Кор 14:1 Марде, ки аз зан таваллуд мешавад, чанд рӯз аст ва пур аз мушкилот аст. 14:2 Ӯ мисли гул берун меояд, ва бурида мешавад: Ӯ низ мисли гул гурезад соя мекунад ва давом намекунад. 14:3 Ва ту чашмони худро бар чунин касе мекушӣ, ва маро ба он дохил мекунӣ бо ту ҳукм? 14:4 Кӣ метавонад чизи покро аз нопок барорад? як не. 14:5 Вақте ки айёми ӯ муайян шудааст, шумораи моҳҳои ӯ бо ту аст, Ту ҳудуди ӯро муқаррар кардаӣ, ки у убур карда наметавонад; 14:6 Аз ӯ рӯй гардон, то ки ором гардад, то даме ки ба анҷом расад, мисли кироя, рӯзи ӯ. 14:7 Зеро умеде ҳаст, ки дарахте, ки бурида шавад, сабзад боз ва шохаи тендери он катъ нахохад шуд. 14:8 Ҳарчанд решаи он дар замин кӯҳна шуда бошад, ва захираи он мемирад дар замин; 14:9 Аммо аз бӯи об шукуфта, навдаҳои монанди он мебарорад растани. 14:10 Аммо одам мемирад ва нобуд мешавад; бале, одам ҷон медиҳад, ва дар куҷо ӯ? 14:11 Чунон ки обҳо аз баҳр мерезанд, ва тӯфон пажмурда шуда, хушк мешавад. 14:12 Пас, одам хобида, бархоста намешавад: то даме ки осмон дигар нест, онҳо бедор нахоҳанд шуд ва аз хоби онҳо бархоста нахоҳад шуд. 14:13 Кош маро дар қабр пинҳон медоштӣ, ниҳон, то ғазаби ту аз байн равад, то ки маро гурӯҳе таъин кунӣ вақт ва маро ёд кунед! 14:14 Агар одам бимирад, оё боз зинда мешавад? тамоми рӯзҳои вақти таъинкардаи ман Оё ман интизор шавам, то тағиротам биёяд. 14:15 Ту занг хоҳӣ дод, ва Ман ба ту ҷавоб хоҳам дод: ту хоҳиши ба кори дасти ту. 14:16 Зеро ки Ту қадамҳои Маро шуморида истодаед: оё бар гуноҳи ман нигоҳ намедоред? 14:17 Гуноҳи ман дар халта маҳкам шудааст, ва ту гуноҳи маро дӯхтаӣ шарорат. 14:18 Ва кӯҳ афтода нобуд мешавад ва санг аст аз чои худ дур кард. 14:19 Обҳо сангҳоро мемоланд, ту чизҳои нашъунаморо мешустаӣ аз ғубори замин; ва ту умеди одамро барбод медихй. 14:20 Ту бар ӯ то абад ғолиб меоӣ, ва ӯ мегузарад; руй дода, уро гусел кун. 14:21 Писаронаш ба иззат меоянд, вале ӯ намедонад; ва оварда мешаванд паст аст, вале аз онҳо дарк намекунад. 14:22 Аммо ҷисми вай бар ӯ дард хоҳад дошт, ва ҷони ӯ дар дохили ӯ хоҳад буд мотам гирифтан.