Кор
2:1 Боз рӯзе буд, ки писарони Худо омаданд, то худро муаррифӣ кунанд
ба ҳузури Худованд, ва шайтон низ ба миёни онҳо омад, то ки худро нишон диҳад
пеши Худованд.
2:2 Ва Худованд ба шайтон гуфт: «Аз куҷо омадӣ? Ва Шайтон
ҷавоб дод Худованд, ва гуфт: «Аз гаштаву баргашта дар замин, ва
аз гаштугузори боло ва поён дар он.
2:3 Ва Худованд ба Шайтон гуфт: «Оё ту дар бораи бандаи ман Айюб дидӣ, ки
Ҳеҷ кас монанди ӯ дар рӯи замин нест
ки аз Худо метарсад ва аз бадӣ парҳез мекунад? ва боз ҳам худро маҳкам нигоҳ медорад
беайбӣ, гарчанде ки ту маро бар зидди ӯ барангехтӣ, то ки берунаш ӯро нобуд созӣ
сабаб.
2:4 Ва шайтон ба Худованд ҷавоб дода, гуфт: «Пӯст ба ивази пӯст, оре, ҳама чиз а
одам барои ҷони худ хоҳад дод.
2:5 Аммо ҳоло дасти худро дароз карда, устухон ва гӯшти ӯро ламс кун, ва ӯ
ба рӯи ту туро лаънат хоҳад кард.
2:6 Ва Худованд ба шайтон гуфт: «Инак, вай дар дасти туст; балки ӯро наҷот диҳед
хаёт.
2:7 Ҳамин тавр, шайтон аз ҳузури Худованд берун рафт ва Айюбро зад
захм аз кафи пояш то тоҷаш ҷӯш мезанад.
2:8 Ва ӯ пораи кӯзаеро гирифт, то ки худро бо худ харошад; ва ӯ нишаст
дар байни хокистар.
2:9 Пас занаш ба ӯ гуфт: «Оё ту то ҳол беайбии худро нигоҳ медорӣ?
Худоро лаънат кунед ва бимиред.
2:10 Аммо Ӯ ба вай гуфт: «Ту мисли яке аз занони нодон сухан мегӯӣ».
сухан мегуяд. Чӣ? Оё мо аз дасти Худо некӣ хоҳем гирифт ва хоҳем кард
бадӣ намегиред? Дар ҳамаи ин Айюб бо лабони худ гуноҳ накард.
2:11 Ва ҳангоме ки се дӯсти Айюб дар бораи ин ҳама бадӣ шуниданд
вай, ҳар яке аз ҷои худ меомаданд; Элифази темонӣ ва
Билдоди шуҳӣ ва Сӯфари наамотӣ, зеро ки онҳо сохта буданд
ваъда дод, ки якҷоя бо ӯ мотам гирифта, ӯро тасаллӣ диҳанд.
2:12 Ва ҳангоме ки онҳо чашмони худро аз дур бардоштанд, ва Ӯро нашинохтанд
овози худро баланд карда, гиря карданд; ва ҳар яке ҷомаи худро дарида, ва
ба сари осмон хок мепошиданд.
2:13 Ва онҳо ҳафт рӯзу ҳафт шаб бо ӯ бар замин нишастанд,
ва касе ба ӯ чизе нагуфт, зеро диданд, ки андӯҳи ӯ сахт аст
бузург.