Кор 9:1 Он гоҳ Айюб ҷавоб дода, гуфт: 9:2 Ман медонам, ки ин ҳақиқат аст, аммо чӣ тавр одам бояд дар назди Худо адолат кунад? 9:3 Агар бо ӯ мубориза кунад, наметавонад ба ӯ аз ҳазор нафар ҷавоб диҳад. 9:4 Ӯ дар дил хирад аст, ва тавоно дар қувват: Ӯ сахтдил аст бар зидди ӯ, ва муваффақ шуд? 9:5 Ки кӯҳҳоро аз байн мебарад, вале намедонанд, ки онҳоро чаппа мекунад дар хашми худ. 9:6 Ки заминро аз ҷои худ ларзонд, ва сутунҳои онро ларзон. 9:7 Он ки ба офтоб амр мекунад, ва тулӯъ намекунад; ва ситораҳоро мӯҳр мебандад. 9:8 Ки танҳо он осмонро паҳн мекунад ва бар мавҷҳои азият қадам мезанад баҳр. 9:9 Онҳо Арктур, Орион ва Плеиадс ва ҳуҷраҳои ҷануб. 9:10 Ки пеш аз ошкор кардани корҳои бузурге мекунад; ҳа, ва мӯъҷизот бе рақам. 9:11 Инак, вай аз паҳлӯи ман мегузарад, ва ман ӯро намебинам: ӯ низ мегузарад, балки Ман ӯро нафаҳманд. 9:12 Инак, Ӯ мегирад, ки метавонад ба вай монеъ шавад? ки ба Ӯ гӯяд: "Чӣ?" шумо? 9:13 Агар Худо хашми худро нагирад, ёварони мағрур хам мешаванд вай. 9:14 Чӣ қадар камтар ба ӯ ҷавоб диҳам, ва суханони худро барои мулоҳиза интихоб кунам ӯ? 9:15 Ҳарчанд ки ман одил будам, намехостам ҷавоб надиҳам, балки ба онҳо ҷавоб диҳам илтиҷо ба қозии ман. 9:16 Агар ман даъват мекардам, ва ӯ ба ман ҷавоб медод; вале ман бовар намекунам, ки вай ба овози ман гӯш дод. 9:17 Зеро ки Ӯ маро бо тундбод мешиканад, ва захмҳои маро дар берун афзун мекунад сабаб. 9:18 Ӯ намегузорад, ки ман нафас гирам, балки маро аз алам пур мекунад. 9:19 Агар дар бораи қувват сухан гӯям, инак, вай қавӣ аст; ва агар аз доварӣ бошад, кӣ хоҳад гуфт ба ман вақт таъин кунед, то даъво кунам? 9:20 Агар худро сафед кунам, даҳони Худ маро маҳкум хоҳад кард; агар гӯям, ки комил бошад, он ҳам маро каҷравӣ мекунад. 9:21 Ҳарчанд ман комил будам, аммо намедонам ҷони худро: Ман аз худ беэътиноӣ мекардам хаёт. 9:22 Ин як чиз аст, бинобар ин ман гуфтам: Ӯ комилро нест мекунад ва ситамкорон. 9:23 Агар тозиёна ногаҳон бикушад, ӯ дар озмоиши он хандон хоҳад кард бегуноҳ. 9:24 Замин ба дасти шарирон дода шудааст: Ӯ рӯйҳои онҳоро мепӯшонад судяҳои он; агар не, дар куҷо ва кист? 9:25 Ҳоло айёми ман тезтар аз постгоҳ аст: гурезанд, ҳеҷ фоидае намебинанд. 9:26 Онҳо мисли киштиҳои зудгузар, мисли уқобе, ки ба сӯи сайд. 9:27 Агар гӯям, ки шикояти худро фаромӯш хоҳам кард, гаронии худро тарк хоҳам кард ва худро тасаллӣ диҳед: 9:28 Ман аз ҳама ғамҳои худ метарсам, Ман медонам, ки ту маро нигоҳ надорӣ бегуноҳ. 9:29 Агар ман шарир бошам, пас чаро беҳуда меҳнат мекунам? 9:30 Агар ман худро бо оби барф бишӯям ва дастҳоямро ҳаргиз ин қадар пок накунам; 9:31 Бо вуҷуди ин ту маро дар чоҳ мепартоӣ, ва либоси ман нафрат хоҳад кард ман. 9:32 Зеро ки вай одам нест, мисли ман, то ки ман ба вай ҷавоб диҳам, ва мо бояд ҷавоб диҳам дар доварӣ ҷамъ шаванд. 9:33 Ва ҳеҷ як рӯзгоре дар миёни мо нест, ки дасти Худро бар мо гузорад ҳарду. 9:34 Бигзор асои худро аз ман бигирад, ва тарси ӯ маро натарсонад. 9:35 Он гоҳ мехоҳам сухан гӯям, ва аз Ӯ наметарсам; вале бо ман ин тавр нест.