Кор
9:1 Он гоҳ Айюб ҷавоб дода, гуфт:
9:2 Ман медонам, ки ин ҳақиқат аст, аммо чӣ тавр одам бояд дар назди Худо адолат кунад?
9:3 Агар бо ӯ мубориза кунад, наметавонад ба ӯ аз ҳазор нафар ҷавоб диҳад.
9:4 Ӯ дар дил хирад аст, ва тавоно дар қувват: Ӯ сахтдил аст
бар зидди ӯ, ва муваффақ шуд?
9:5 Ки кӯҳҳоро аз байн мебарад, вале намедонанд, ки онҳоро чаппа мекунад
дар хашми худ.
9:6 Ки заминро аз ҷои худ ларзонд, ва сутунҳои онро
ларзон.
9:7 Он ки ба офтоб амр мекунад, ва тулӯъ намекунад; ва ситораҳоро мӯҳр мебандад.
9:8 Ки танҳо он осмонро паҳн мекунад ва бар мавҷҳои азият қадам мезанад
баҳр.
9:9 Онҳо Арктур, Орион ва Плеиадс ва ҳуҷраҳои
ҷануб.
9:10 Ки пеш аз ошкор кардани корҳои бузурге мекунад; ҳа, ва мӯъҷизот бе
рақам.
9:11 Инак, вай аз паҳлӯи ман мегузарад, ва ман ӯро намебинам: ӯ низ мегузарад, балки Ман
ӯро нафаҳманд.
9:12 Инак, Ӯ мегирад, ки метавонад ба вай монеъ шавад? ки ба Ӯ гӯяд: "Чӣ?"
шумо?
9:13 Агар Худо хашми худро нагирад, ёварони мағрур хам мешаванд
вай.
9:14 Чӣ қадар камтар ба ӯ ҷавоб диҳам, ва суханони худро барои мулоҳиза интихоб кунам
ӯ?
9:15 Ҳарчанд ки ман одил будам, намехостам ҷавоб надиҳам, балки ба онҳо ҷавоб диҳам
илтиҷо ба қозии ман.
9:16 Агар ман даъват мекардам, ва ӯ ба ман ҷавоб медод; вале ман бовар намекунам, ки вай
ба овози ман гӯш дод.
9:17 Зеро ки Ӯ маро бо тундбод мешиканад, ва захмҳои маро дар берун афзун мекунад
сабаб.
9:18 Ӯ намегузорад, ки ман нафас гирам, балки маро аз алам пур мекунад.
9:19 Агар дар бораи қувват сухан гӯям, инак, вай қавӣ аст; ва агар аз доварӣ бошад, кӣ хоҳад гуфт
ба ман вақт таъин кунед, то даъво кунам?
9:20 Агар худро сафед кунам, даҳони Худ маро маҳкум хоҳад кард; агар гӯям, ки
комил бошад, он ҳам маро каҷравӣ мекунад.
9:21 Ҳарчанд ман комил будам, аммо намедонам ҷони худро: Ман аз худ беэътиноӣ мекардам
хаёт.
9:22 Ин як чиз аст, бинобар ин ман гуфтам: Ӯ комилро нест мекунад ва
ситамкорон.
9:23 Агар тозиёна ногаҳон бикушад, ӯ дар озмоиши он хандон хоҳад кард
бегуноҳ.
9:24 Замин ба дасти шарирон дода шудааст: Ӯ рӯйҳои онҳоро мепӯшонад
судяҳои он; агар не, дар куҷо ва кист?
9:25 Ҳоло айёми ман тезтар аз постгоҳ аст: гурезанд, ҳеҷ фоидае намебинанд.
9:26 Онҳо мисли киштиҳои зудгузар, мисли уқобе, ки ба сӯи
сайд.
9:27 Агар гӯям, ки шикояти худро фаромӯш хоҳам кард, гаронии худро тарк хоҳам кард ва
худро тасаллӣ диҳед:
9:28 Ман аз ҳама ғамҳои худ метарсам, Ман медонам, ки ту маро нигоҳ надорӣ
бегуноҳ.
9:29 Агар ман шарир бошам, пас чаро беҳуда меҳнат мекунам?
9:30 Агар ман худро бо оби барф бишӯям ва дастҳоямро ҳаргиз ин қадар пок накунам;
9:31 Бо вуҷуди ин ту маро дар чоҳ мепартоӣ, ва либоси ман нафрат хоҳад кард
ман.
9:32 Зеро ки вай одам нест, мисли ман, то ки ман ба вай ҷавоб диҳам, ва мо бояд ҷавоб диҳам
дар доварӣ ҷамъ шаванд.
9:33 Ва ҳеҷ як рӯзгоре дар миёни мо нест, ки дасти Худро бар мо гузорад
ҳарду.
9:34 Бигзор асои худро аз ман бигирад, ва тарси ӯ маро натарсонад.
9:35 Он гоҳ мехоҳам сухан гӯям, ва аз Ӯ наметарсам; вале бо ман ин тавр нест.