Ирмиё
51:1 Чунин мегӯяд Худованд; Инак, Ман бар зидди Бобил қиём хоҳам кард ва
бар зидди онҳое ки дар миёни онҳое ки бар зидди ман қиём мекунанд, а
вайрон кардани шамол;
51:2 Ва ба сӯи Бобил ҳаводорон хоҳад фиристод, ки вайро шамол дода, холӣ хоҳанд кард
замини вай, зеро ки дар рӯзи мусибат онҳо бар зидди гирди вай хоҳанд буд
дар бораи.
51:3 Бар ҳар кӣ хам мешавад, бигзор камонвар камони худро хам кунад ва бар зидди ӯ
ки худро дар бригадаи худ баланд мебардорад;
мардон; тамоми лашкари вайро несту нобуд кунед.
51:4 Ҳамин тавр кушташудагон дар замини калдониён хоҳанд афтод, ва онҳое ки онҳо
дар кӯчаҳои вай ғарқ мешаванд.
51:5 Зеро ки Исроил тарк нашудааст, ва Яҳудо аз Худои худ, аз Худованди Ӯ
мизбон; гарчанде ки замини онҳо дар муқобили Подшоҳии Худо пур аз гуноҳ буд
Исроил.
51:6 Аз миёни Бобил гурезед, ва ҷони ҳар касро раҳо кунед.
дар гуноҳи вай бурида; зеро ки ин вақти интиқом гирифтани Худованд аст;
ба вай подош хоҳад дод.
51:7 Бобил косаи тиллоӣ дар дасти Худованд буд, ки ҳама чизро офаридааст
замин маст шудааст: халқҳо аз шароби вай нӯшидаанд; бинобар ин
миллатҳо девонаанд.
51:8 Бобил ногаҳон фурӯ ғалтид ва нобуд шуд: барои вай фарьёд зан; барои бальзам гиред
дарди вай, агар ин тавр бошад, шифо ёбад.
51:9 Мо мехостем Бобилро шифо диҳем, аммо вай шифо наёфтааст: вайро тарк кунед ва
ҳар яке ба кишвари худ равем, зеро ки доварии вай ба он мерасад
осмон аст ва ҳатто ба осмон боло меравад.
51:10 Худованд адолати моро ба вуҷуд овард: биёед ва эълон кунем
дар Сион кори Худованд Худои мост.
51:11 Тирҳоро равшан кунед; сипарҳоро ҷамъ кунед: Худованд сипарҳоро бархост
рӯҳи подшоҳони Модиён, зеро ки макри ӯ бар зидди Бобил аст
нобуд кардан; зеро ки ин қасоси Худованд аст, интиқоми Худованд аст
маъбади ӯ.
51:12 Бар деворҳои Бобил байрақ бигузор, посбонро мустаҳкам кун,
посбононро барпо кунед, каминҳо тайёр кунед, зеро ки ҳардуи Худованд доранд
он чиро, ки бар зидди сокинони Бобил гуфта буд, таҳия ва ба амал овард.
51:13 Эй ту, ки бар обҳои зиёд сокинӣ, дар ганҷҳо фаровонӣ, анҷоми ту
омад, ва андозаи тамаъкории ту.
51:14 Худованди лашкарҳо ба худ қасам хӯрда, гуфт: "Албатта туро пур хоҳам кард".
бо мардон, чунон ки бо курт; ва онҳо бар зидди нидо баланд хоҳанд кард
ту.
51:15 Заминро бо қудрати худ офарид, Ҷаҳонро ба василаи худ пойдор сохт
ҳикмати Ӯст, ва осмонро бо фаҳмиши Ӯ дароз кардааст.
51:16 Вақте ки ӯ овози Худро ба забон меорад, дар он обҳои зиёд вуҷуд дорад
осмон; ва буғҳоро аз ақсои дарё боло мебарад
замин: борон баркҳо меофарад, ва бодро берун мекунад
аз ганҷҳои ӯ.
51:17 Ҳар кас аз донишаш ваҳшӣ аст; хар як муассисро ба хайрат меандозад
ҳайкали кандакорӣ: зеро пайкари гудохтаи ӯ дурӯғ аст, ва нест
нафас дар онҳо.
51:18 Онҳо ботил ҳастанд, кори хатоҳо: дар замони таъқиби онҳо
нобуд мешаванд.
51:19 Насибаи Яъқуб монанди онҳо нест. зеро ки Ӯ пешвои ҳама аст
ва Исроил асои мероси ӯст; Худованди лашкарҳост
номи вай.
51:20 Ту табар ва аслиҳаи ҷангии ман ҳастӣ, зеро ки ман бо ту медароям
халқҳоро пора-пора мекунам, ва бо ту салтанатҳоро нест хоҳам кард;
51:21 Ва бо ту ман асп ва савораи ӯро пора хоҳам кард; ва бо
Ту ароба ва савораашро пора-пора хоҳам кард;
51:22 Бо ту низ марду занро пора хоҳам кард; ва бо ту хоҳад
Ман пиру ҷавонро пора мекунам; ва бо ту пора-пора хоҳам кард
ҷавон ва каниз;
51:23 Ман низ бо ту чӯпон ва рамаи ӯро пора хоҳам кард; ва
бо ту деҳқон ва юғи говҳоро пора хоҳам кард;
ва бо ту сардорон ва ҳокимонро пора хоҳам кард.
51:24 Ва Ман ба Бобил ва ба ҳамаи сокинони Калдей хоҳам дод.
Бадие ки онҳо дар Сион дар пеши назари ту кардаанд, мегӯяд Худованд.
51:25 Инак, ман зидди ту ҳастам, эй кӯҳи харобкунанда, мегӯяд Худованд, ки
тамоми заминро несту нобуд хоҳад кард, ва Ман дасти Худро бар ту дароз хоҳам кард,
ва туро аз сангҳо ғелонда, кӯҳи сӯхтаро гардонад.
51:26 Ва аз ту сангеро барои кунҷе нахоҳанд гирифт, на санг барои кунҷ
асосҳо; лекин ту то абад хароб хоҳӣ буд, мегӯяд Худованд.
51:27 Дар замин байрақ барпо кунед, дар байни халқҳо сур навозед,
халқҳоро бар зидди вай тайёр кунед, салтанатҳоро бар зидди вай даъват кунед
аз Арарат, Минни ва Ашченаз; бар зидди вай капитан таъин кунед; сабаб
аспҳо ба мисли кирмакҳои ноҳамвор меоянд.
51:28 Бар зидди вай халқҳоро бо подшоҳони Модиён омода кунед
сардорони он, ва тамоми сардорони он, ва тамоми замини вай
ҳукмронӣ.
51:29 Ва замин ба ларза ва ғамгин хоҳад шуд: барои ҳар як нияти Худованд
бояд бар зидди Бобил анҷом дода шавад, то ки замини Бобил шавад
харобии бе сокин.
51:30 Қаҳрамонони Бобил ҷанг карданро аз даст додаанд, онҳо дар он ҷо монданд
қувваташон барбод рафт; чун зан шуданд: доранд
манзилҳои худро сӯзонданд; панҷараҳои вай шикастаанд.
51:31 Як пост ба пешвози дигар медавад ва як фаришта ба пешвози дигар,
то ба подшоҳи Бобил нишон диҳад, ки шаҳри вай аз як канор гирифта шудааст,
51:32 Ва он ки гузаргоҳҳо қатъ карда шуданд, ва найҳое, ки бо онҳо сӯзонданд
оташ ва мардони ҷанг ба ҳарос афтодаанд.
51:33 Зеро ки чунин мегӯяд Худованди лашкарҳо, Худои Исроил; Духтари
Бобил мисли хирман аст, ваќти куфтани вай аст, вале андаке
ва вақти дарав фаро хоҳад расид.
51:34 Набукаднесар, подшоҳи Бобил, маро хӯрд, ва маро пахш кард,
маро як зарфи холӣ сохт, маро мисли аждаҳо фурӯ бурд,
шиками худро аз нозукиҳои ман пур кард, маро берун кард.
51:35 Зӯроварие, ки ба ман ва ба ҷисми ман карда шудааст, бар Бобил хоҳад буд
сокини Сион мегӯянд; ва хуни ман бар сокинони Калдей,
Ерусалим гӯяд.
51:36 Бинобар ин, Худованд чунин мегӯяд: Инак, ман дар ҳаққи ту даъво карда, хоҳам гирифт
интиқом барои ту; ва баҳри вайро хушк хоҳам кард, ва чашмаҳояшро хушк хоҳам кард.
51:37 Ва Бобил теппаҳо, маскани аждаҳо хоҳад шуд
тааҷҷуб, ва ҳирс, бе сокин.
51:38 Онҳо бо ҳам мисли шер наъра хоҳанд кард, мисли шерҳо фарьёд хоҳанд зад.
51:39 Дар гармии онҳо зиёфатҳо хоҳам кард, ва онҳоро маст хоҳам кард,
то ки шод шаванд ва хоби абадӣ кунанд, ва бедор нашаванд
Худованд.
51:40 Ман онҳоро мисли барраҳо ба забҳ хоҳам овард, мисли қӯчқорҳо бо ӯ
бузхо.
51:41 Чӣ тавр Шешах гирифта шуд! ва ситоиши тамоми замин чӣ гуна аст
ҳайрон! Чӣ тавр Бобил дар байни халқҳо ба ҳайрат афтодааст!
Юҳанно 51:42 Баҳр бар Бобил баромад, вайро мардуми бисьёре фаро гирифтааст
мавҷҳои он.
51:43 Шаҳрҳои вай харобазор, замини хушк ва биёбон ва замин аст
ки дар он ҳеҷ кас сокин нест, ва ҳеҷ писари одам аз он ҷо намегузарад.
51:44 Ва Белро дар Бобил ҷазо хоҳам дод, ва аз вай берун хоҳам овард
даҳон он чи Ӯ фурӯ бурдааст, ва халқҳо намерезанд
дигар якҷоя ба Ӯ: оре, девори Бобил фурӯ хоҳад рафт.
51:45 Эй қавми ман, аз миёни вай биравед ва ҳар яки худро раҳо кунед
ҷон аз хашми шадиди Худованд.
51:46 Ва мабодо дилатон беҳуш нашавед ва аз овозае, ки хоҳад, битарсед
дар замин шуниданд; овоза ҳам як сол меояд ва баъд аз он
соли дигар овоза ва зӯроварӣ дар замин хоҳад омад, ҳоким
зидди ҳоким.
51:47 Бинобар ин, инак, айёме меояд, ки Ман доварӣ хоҳам кард
пайкарҳои кандакории Бобил; ва тамоми замини вай ғамгин хоҳад шуд, ва
тамоми кушташудагонаш дар миёни вай хоҳанд афтод.
51:48 Он гоҳ осмонҳову замин ва ҳар чӣ дар онҳост, суруд хоҳанд хонд
Бобил, зеро ки ғоратгарон аз шимол назди вай хоҳанд омад, мегӯяд он
ХУДОВАНД.
51:49 Чӣ тавре ки Бобил куштагони Исроилро ба ҳалокат расонд, ончунон дар Бобил низ хоҳад афтод
кушташудагони тамоми замин меафтанд.
51:50 Эй касоне, ки аз шамшер раҳо ёфтаед, биравед, ором наистед
Худованд дур, ва бигзор Ерусалим ба фикри ту биёяд.
51:51 Мо дар хиҷолат афтодем, зеро ки таҳқир шунидем: хиҷилро фаро гирифтааст
чеҳраи мо, зеро ки аҷнабиён ба маъбадҳои Худованд омадаанд
хона.
51:52 Бинобар ин, инак, айёме меояд, мегӯяд Худованд, ки Ман хоҳам кард
доварӣ бар пайкарҳои кандашудаи вай, ва дар тамоми сарзамини вай захмиён
нола мекунад.
51:53 Ҳарчанд Бобил бояд ба осмон боло равад, ва ҳарчанд мустаҳкам кунад
баландии қуввати вай, вале аз Ман ба вай ғоратгарон хоҳанд омад,
мегӯяд Худованд.
Юҳанно 51:54 Аз Бобил садои фарьёд меояд, ва аз Бобил харобии бузурге меояд
замини калдониён:
51:55 Зеро ки Худованд Бобилро ғасб карда, аз вай нест кардааст
овози баланд; вақте ки мавҷҳои вай мисли обҳои бузург ғуррон мекунанд, садои онҳо
садо баланд мешавад:
51:56 Зеро ки вайронкунанда бар вай омадааст, ҳатто бар Бобил ва тавоноаш
одамон гирифта шудаанд, ҳар як камонашон шикастааст, зеро ки Худованд Худои Таоло
Мукофот албатта подош хоҳад дод.
51:57 Ва ман сарварони вай, ва хирадмандони вай, ва сардорони вайро маст хоҳам кард, ва
сарварони вай ва мардони вай, ва онҳо хоби абадӣ хоҳанд хобид,
ва бедор нашав, мегӯяд Подшоҳ, ки исми Ӯ Худованди лашкарҳост.
51:58 Чунин мегӯяд Худованди лашкарҳо; Деворҳои васеи Бобил хоҳанд буд
комилан шикаста, ва дарвозаҳои баланди вай дар оташ сӯхта хоҳанд шуд; ва
одамон беҳуда меҳнат хоҳанд кард, ва мардум дар оташ хоҳанд буд, ва хоҳанд буд
хаста.
51:59 Каломе ки Ирмиёи набӣ ба Сарой ибни Нериё амр фармуд,
писари Маасиё, вақте ки ӯ бо Сидқиё подшоҳи Яҳудо ба он ҷо рафт
Бобил дар соли чоруми ҳукмронии худ. Ва ин Сарой ором буд
шоҳзода.
51:60 Ҳамин тавр, Ирмиё дар китобе навишт, ки тамоми бадӣ ба сари Бобил меояд,
ҳатто ҳамаи ин суханоне, ки бар зидди Бобил навишта шудаанд.
51:61 Ва Ирмиё ба Сарой гуфт: «Вақте ки ба Бобил меоӣ,
бубин ва ҳамаи ин суханонро хоҳам хонд;
51:62 Он гоҳ ту бигӯй, эй Худованд, Ту бар зидди ин макон сухан гуфтаӣ,
то ки ҳеҷ кас дар он намонад, на одам ва на ҳайвони ваҳшӣ, балки он
то абад хароб хоҳад шуд.
51:63 Ва ҳангоме ки шумо хондани ин китобро ба охир расонед, ин хоҳад буд
ба он санг баста, дар миёни Фурот парто.
51:64 Ва ту хоҳӣ гуфт: "Бобил ҳамин тавр ғарқ хоҳад шуд, ва аз он бархоста нахоҳад шуд"
Бадие ки бар вай хоҳам овард, ва онҳо хаста хоҳанд шуд. То хол
суханони Ирмиё.