Ҷон 4:1 Ва ҳангоме ки Худованд донист, ки чӣ тавр фарисиён шуниданд, ки Исо офаридааст ва бештар аз Яҳё шогирдонро таъмид дод, 4:2 (Гарчанде ки худи Исо на, балки шогирдонаш таъмид медоданд) 4:3 Ӯ Яҳудияро тарк карда, боз ба Ҷалил рафт. 4:4 Ва ӯ бояд аз Сомария гузарад. 4:5 Пас аз он ба шаҳри Сомария омад, ки он Сихар ном дорад, дар наздикии он қитъаи замине, ки Яъқуб ба писараш Юсуф дод. 4:6 Дар он ҷо чоҳи Яъқуб буд. Пас, Исо аз кори Ӯ хаста шуда буд сафар карда, дар сари чоҳ нишаст; ва тақрибан соати шашум буд. 4:7 Зане аз Сомария омад, то об кашад; Исо ба вай гуфт: Ба ман бинӯшам. 4:8 (Зеро ки шогирдонаш барои харидани хӯрок ба шаҳр рафта буданд.) 4:9 Он гоҳ зани сомарӣ ба ӯ гуфт: «Чӣ гуна аст, ки ту Эй яҳудӣ, аз ман бинӯш, ки зани сомарӣ ҳаст? зеро ки яҳудиён доранд бо сомариён коре надошт. 4:10 Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Агар ту атои Худоро медонистӣ, ва Он кист, ки ба ту мегӯяд: "Ба ман об деҳ"; мепурсидй ва ӯ ба ту оби ҳаёт медод. 4:11 Зан ба Ӯ гуфт: «Эй оғо! чоҳ чуқур аст: пас он оби ҳаётро аз куҷо дорӣ? 4:12 Оё ту бузургтар аз падари мо Яъқуб, ки ба мо чоҳ дод, ва худаш ва фарзандонаш ва чорпоёнаш аз он менӯшиданд? 4:13 Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Ҳар кӣ аз ин об бинӯшад». боз ташнагӣ: 4:14 Аммо ҳар кӣ аз обе ки Ман ба ӯ медиҳам, бинӯшад, ҳаргиз нахоҳад буд ташнагӣ; балки обе, ки ба вай медиҳам, дар вай чоҳ хоҳад буд обе, ки ба ҳаёти ҷовидонӣ мебарояд. 4:15 Зан ба Ӯ гуфт: «Эй оғо! Ин обро ба ман деҳ, то ташна нашавам. на барои кашидан ба ин ҷо биёед. 4:16 Исо ба вай гуфт: «Бирав, шавҳаратро даъват кун ва ба ин ҷо биё». 4:17 Зан дар ҷавоб гуфт: «Ман шавҳар надорам». Исо ба вай гуфт: Ту хуб гуфтӣ, ман шавҳар надорам: 4:18 Зеро ки ту панҷ шавҳар доштӣ; ва он ки ҳоло дорӣ, аз они ту нест Шавҳар: Ту дар ин бора рост гуфтаӣ. 4:19 Зан ба Ӯ гуфт: «Эй оғо! Ман медонам, ки Ту пайғамбар ҳастӣ». 4:20 Падарони мо дар ин кӯҳ саҷда мекарданд; ва шумо мегӯед, ки дар Ерусалим ҷоест, ки одамон бояд ибодат кунанд. 4:21 Исо ба вай гуфт: «Эй зан! Ба ман бовар кун, соате мерасад, ки ту на дар ин кӯҳ ва на дар Ерусалим ба Падар саҷда накунед. 4:22 Шумо намедонед, ки чиро мепарастед; мо медонем, ки чӣ мепарастем, зеро наҷот аст аз яҳудиён. 4:23 Аммо соате мерасад, ва ҳоло аст, ки парастандагони ҳақиқӣ саҷда хоҳанд кард Падар дар рӯҳ ва дар ростӣ, зеро ки Падар чунин мехоҳад Ӯро парастиш кунед. 4:24 Худо Рӯҳ аст, ва онҳое ки ба Ӯ саҷда мекунанд, бояд Ӯро дар рӯҳ парастиш кунанд ва дар ҳақиқат. 4:25 Зан ба Ӯ гуфт: «Ман медонам, ки Масеҳ меояд, ки даъват карда мешавад». Масеҳ: Вақте ки Ӯ меояд, ҳама чизро ба мо хоҳад гуфт. 4:26 Исо ба вай гуфт: «Он Ман ҳастам, ки ба ту сухан гӯям». 4:27 Ва шогирдонаш омада, дар ҳайрат монданд, ки Ӯ бо онон сӯҳбат мекунад зан: лекин ҳеҷ кас нагуфт: "Ту чӣ меҷӯӣ?" ё: «Чаро бо ту гап мезанӣ». вай? 4:28 Он гоҳ зан кӯзаи худро гузошта, ба шаҳр рафт, ва ба мардон гуфт: 4:29 «Биёед, мардеро бубинед, ки ҳар он чи кардаам, ба ман нақл кард: оё ин нест Масеҳ? 4:30 Он гоҳ онҳо аз шаҳр берун рафта, назди Ӯ омаданд. 4:31 Дар ҳамин ҳол шогирдонаш ба Ӯ дуо гуфта, гуфтанд: «Устод! Бихӯр». 4:32 Аммо Ӯ ба онҳо гуфт: «Ман гӯште дорам, ки бихӯрам, ки шумо намедонед». 4:33 Бинобар ин шогирдон ба якдигар гуфтанд: «Оё касе Ӯро овардааст». бояд бихӯрад? 4:34 Исо ба онҳо гуфт: «Хӯроки Ман он аст, ки иродаи Фиристандаи Маро ба ҷо оварам. ва кори худро ба охир расонад. 4:35 Оё намегӯед: "Ҳанӯз чор моҳ мондааст, ва он гоҳ дарав меояд?" инак, Ба шумо мегӯям: чашмони худро боло карда, ба саҳро нигоҳ кунед; зеро ки онхо сафед аллакай дарав аст. 4:36 Ва касе ки дарав мекунад, музд мегирад ва мева барои ҳаёт ҷамъ мекунад абадӣ: то ки ҳам мекорад ва ҳам даравкунанда шодӣ кунанд якчоя. 4:37 Ва дар ин ҷо сухан дуруст аст: "Яке мекорад ва дигаре дарав мекунад". 4:38 Ман шуморо барои даравидани он чизе, ки бар он меҳнат накардаед, фиристодаам: одамони дигар мехнат карданд ва шумо ба мехнати онхо дохил шудаед. 4:39 Ва бисёре аз сомариён аз он шаҳр барои ин сухан ба Ӯ имон оварданд аз зан, ки шаҳодат дод, Ӯ ба ман ҳар он чи кардаам, нақл кард. 4:40 Ва ҳангоме ки сомариён назди Ӯ омаданд, аз Ӯ илтимос карданд, ки ӯ бо онҳо бимонад ва ду рӯз дар он ҷо монд. 4:41 Ва бисьёр касон аз рӯи каломи Ӯ имон оварданд; 4:42 Ва ба он зан гуфт: «Акнун мо ба суханони ту имон наоварем, зеро Мо худамон Ӯро шунидем ва медонем, ки Ӯ дар ҳақиқат Масеҳ аст, Наҷотдиҳандаи ҷаҳон. 4:43 Пас аз ду рӯз Ӯ аз он ҷо рафта, ба Ҷалил рафт. 4:44 Зеро ки Худи Исо шаҳодат додааст, ки набӣ аз они худаш иззат надорад кишвар. 4:45 Ва ҳангоме ки Ӯ ба Ҷалил омад, ҷалилиён Ӯро қабул карда, гирифтанд тамоми он чиро, ки дар Ерусалим дар ид карда буд, дид, зеро ки онҳо низ ба ид рафт. 4:46 Ва Исо боз ба Қонои Ҷалил омад, ки дар он ҷо обро шароб сохт. Дар Кафарнаҳум марде буд, ки писараш бемор буд. 4:47 Чун шунид, ки Исо аз Яҳудо ба Ҷалил омадааст, рафт назди ӯ омада, аз ӯ илтимос кард, ки фуромада, писарашро шифо диҳад. зеро вай дар арафаи марг буд. 48 Исо ба вай гуфт: «Агар аломот ва мӯъҷизот набинед, намехоҳед». бовар кун. 4:49 Бузургвор ба Ӯ гуфт: «Эй оғо, пеш аз он ки кӯдаки ман бимирад, поён биё». 50 Исо ба вай гуфт: «Бирав; писарат зинда аст. Ва он мард бовар кард каломеро ки Исо ба вай гуфта буд, ва ӯ ба роҳи худ рафт. 4:51 Ва ҳангоме ки Ӯ фурӯд мерафт, навкаронаш бо ӯ вохӯрда, ба ӯ гуфтанд: «Писарат зинда аст». 4:52 Он гоҳ аз онҳо пурсид, ки соате, ки ба ислоҳ шурӯъ кард. Ва гуфтанд «Дирӯз дар соати ҳафтум табларза ӯро тарк кард». 4:53 Пас, падар медонист, ки дар ҳамон соате буд, ки Исо дар он гуфта буд ба вай гуфт: «Писарат зинда аст, ва худаш ва тамоми аҳли байташ имон оварданд». 4:54 Ин бори дигар мӯъҷизаи дуюмест, ки Исо ҳангоми берун шуданаш кард Яҳудо ба Ҷалил.