Кор
42:1 Ва Айюб ба Худованд ҷавоб дода, гуфт:
42:2 Ман медонам, ки ту аз ӯҳдаи ҳама кор қодирӣ, ва ҳеҷ фикр наметавонад бошад
аз ту нигоҳ доштаанд.
42:3 Кист он кас, ки бе ҳеҷ донише маслиҳат пинҳон мекунад? бинобар ин ман дорам
гуфт, ки ман нафаҳмидам; чизҳои хеле аҷиб барои ман, ки ман медонистам,
не.
42:4 Гӯш кун, аз ту илтимос мекунам, ва ман сухан хоҳам гуфт: аз ту талаб хоҳам кард ва
ба ман хабар деҳ.
42:5 Ман дар бораи ту ба воситаи гӯш шунидаам, лекин ҳоло чашми ман мебинад
ту.
42:6 Бинобар ин ман аз худ нафрат дорам, ва дар хок ва хокистар тавба мекунам.
42:7 Ва ин тавр шуд, ки пас аз он ки Худованд ин суханонро ба Айюб гуфт
Худованд ба Элифози темонӣ гуфт: «Ғазаби Ман бар ту аланга гирифтааст, ва
бар зидди ду дӯсти худ, зеро ки шумо дар бораи Ман чизе нагуфтаед
дуруст, чунон ки бандаи ман Айюб дорад.
42:8 Пас, алҳол ҳафт гов ва ҳафт қӯчқорро барои худ гирифта, назди ман бирав
ғулом Айюбро, ва барои худ қурбонии сӯхтанӣ тақдим кунед; ва ман
ғулом Айюб барои ту дуо хоҳад кард: барои ӯ қабул хоҳам кард, мабодо бо ӯ рафтор кунам
шумо пас аз аблаҳии худ, ки дар бораи Ман чизе нагуфтед
дуруст аст, мисли бандаи ман Айюб.
42:9 Ҳамин тавр, Элифози темонӣ ва Билдоди шуҳӣ ва Сӯфари наамотӣ
рафта, ончунон ки Худованд ба онҳо фармуда буд, ба ҷо овард: Худованд низ
Аюбро кабул кард.
42:10 Ва Худованд асири Айюбро баргардонд, вақте ки ӯ барои ӯ дуо кард
дустон: инчунин Худованд ба Айюб ду баробар зиёдтар аз пештарааш дод.
42:11 Он гоҳ ҳамаи бародаронаш ва ҳамаи хоҳаронаш ва ҳама
ки пештар шиносаш буданд ва бо у нон мехурданд
Ӯро дар хонаи худ нигоҳ медоштанд, ва онҳо аз Ӯ нола мекарданд ва ӯро бар ҳама тасаллӣ медоданд
Бадие ки Худованд бар вай оварда буд: ҳар кас ба ӯ як порча дод
пул ва ҳар як гӯшвораи тилло.
42:12 Пас, Худованд охири Айюбро бештар аз ибтидои ӯ баракат дод: зеро
чордах хазор гусфанд, шаш хазор шутур ва хазор cap дошт
юғи барзагов, ва ҳазор хар хар.
42:13 Ӯ ҳамчунин ҳафт писар ва се духтар дошт.
42:14 Ва ӯ номи аввалинро, Емима номид; ва номи дуюм,
Кезия; ва номи сеюм, Керенхаппуч.
42:15 Ва дар тамоми замин ҳеҷ зане ба мисли духтарони Айюб одилона ёфт нашуд.
ва падарашон ба онҳо дар байни бародаронашон мерос дод.
42:16 Пас аз он Айюб саду чил сол зиндагӣ кард, ва писарони худро дид, ва
писарони писаронаш, ҳатто чор насл.
42:17 Ҳамин тавр, Айюб дар пирӣ ва пур аз рӯзҳо мурд.