Ҷоэл
1:1 Каломи Худованд, ки ба Юил ибни Петуил нозил шудааст.
1:2 Инро бишнавед, эй пирон, ва гӯш кунед, эй ҳамаи сокинони ин замин.
Оё ин дар айёми шумо ё ҳатто дар айёми падарони шумо буд?
1:3 Дар ин бора ба фарзандони худ нақл кунед, ва бигзор фарзандони шумо ба фарзандони худ нақл кунанд,
ва фарзандони онҳо насли дигар.
1:4 Он чиро, ки кирми хурмо гузоштааст, малах хӯрдааст; ва он
ки малах мондааст, кирми саратонро хӯрдааст; ва он чизе, ки
кирми саратон рафт, кирмакро хӯрд.
1:5 Бедор шавед, эй майзадагон, ва гиря кунед; ва гиря кунед, эй ҳама нӯшандагони май,
аз сабаби майи нав; зеро он аз даҳони ту бурида шудааст.
1:6 Зеро ки дар замини ман халқе пайдо шуд, ки тавоно ва бешуморе, ки аз они онҳост
дандонҳо дандонҳои шер аст, ва ӯ дандонҳои рухсораи бузургонро дорад
шер.
1:7 Вай токи маро хароб кард, ва дарахти анҷири маро аккос кард;
бараҳна тоза карда, партоед; шохаҳои он сафед карда шудаанд.
1:8 Мисли бокирае, ки барои шавҳари ҷавониаш палос пӯшидааст, нола кунед.
1:9 Қурбонии ордӣ ва ҳадияи нӯшокӣ аз хонаи онҳо бурида мешавад
Худованд; коҳинон, ходимони Худованд мотам мегиранд.
1:10 Майдон хароб шудааст, замин мотам мегирад; зеро чуворимакка исроф мешавад: нав
май хушк мешавад, равган мерезад.
1:11 Шарм кунед, эй токдорон; Нола кунед, эй токдорон, барои гандум
ва барои ҷав; зеро хосили киштзор нобуд мешавад.
1:12 Ток хушк шудааст, ва дарахти анҷир пажмурда мешавад; анор
дарахт, дарахти хурмо ва себ, ҳатто ҳамаи дарахтони он
киштзор пажмурда шудааст, зеро шодй аз писарони одам пажмурда шудааст.
1:13 Камари худро бандед ва нола кунед, эй коҳинон; гиря кунед, эй вазирони
Қурбонгоҳ: биёед, эй хизматгузорони Худои ман, тамоми шаб дар палос хобед
ҳадияи гӯштӣ ва ҳадияи нӯшокӣ аз хонаи онҳо манъ аст
Худои ту.
1:14 Рӯзаро тақдис кунед, маҷлиси ботантана даъват кунед, пирон ва ҳамаро ҷамъ кунед
сокинони ин замин ба хонаи Худованд Худои худ ворид шуда, фарьёд зананд
ба Худованд.
1:15 Вой бар ҳоли рӯз! зеро ки рӯзи Худованд наздик аст, ва мисли
Ҳалокат аз ҷониби Худои Қодир хоҳад омад.
1:16 Оё гӯшт дар пеши назари мо бурида нашудааст, ҳа, шодӣ ва шодӣ аз
хонаи Худои мо?
1:17 Тухмҳо дар зери пораҳои онҳо пӯсидаанд, анборҳо хароб шудаанд,
анборхо вайрон шудаанд; зеро чуворимакка пажмурда шудааст.
1:18 Даррандагон чӣ гуна нола мекунанд! рамахои чорво дар хайрат мондаанд, зеро онхо
чарогоҳ надоштан; оре, рамахои гусфандон харобу логар шудаанд.
1:19 Эй Парвардигори ман, Туро фарёд хоҳам кард, зеро ки оташ чарогоҳҳоро фурӯ бурдааст.
биёбон ва шӯъла тамоми дарахтони саҳроро сӯзондааст.
1:20 Ҳайвонҳои саҳро низ сӯи Ту фарьёд мезананд, зеро ки дарёҳои обҳо
хушк шуд, ва оташ чарогоҳҳои биёбонро фурӯ бурд.