Кор 42:1 Ва Айюб ба Худованд ҷавоб дода, гуфт: 42:2 Ман медонам, ки ту аз ӯҳдаи ҳама кор қодирӣ, ва ҳеҷ фикр наметавонад бошад аз ту нигоҳ доштаанд. 42:3 Кист он кас, ки бе ҳеҷ донише маслиҳат пинҳон мекунад? бинобар ин ман дорам гуфт, ки ман нафаҳмидам; чизҳои хеле аҷиб барои ман, ки ман медонистам, не. 42:4 Гӯш кун, аз ту илтимос мекунам, ва ман сухан хоҳам гуфт: аз ту талаб хоҳам кард ва ба ман хабар деҳ. 42:5 Ман дар бораи ту ба воситаи гӯш шунидаам, лекин ҳоло чашми ман мебинад ту. 42:6 Бинобар ин ман аз худ нафрат дорам, ва дар хок ва хокистар тавба мекунам. 42:7 Ва ин тавр шуд, ки пас аз он ки Худованд ин суханонро ба Айюб гуфт Худованд ба Элифози темонӣ гуфт: «Ғазаби Ман бар ту аланга гирифтааст, ва бар зидди ду дӯсти худ, зеро ки шумо дар бораи Ман чизе нагуфтаед дуруст, чунон ки бандаи ман Айюб дорад. 42:8 Пас, алҳол ҳафт гов ва ҳафт қӯчқорро барои худ гирифта, назди ман бирав ғулом Айюбро, ва барои худ қурбонии сӯхтанӣ тақдим кунед; ва ман ғулом Айюб барои ту дуо хоҳад кард: барои ӯ қабул хоҳам кард, мабодо бо ӯ рафтор кунам шумо пас аз аблаҳии худ, ки дар бораи Ман чизе нагуфтед дуруст аст, мисли бандаи ман Айюб. 42:9 Ҳамин тавр, Элифози темонӣ ва Билдоди шуҳӣ ва Сӯфари наамотӣ рафта, ончунон ки Худованд ба онҳо фармуда буд, ба ҷо овард: Худованд низ Аюбро кабул кард. 42:10 Ва Худованд асири Айюбро баргардонд, вақте ки ӯ барои ӯ дуо кард дустон: инчунин Худованд ба Айюб ду баробар зиёдтар аз пештарааш дод. 42:11 Он гоҳ ҳамаи бародаронаш ва ҳамаи хоҳаронаш ва ҳама ки пештар шиносаш буданд ва бо у нон мехурданд Ӯро дар хонаи худ нигоҳ медоштанд, ва онҳо аз Ӯ нола мекарданд ва ӯро бар ҳама тасаллӣ медоданд Бадие ки Худованд бар вай оварда буд: ҳар кас ба ӯ як порча дод пул ва ҳар як гӯшвораи тилло. 42:12 Пас, Худованд охири Айюбро бештар аз ибтидои ӯ баракат дод: зеро чордах хазор гусфанд, шаш хазор шутур ва хазор cap дошт юғи барзагов, ва ҳазор хар хар. 42:13 Ӯ ҳамчунин ҳафт писар ва се духтар дошт. 42:14 Ва ӯ номи аввалинро, Емима номид; ва номи дуюм, Кезия; ва номи сеюм, Керенхаппуч. 42:15 Ва дар тамоми замин ҳеҷ зане ба мисли духтарони Айюб одилона ёфт нашуд. ва падарашон ба онҳо дар байни бародаронашон мерос дод. 42:16 Пас аз он Айюб саду чил сол зиндагӣ кард, ва писарони худро дид, ва писарони писаронаш, ҳатто чор насл. 42:17 Ҳамин тавр, Айюб дар пирӣ ва пур аз рӯзҳо мурд.