Ҷоэл 1:1 Каломи Худованд, ки ба Юил ибни Петуил нозил шудааст. 1:2 Инро бишнавед, эй пирон, ва гӯш кунед, эй ҳамаи сокинони ин замин. Оё ин дар айёми шумо ё ҳатто дар айёми падарони шумо буд? 1:3 Дар ин бора ба фарзандони худ нақл кунед, ва бигзор фарзандони шумо ба фарзандони худ нақл кунанд, ва фарзандони онҳо насли дигар. 1:4 Он чиро, ки кирми хурмо гузоштааст, малах хӯрдааст; ва он ки малах мондааст, кирми саратонро хӯрдааст; ва он чизе, ки кирми саратон рафт, кирмакро хӯрд. 1:5 Бедор шавед, эй майзадагон, ва гиря кунед; ва гиря кунед, эй ҳама нӯшандагони май, аз сабаби майи нав; зеро он аз даҳони ту бурида шудааст. 1:6 Зеро ки дар замини ман халқе пайдо шуд, ки тавоно ва бешуморе, ки аз они онҳост дандонҳо дандонҳои шер аст, ва ӯ дандонҳои рухсораи бузургонро дорад шер. 1:7 Вай токи маро хароб кард, ва дарахти анҷири маро аккос кард; бараҳна тоза карда, партоед; шохаҳои он сафед карда шудаанд. 1:8 Мисли бокирае, ки барои шавҳари ҷавониаш палос пӯшидааст, нола кунед. 1:9 Қурбонии ордӣ ва ҳадияи нӯшокӣ аз хонаи онҳо бурида мешавад Худованд; коҳинон, ходимони Худованд мотам мегиранд. 1:10 Майдон хароб шудааст, замин мотам мегирад; зеро чуворимакка исроф мешавад: нав май хушк мешавад, равган мерезад. 1:11 Шарм кунед, эй токдорон; Нола кунед, эй токдорон, барои гандум ва барои ҷав; зеро хосили киштзор нобуд мешавад. 1:12 Ток хушк шудааст, ва дарахти анҷир пажмурда мешавад; анор дарахт, дарахти хурмо ва себ, ҳатто ҳамаи дарахтони он киштзор пажмурда шудааст, зеро шодй аз писарони одам пажмурда шудааст. 1:13 Камари худро бандед ва нола кунед, эй коҳинон; гиря кунед, эй вазирони Қурбонгоҳ: биёед, эй хизматгузорони Худои ман, тамоми шаб дар палос хобед ҳадияи гӯштӣ ва ҳадияи нӯшокӣ аз хонаи онҳо манъ аст Худои ту. 1:14 Рӯзаро тақдис кунед, маҷлиси ботантана даъват кунед, пирон ва ҳамаро ҷамъ кунед сокинони ин замин ба хонаи Худованд Худои худ ворид шуда, фарьёд зананд ба Худованд. 1:15 Вой бар ҳоли рӯз! зеро ки рӯзи Худованд наздик аст, ва мисли Ҳалокат аз ҷониби Худои Қодир хоҳад омад. 1:16 Оё гӯшт дар пеши назари мо бурида нашудааст, ҳа, шодӣ ва шодӣ аз хонаи Худои мо? 1:17 Тухмҳо дар зери пораҳои онҳо пӯсидаанд, анборҳо хароб шудаанд, анборхо вайрон шудаанд; зеро чуворимакка пажмурда шудааст. 1:18 Даррандагон чӣ гуна нола мекунанд! рамахои чорво дар хайрат мондаанд, зеро онхо чарогоҳ надоштан; оре, рамахои гусфандон харобу логар шудаанд. 1:19 Эй Парвардигори ман, Туро фарёд хоҳам кард, зеро ки оташ чарогоҳҳоро фурӯ бурдааст. биёбон ва шӯъла тамоми дарахтони саҳроро сӯзондааст. 1:20 Ҳайвонҳои саҳро низ сӯи Ту фарьёд мезананд, зеро ки дарёҳои обҳо хушк шуд, ва оташ чарогоҳҳои биёбонро фурӯ бурд.