Ҷон
4:1 Ва ҳангоме ки Худованд донист, ки чӣ тавр фарисиён шуниданд, ки Исо офаридааст
ва бештар аз Яҳё шогирдонро таъмид дод,
4:2 (Гарчанде ки худи Исо на, балки шогирдонаш таъмид медоданд)
4:3 Ӯ Яҳудияро тарк карда, боз ба Ҷалил рафт.
4:4 Ва ӯ бояд аз Сомария гузарад.
4:5 Пас аз он ба шаҳри Сомария омад, ки он Сихар ном дорад, дар наздикии он
қитъаи замине, ки Яъқуб ба писараш Юсуф дод.
4:6 Дар он ҷо чоҳи Яъқуб буд. Пас, Исо аз кори Ӯ хаста шуда буд
сафар карда, дар сари чоҳ нишаст; ва тақрибан соати шашум буд.
4:7 Зане аз Сомария омад, то об кашад; Исо ба вай гуфт:
Ба ман бинӯшам.
4:8 (Зеро ки шогирдонаш барои харидани хӯрок ба шаҳр рафта буданд.)
4:9 Он гоҳ зани сомарӣ ба ӯ гуфт: «Чӣ гуна аст, ки ту
Эй яҳудӣ, аз ман бинӯш, ки зани сомарӣ ҳаст? зеро ки яҳудиён доранд
бо сомариён коре надошт.
4:10 Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Агар ту атои Худоро медонистӣ, ва
Он кист, ки ба ту мегӯяд: "Ба ман об деҳ"; мепурсидй
ва ӯ ба ту оби ҳаёт медод.
4:11 Зан ба Ӯ гуфт: «Эй оғо!
чоҳ чуқур аст: пас он оби ҳаётро аз куҷо дорӣ?
4:12 Оё ту бузургтар аз падари мо Яъқуб, ки ба мо чоҳ дод, ва
худаш ва фарзандонаш ва чорпоёнаш аз он менӯшиданд?
4:13 Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Ҳар кӣ аз ин об бинӯшад».
боз ташнагӣ:
4:14 Аммо ҳар кӣ аз обе ки Ман ба ӯ медиҳам, бинӯшад, ҳаргиз нахоҳад буд
ташнагӣ; балки обе, ки ба вай медиҳам, дар вай чоҳ хоҳад буд
обе, ки ба ҳаёти ҷовидонӣ мебарояд.
4:15 Зан ба Ӯ гуфт: «Эй оғо! Ин обро ба ман деҳ, то ташна нашавам.
на барои кашидан ба ин ҷо биёед.
4:16 Исо ба вай гуфт: «Бирав, шавҳаратро даъват кун ва ба ин ҷо биё».
4:17 Зан дар ҷавоб гуфт: «Ман шавҳар надорам». Исо ба вай гуфт:
Ту хуб гуфтӣ, ман шавҳар надорам:
4:18 Зеро ки ту панҷ шавҳар доштӣ; ва он ки ҳоло дорӣ, аз они ту нест
Шавҳар: Ту дар ин бора рост гуфтаӣ.
4:19 Зан ба Ӯ гуфт: «Эй оғо! Ман медонам, ки Ту пайғамбар ҳастӣ».
4:20 Падарони мо дар ин кӯҳ саҷда мекарданд; ва шумо мегӯед, ки дар Ерусалим
ҷоест, ки одамон бояд ибодат кунанд.
4:21 Исо ба вай гуфт: «Эй зан! Ба ман бовар кун, соате мерасад, ки ту
на дар ин кӯҳ ва на дар Ерусалим ба Падар саҷда накунед.
4:22 Шумо намедонед, ки чиро мепарастед; мо медонем, ки чӣ мепарастем, зеро наҷот аст
аз яҳудиён.
4:23 Аммо соате мерасад, ва ҳоло аст, ки парастандагони ҳақиқӣ саҷда хоҳанд кард
Падар дар рӯҳ ва дар ростӣ, зеро ки Падар чунин мехоҳад
Ӯро парастиш кунед.
4:24 Худо Рӯҳ аст, ва онҳое ки ба Ӯ саҷда мекунанд, бояд Ӯро дар рӯҳ парастиш кунанд
ва дар ҳақиқат.
4:25 Зан ба Ӯ гуфт: «Ман медонам, ки Масеҳ меояд, ки даъват карда мешавад».
Масеҳ: Вақте ки Ӯ меояд, ҳама чизро ба мо хоҳад гуфт.
4:26 Исо ба вай гуфт: «Он Ман ҳастам, ки ба ту сухан гӯям».
4:27 Ва шогирдонаш омада, дар ҳайрат монданд, ки Ӯ бо онон сӯҳбат мекунад
зан: лекин ҳеҷ кас нагуфт: "Ту чӣ меҷӯӣ?" ё: «Чаро бо ту гап мезанӣ».
вай?
4:28 Он гоҳ зан кӯзаи худро гузошта, ба шаҳр рафт, ва
ба мардон гуфт:
4:29 «Биёед, мардеро бубинед, ки ҳар он чи кардаам, ба ман нақл кард: оё ин нест
Масеҳ?
4:30 Он гоҳ онҳо аз шаҳр берун рафта, назди Ӯ омаданд.
4:31 Дар ҳамин ҳол шогирдонаш ба Ӯ дуо гуфта, гуфтанд: «Устод! Бихӯр».
4:32 Аммо Ӯ ба онҳо гуфт: «Ман гӯште дорам, ки бихӯрам, ки шумо намедонед».
4:33 Бинобар ин шогирдон ба якдигар гуфтанд: «Оё касе Ӯро овардааст».
бояд бихӯрад?
4:34 Исо ба онҳо гуфт: «Хӯроки Ман он аст, ки иродаи Фиристандаи Маро ба ҷо оварам.
ва кори худро ба охир расонад.
4:35 Оё намегӯед: "Ҳанӯз чор моҳ мондааст, ва он гоҳ дарав меояд?" инак,
Ба шумо мегӯям: чашмони худро боло карда, ба саҳро нигоҳ кунед; зеро ки онхо
сафед аллакай дарав аст.
4:36 Ва касе ки дарав мекунад, музд мегирад ва мева барои ҳаёт ҷамъ мекунад
абадӣ: то ки ҳам мекорад ва ҳам даравкунанда шодӣ кунанд
якчоя.
4:37 Ва дар ин ҷо сухан дуруст аст: "Яке мекорад ва дигаре дарав мекунад".
4:38 Ман шуморо барои даравидани он чизе, ки бар он меҳнат накардаед, фиристодаам: одамони дигар
мехнат карданд ва шумо ба мехнати онхо дохил шудаед.
4:39 Ва бисёре аз сомариён аз он шаҳр барои ин сухан ба Ӯ имон оварданд
аз зан, ки шаҳодат дод, Ӯ ба ман ҳар он чи кардаам, нақл кард.
4:40 Ва ҳангоме ки сомариён назди Ӯ омаданд, аз Ӯ илтимос карданд, ки ӯ
бо онҳо бимонад ва ду рӯз дар он ҷо монд.
4:41 Ва бисьёр касон аз рӯи каломи Ӯ имон оварданд;
4:42 Ва ба он зан гуфт: «Акнун мо ба суханони ту имон наоварем, зеро
Мо худамон Ӯро шунидем ва медонем, ки Ӯ дар ҳақиқат Масеҳ аст,
Наҷотдиҳандаи ҷаҳон.
4:43 Пас аз ду рӯз Ӯ аз он ҷо рафта, ба Ҷалил рафт.
4:44 Зеро ки Худи Исо шаҳодат додааст, ки набӣ аз они худаш иззат надорад
кишвар.
4:45 Ва ҳангоме ки Ӯ ба Ҷалил омад, ҷалилиён Ӯро қабул карда, гирифтанд
тамоми он чиро, ки дар Ерусалим дар ид карда буд, дид, зеро ки онҳо низ
ба ид рафт.
4:46 Ва Исо боз ба Қонои Ҷалил омад, ки дар он ҷо обро шароб сохт.
Дар Кафарнаҳум марде буд, ки писараш бемор буд.
4:47 Чун шунид, ки Исо аз Яҳудо ба Ҷалил омадааст, рафт
назди ӯ омада, аз ӯ илтимос кард, ки фуромада, писарашро шифо диҳад.
зеро вай дар арафаи марг буд.
48 Исо ба вай гуфт: «Агар аломот ва мӯъҷизот набинед, намехоҳед».
бовар кун.
4:49 Бузургвор ба Ӯ гуфт: «Эй оғо, пеш аз он ки кӯдаки ман бимирад, поён биё».
50 Исо ба вай гуфт: «Бирав; писарат зинда аст. Ва он мард бовар кард
каломеро ки Исо ба вай гуфта буд, ва ӯ ба роҳи худ рафт.
4:51 Ва ҳангоме ки Ӯ фурӯд мерафт, навкаронаш бо ӯ вохӯрда, ба ӯ гуфтанд:
«Писарат зинда аст».
4:52 Он гоҳ аз онҳо пурсид, ки соате, ки ба ислоҳ шурӯъ кард. Ва гуфтанд
«Дирӯз дар соати ҳафтум табларза ӯро тарк кард».
4:53 Пас, падар медонист, ки дар ҳамон соате буд, ки Исо дар он гуфта буд
ба вай гуфт: «Писарат зинда аст, ва худаш ва тамоми аҳли байташ имон оварданд».
4:54 Ин бори дигар мӯъҷизаи дуюмест, ки Исо ҳангоми берун шуданаш кард
Яҳудо ба Ҷалил.