Ҷон
12:1 Он гоҳ Исо шаш рӯз пеш аз иди фисҳ ба Байт-Ҳинӣ омад, ки дар он ҷо Лаъзор буд
буд, ки мурда буд ва Ӯро аз мурдагон эҳьё кард.
12:2 Дар он ҷо ба ӯ зиёфат доданд; ва Марто хизмат мекард, вале Лаъзор яке аз онҳо буд
ки бо У дар сари миз нишаста буданд.
12:3 Он гоҳ Марям як кило атрафшон аз spikenard гирифт, хеле гаронбаҳо, ва
пойҳои Исоро тадҳин карда, пойҳои Ӯро бо мӯи худ хушконд;
хонаро буи мархам пур карда буд.
12:4 Он гоҳ яке аз шогирдонаш гуфт: «Яҳудои Исқарьют, писари Шимъӯн, ки
бояд ба ӯ хиёнат кунад,
12:5 Чаро ин равғани атрафшон ба сесад динор фурӯхта нашуд ва ба онон дода нашуд?
бечора?
12:6 Инро ӯ гуфт, на аз он ки ӯ дар бораи мискинон ғамхорӣ мекард; балки азбаски вай А
дузд буд, ва халтаро дошт ва он чиро, ки дар он гузошта шуда буд, луч кард.
12:7 Он гоҳ Исо гуфт: «Вайро ба ҳоли худаш гузор; вай бар зидди рӯзи дафни Ман аст».
инро нигоҳ дошт.
12:8 Зеро ки мискинон ҳамеша бо шумо ҳастанд; вале ман на ҳамеша.
12:9 Бисёре аз яҳудиён медонистанд, ки Ӯ дар он ҷост, ва онҳо омаданд
на танҳо ба хотири Исо, балки барои он ки Лаъзорро низ, ки Ӯ Ӯ буд, бубинанд
аз мурдагон эҳьё шуда буд.
12:10 Аммо саркоҳинон машварат карданд, ки Лаъзорро низ ба назди онҳо гузоранд
марг;
12:11 Зеро ки ба сабаби Ӯ бисёре аз яҳудиён рафта, имон оварданд
бар Исо.
12:12 Рӯзи дигар мардуми бисьёре, ки ба ид омада буданд, шуниданд
ки Исо ба Ерусалим меояд,
12:13 Шохаҳои дарахтони хурмо гирифта, ба истиқболи Ӯ баромад ва фарьёд зад:
Ҳусанна: Муборак аст Подшоҳи Исроил, ки ба номи Худо меояд
Худовандо.
12:14 Ва Исо, чун хари ҷавоне ёфт, бар он нишаст; чунон ки навишта шудааст,
12:15 Натарс, эй духтари Сион; инак, Подшоҳи ту меояд ва бар хар нишастааст.
колт.
12:16 Ин чизҳоро на шогирдонаш дар аввал фаҳмиданд, балки вақте ки Исо
ҷалол ёфт, баъд ба хотир овард, ки ин чизҳо дар бораи он навишта шудаанд
ва ин корҳоро бо ӯ кардаанд.
12:17 Пас, мардуме ки бо Ӯ буданд, вақте ки Ӯ Лаъзорро аз миёни худ даъват мекард
қабр кард ва Ӯро аз мурдагон эҳьё кард, шаҳодате нест.
12:18 Аз ин сабаб мардум низ Ӯро пешвоз гирифтанд, зеро шуниданд, ки Ӯ дорад
ин мӯъҷизаро кард.
12:19 Фарисиён ба якдигар гуфтанд: «Шумо медонед, ки чӣ кор мекунед».
ҳеҷ чиз бартарӣ надорад? инак, ҷаҳон аз паси ӯ рафт.
12:20 Ва дар байни онҳо юнониён низ буданд, ки барои саҷда кардан ба назди Худо омаданд
ид:
12:21 Ҳамин тавр ба Филиппус, ки аз Байт-Сайдои Ҷалил буд, омад.
ва аз Ӯ хоҳиш карда, гуфт: «Эй оғо! Исоро мебинем».
12:22 Филиппус омада, ба Андриёс хабар дод, ва боз Андриёс ва Филиппус гуфтанд
Исо.
12:23 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Соат расидааст, ки Писари Одам».
бояд тараннум кард.
12:24 Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегӯям: магар як донаи гандум дар
хок шуду бимирад, танҳо мемонад, вале агар бимирад, бисёр медиҳад
мева.
12:25 Ҳар кӣ ҷони худро дӯст медорад, онро барбод медиҳад; ва касе ки аз ҳаёти худ нафрат дорад
ин ҷаҳон онро барои ҳаёти ҷовидонӣ нигоҳ медорад.
12:26 Агар касе ба Ман хизмат кунад, бигзор маро пайравӣ кунад; ва ҳар ҷое ки Ман бошам, он ҷо низ хоҳад буд
бандаи Ман бошад: агар касе ба Ман хизмат кунад, Падари Ман вайро иззату эҳтиром хоҳад кард.
12:27 Ҳоло ҷони ман дар ташвиш аст; ва чӣ гӯям? Эй падар, маро аз ин раҳо кун
Аммо ман ба ҳамин сабаб ба ин соат омадаам.
12:28 Падар, исми Худро ҷалол деҳ. Он гоҳ овозе аз осмон расид, ки гуфт: "Ман"
ҳам онро ҷалол додаанд ва боз ҳам ҷалол хоҳанд дод.
12:29 Мардум, ки дар он ҷо истода, инро шуниданд, гуфтанд, ки ин
раъд карданд: дигарон гуфтанд: «Фариштае бо ӯ сухан гуфт».
12:30 Исо дар ҷавоб гуфт: «Ин овоз на аз барои ман, балки барои шумост».
ба хотири.
12:31 Алҳол доварии ин ҷаҳон аст: акнун мири ин ҷаҳон хоҳад буд
ронда.
12:32 Ва ман, агар ман аз замин бардошта шавам, ҳама одамонро ба сӯи худ ҷалб хоҳам кард.
12:33 Ин гуфт, ки маънои онро дорад, ки чӣ гуна марг бояд бимирад.
12:34 Мардум дар ҷавоби Ӯ гуфтанд: «Мо аз шариат шунидаем, ки Масеҳ аст».
то абад боқӣ мемонад; ва чӣ тавр мегӯӣ, ки Писари Одам бояд боло бардошта шавад?
ин Писари Одам кист?
12:35 Он гоҳ Исо ба онҳо гуфт: «Боз чанде пеш нур бо шумост».
Ҳангоме ки рӯшноӣ доред, роҳ равед, мабодо торикӣ бар шумо наояд, зеро ки он
дар торикӣ роҳ меравад, намедонад ба куҷо меравад.
12:36 Ҳангоме ки нур доред, ба нур имон оваред, то ки фарзандон бошед
аз нур. Ин суханонро Исо гуфт ва рафт ва пинҳон шуд
аз онхо.
12:37 Аммо, гарчанде ки Ӯ пеш аз онҳо мӯъҷизаҳои зиёде ба амал оварда буд, онҳо имон оварданд
на бар ӯ:
12:38 То сухани Ишаъёи набӣ ба амал ояд, ки ӯ
Гуфт: «Худовандо! Кӣ ба хабари мо бовар кард? ва дасти кй дорад
Худованд ошкор шуд?
12:39 Бинобар ин онҳо бовар карда натавонистанд, зеро ки Ишаъё боз гуфт:
12:40 Чашмони онҳоро кӯр кард ва дилҳояшонро сахт кард; ки бояд
бо чашми худ набинанд ва бо дилашон дарк накунанд ва бошем
табдил ёфтанд ва ман бояд онҳоро шифо бахшам.
12:41 Ин суханонро Ишаъё гуфт, вақте ки ҷалоли Ӯро дид ва дар бораи Ӯ сухан гуфт.
12:42 Бо вуҷуди ин, дар миёни сардорон низ бисёриҳо ба Ӯ имон оварданд; аммо
ба сабаби фарисиён Ӯро эътироф накарданд, мабодо чунин кунанд
аз куништ берун карда:
12:43 Зеро ки онҳо ҳамду санои одамонро бештар аз ҳамду санои Худо дӯст медоштанд.
12:44 Исо нидо карда, гуфт: «Ҳар кӣ ба Ман имон оварад, на ба Ман имон дорад, балки».
бар касе ки Маро фиристод.
12:45 Ва ҳар кӣ Маро бинад, Фиристандаи Маро мебинад.
12:46 Ман нуре ба ҷаҳон омадаам, то ҳар кӣ ба Ман имон оварад
дар торикй намонед.
12:47 Ва агар касе суханони Маро бишнавад ва бовар накунад, Ман бар вай доварӣ намекунам, зеро ки Ман
на барои ҳукм кардани ҷаҳон, балки барои наҷот додани ҷаҳон омад.
12:48 Ҳар кӣ Маро рад кунад ва суханони Маро қабул накунад, довар дорад
Ӯро: каломе ки гуфтаам, дар охирзамон ҳукм хоҳад кард
рӯз.
12:49 Зеро ки Ман дар бораи худ нагуфтаам; лекин Падаре ки Маро фиристод, дод
ба ман ҳукме аст, ки чӣ бояд гӯям ва чӣ бигӯям.
12:50 Ва ман медонам, ки ҳукми Ӯ ҳаёти ҷовидонӣ аст: ҳар он чи мегӯям,
бинобар ин, чунон ки Падар ба Ман гуфта буд, ҳамон тавр мегӯям.