Кор
14:1 Марде, ки аз зан таваллуд мешавад, чанд рӯз аст ва пур аз мушкилот аст.
14:2 Ӯ мисли гул берун меояд, ва бурида мешавад: Ӯ низ мисли гул гурезад
соя мекунад ва давом намекунад.
14:3 Ва ту чашмони худро бар чунин касе мекушӣ, ва маро ба он дохил мекунӣ
бо ту ҳукм?
14:4 Кӣ метавонад чизи покро аз нопок барорад? як не.
14:5 Вақте ки айёми ӯ муайян шудааст, шумораи моҳҳои ӯ бо ту аст,
Ту ҳудуди ӯро муқаррар кардаӣ, ки у убур карда наметавонад;
14:6 Аз ӯ рӯй гардон, то ки ором гардад, то даме ки ба анҷом расад, мисли
кироя, рӯзи ӯ.
14:7 Зеро умеде ҳаст, ки дарахте, ки бурида шавад, сабзад
боз ва шохаи тендери он катъ нахохад шуд.
14:8 Ҳарчанд решаи он дар замин кӯҳна шуда бошад, ва захираи он мемирад
дар замин;
14:9 Аммо аз бӯи об шукуфта, навдаҳои монанди он мебарорад
растани.
14:10 Аммо одам мемирад ва нобуд мешавад; бале, одам ҷон медиҳад, ва дар куҷо
ӯ?
14:11 Чунон ки обҳо аз баҳр мерезанд, ва тӯфон пажмурда шуда, хушк мешавад.
14:12 Пас, одам хобида, бархоста намешавад: то даме ки осмон дигар нест, онҳо
бедор нахоҳанд шуд ва аз хоби онҳо бархоста нахоҳад шуд.
14:13 Кош маро дар қабр пинҳон медоштӣ,
ниҳон, то ғазаби ту аз байн равад, то ки маро гурӯҳе таъин кунӣ
вақт ва маро ёд кунед!
14:14 Агар одам бимирад, оё боз зинда мешавад? тамоми рӯзҳои вақти таъинкардаи ман
Оё ман интизор шавам, то тағиротам биёяд.
14:15 Ту занг хоҳӣ дод, ва Ман ба ту ҷавоб хоҳам дод: ту хоҳиши ба
кори дасти ту.
14:16 Зеро ки Ту қадамҳои Маро шуморида истодаед: оё бар гуноҳи ман нигоҳ намедоред?
14:17 Гуноҳи ман дар халта маҳкам шудааст, ва ту гуноҳи маро дӯхтаӣ
шарорат.
14:18 Ва кӯҳ афтода нобуд мешавад ва санг аст
аз чои худ дур кард.
14:19 Обҳо сангҳоро мемоланд, ту чизҳои нашъунаморо мешустаӣ
аз ғубори замин; ва ту умеди одамро барбод медихй.
14:20 Ту бар ӯ то абад ғолиб меоӣ, ва ӯ мегузарад;
руй дода, уро гусел кун.
14:21 Писаронаш ба иззат меоянд, вале ӯ намедонад; ва оварда мешаванд
паст аст, вале аз онҳо дарк намекунад.
14:22 Аммо ҷисми вай бар ӯ дард хоҳад дошт, ва ҷони ӯ дар дохили ӯ хоҳад буд
мотам гирифтан.