: «Мо аз шариат шунидаем, ки Масеҳ аст». то абад боқӣ мемонад; ва чӣ тавр мегӯӣ, ки Писари Одам бояд боло бардошта шавад? ин Писари Одам кист? 12:35 Он гоҳ Исо ба онҳо гуфт: «Боз чанде пеш нур бо шумост». Ҳангоме ки рӯшноӣ доред, роҳ равед, мабодо торикӣ бар шумо наояд, зеро ки он дар торикӣ роҳ меравад, намедонад ба куҷо меравад. 12:36 Ҳангоме ки нур доред, ба нур имон оваред, то ки фарзандон бошед аз нур. Ин суханонро Исо гуфт ва рафт ва пинҳон шуд аз онхо. 12:37 Аммо, гарчанде ки Ӯ пеш аз онҳо мӯъҷизаҳои зиёде ба амал оварда буд, онҳо имон оварданд на бар ӯ: 12:38 То сухани Ишаъёи набӣ ба амал ояд, ки ӯ Гуфт: «Худовандо! Кӣ ба хабари мо бовар кард? ва дасти кй дорад Худованд ошкор шуд? 12:39 Бинобар ин онҳо бовар карда натавонистанд, зеро ки Ишаъё боз гуфт: 12:40 Чашмони онҳоро кӯр кард ва дилҳояшонро сахт кард; ки бояд бо чашми худ набинанд ва бо дилашон дарк накунанд ва бошем табдил ёфтанд ва ман бояд онҳоро шифо бахшам. 12:41 Ин суханонро Ишаъё гуфт, вақте ки ҷалоли Ӯро дид ва дар бораи Ӯ сухан гуфт. 12:42 Бо вуҷуди ин, дар миёни сардорон низ бисёриҳо ба Ӯ имон оварданд; аммо ба сабаби фарисиён Ӯро эътироф накарданд, мабодо чунин кунанд аз куништ берун карда: 12:43 Зеро ки онҳо ҳамду санои одамонро бештар аз ҳамду санои Худо дӯст медоштанд. 12:44 Исо нидо карда, гуфт: «Ҳар кӣ ба Ман имон оварад, на ба Ман имон дорад, балки». бар касе ки Маро фиристод. 12:45 Ва ҳар кӣ Маро бинад, Фиристандаи Маро мебинад. 12:46 Ман нуре ба ҷаҳон омадаам, то ҳар кӣ ба Ман имон оварад дар торикй намонед. 12:47 Ва агар касе суханони Маро бишнавад ва бовар накунад, Ман бар вай доварӣ намекунам, зеро ки Ман на барои ҳукм кардани ҷаҳон, балки барои наҷот додани ҷаҳон омад. 12:48 Ҳар кӣ Маро рад кунад ва суханони Маро қабул накунад, довар дорад Ӯро: каломе ки гуфтаам, дар охирзамон ҳукм хоҳад кард рӯз. 12:49 Зеро ки Ман дар бораи худ нагуфтаам; лекин Падаре ки Маро фиристод, дод ба ман ҳукме аст, ки чӣ бояд гӯям ва чӣ бигӯям. 12:50 Ва ман медонам, ки ҳукми Ӯ ҳаёти ҷовидонӣ аст: ҳар он чи мегӯям, бинобар ин, чунон ки Падар ба Ман гуфта буд, ҳамон тавр мегӯям.