Ирмиё
49:1 Дар бораи аммӯниён, чунин мегӯяд Худованд; Оё Исроил писаре надорад? дорад
ӯ вориси нест? Пас чаро подшоҳи онҳо вориси Ҷод мешавад, ва қавмаш сокин аст?
дар шаҳрҳои худ?
49:2 Бинобар ин, инак, айёми меояд, мегӯяд Худованд, ки Ман боиси
бонги ҷанг дар Раббаи банӣ-Аммӯн шунида шавад; ва он а
теппаи харобазор, ва духтарони вай дар оташ хоҳанд сӯзонд; он гоҳ хоҳад шуд
Исроил вориси ворисони вай бошад, мегӯяд Худованд.
49:3 Нола кун, эй Ҳешбӯн, зеро ки Ой вайрон шудааст; гиря кун, эй духтарони Рабба, камарбанд.
ту палос пӯшидан; нола кунед ва дар канори чарогоҳҳо ба он сӯ давед; барои онхо
подшоҳ ва коҳинон ва миронаш якҷоя ба асирӣ хоҳанд рафт.
49:4 Пас, дар водиҳо, эй водии равони худ, эй
духтари ақибнишин? ки ба хазинаи вай таваккал карда, мегуфт: «Кй
назди ман биёед?
49:5 Инак, Ман ба ту ҳарос хоҳам овард, мегӯяд Худованд Худои лашкарҳо, аз
ҳамаи онҳое, ки дар бораи ту ҳастанд; ва ҳар кас ба ҳақ ронда хоҳад шуд
ба пеш; ва ҳеҷ кас саргардонро ҷамъ нахоҳад кард.
49:6 Ва баъд аз он Ман асирии банӣ-Аммӯнро боз хоҳам овард,
мегӯяд Худованд.
49:7 Дар бораи Адӯм, чунин мегӯяд Худованди лашкарҳо; Оё хирад дигар дар
Теман? Оё маслиҳат аз оқил нест? Оё хирадашон аз байн рафтааст?
49:8 Гурезед, баргардед, дар чуқур сокин шавед, эй сокинони Дедон! зеро меоварам
мусибати Эсов ба сари ӯ, вақте ки ман ба ӯ хабар медиҳам.
49|9|Агар токдорон назди ту биёянд, гандумро тарк намекунанд?
ангур? агар шабона дузд бошанд, то даме ки сер шаванд, нобуд мекунанд.
49:10 Аммо ман Эсовро урён кардам, маконҳои ниҳонашро ошкор кардам, ва ӯ
худро пинҳон карда наметавонад: насли вай вайрон шудааст ва худаш
бародарон ва ҳамсоягони вай, ва ӯ нест.
49:11 Фарзандони ятими худро бигузор, Ман онҳоро зинда нигоҳ медорам; ва бигзор ту
бевазанон ба ман бовар мекунанд.
49:12 Зеро ки чунин мегӯяд Худованд; Инак, онҳо, ки ҳукми онҳо набояд бинӯшад
коса маст шудааст; ва ту ҳастӣ, ки ҳама меравӣ».
бечазо? беҷазо нахоҳӣ монд, балки албатта аз он бинӯшӣ
он.
49:13 Зеро ки Ман ба худ қасам хӯрдам, мегӯяд Худованд, ки Бозра хоҳад шуд
харобӣ, маломат, исроф ва лаънат; ва тамоми шаҳрҳои он
партовҳои ҷовидона хоҳанд буд.
49:14 Ман овозае аз Худованд шунидам, ва сафир ба назди
халқҳо мегуфтанд: "Ҷамъ кунед ва бар зидди вай биёед ва бархезед"
ба чанг.
49:15 Зеро, инак, Ман туро дар миёни халқҳо хурд ва дар миёни хор хоҳам кард
мардон.
49:16 Даҳшати ту туро гумроҳ кард, ва ғурури дилат, эй
ту, ки дар пораҳои сангӣ сокинӣ, ки баландии онро нигоҳ медорад
теппа: агарчи лонаи худро мисли уқоб баланд кунӣ, ман
туро аз он ҷо фуроварад, мегӯяд Худованд.
49:17 Ва Адӯм хароб хоҳад шуд: ҳар кӣ аз он мегузарад, хоҳад буд
дар ҳайрат мемонанд ва аз ҳама балоҳои он фишурда хоҳанд кард.
49:18 Чунон ки дар сарнагунии Садӯм ва Амӯро ва шаҳрҳои ҳамсоя
аз он, — мегӯяд Худованд, — ҳеҷ кас дар он ҷо нахоҳад монд, ва писаре
одам дар он сокин аст.
49:19 Инак, вай мисли шер аз варами Урдун бар зидди
манзили зӯроварон: аммо ман баногоҳ ӯро аз он гурезонам
Ва кист баргузидае, ки ман бар вай таъин кунам? барои кист
монанди ман? ва кӣ ба ман вақт таъин мекунад? ва он чӯпон кист
пеши ман меистад?
49:20 Пас, ба маслиҳати Худованд гӯш диҳед, ки Ӯ бар зидди Адӯм қабул кардааст;
ва ниятҳои худро, ки бар зидди сокинони он қасд кардааст
Темон: Албатта, хурдтарини рама онҳоро берун хоҳад овард: ӯ
манзилҳои худро бо онҳо хароб хоҳад кард.
49:21 Замин аз садои афтодани онҳо, аз фарёди ғавғо ҷунбид
Дар бахри Сурх садои он шунида шуд.
49:22 Инак, вай баромада, мисли уқоб парвоз хоҳад кард, ва болҳои худро бар болои он хоҳад кушоад.
Бозра, ва дар он рӯз дили мардони Адӯм мисли он хоҳад буд
дили зане, ки ба дард гирифтор аст.
49:23 Дар бораи Димишқ. Ҳамот ва Арпод дар ҳайрат афтодаанд, зеро ки онҳо доранд
муждаи бад шуниданд: дилашон суст; дар баҳр ғамгин аст;
ором буда наметавонад.
49:24 Димишқ нотавон шуд ва худро ба гурез овард, ва тарс
Ӯро гирифт: андӯҳ ва андӯҳ ӯро ҳамчун зане дар худ гирифтааст
азоб.
49:25 Чӣ тавр шаҳри ҳамду сано, шаҳри шодии ман боқӣ намондааст!
49:26 Бинобар ин, ҷавонони вай дар кӯчаҳои вай хоҳанд афтод, ва ҳамаи мардони он
Ҷанг дар он рӯз қатъ хоҳад шуд, мегӯяд Худованди лашкарҳо.
49:27 Ва ман дар девори Димишқ оташ хоҳам афрӯхт, ва он фурӯ хоҳад бурд
қасрҳои Бенҳадод.
49:28 Дар бораи Қадор ва дар бораи салтанатҳои Ҳосор, ки
Набукаднесар подшоҳи Бобилро зарба хоҳад зад, чунин мегӯяд Худованд; Бархез
шумо ба Қадор баромада, мардуми шарқро ғорат кунед.
49:29 Хаймаҳо ва гӯсфандони онҳоро хоҳанд бурд;
пардаҳояшон, ва тамоми зарфҳои онҳо ва шутурони онҳо; ва
ба онҳо фарьёд хоҳанд зад: «Ҳар тараф ҳарос аст».
49:30 «Гезед, дуртар равед, амиқ сокин шавед, эй сокинони Ҳазор, мегӯяд
Худованд; зеро ки Набукаднесар подшоҳи Бобил бар зидди ту машварат кардааст,
ва бар зидди шумо нияте доштааст.
49:31 Бархезед, ба сӯи халқи сарватманд, ки ғамхорӣ мекунад, биравед,
мегӯяд Худованд, ки на дарвоза доранд ва на панҷарае, ки танҳо сокинанд.
49:32 Ва шутуронашон ғанимат ва чорпоёнашон ғанимат бошад
ғорат кунед: ва Ман онҳоеро, ки дар ниҳояти коранд, ба ҳама бодҳо пароканда хоҳам кард
кунҷҳо; ва мусибати онҳоро аз ҳар тараф хоҳам овард, мегӯяд
Худованд.
49:33 Ва Ҳозор маскани аждаҳо хоҳад буд, ва харобаҳои абадӣ.
дар он ҷо ҳеҷ кас сокин нахоҳад шуд, ва ҳеҷ писари одам дар он сокин нахоҳад шуд.
49:34 Каломи Худованд, ки бар Ирмиёи набӣ бар зидди Элом нозил шудааст
оғози салтанати Сидқиё подшоҳи Яҳудо, ки гуфт:
49:35 Чунин мегӯяд Худованди лашкарҳо; Инак, ман камони Эламро мешиканам
сардори кувваи онхо.
49:36 Ва бар Элом чор бодҳоро аз чор чор тараф хоҳам овард
осмон, ва онҳоро ба сӯи ҳамаи он бодҳо пароканда хоҳад кард; ва хоҳад буд
ҳеҷ халқе, ки раҳошудагони Элом ба он ҷо нахоҳанд омад.
49:37 Зеро ки Эломро дар пеши душманонашон ва дар пеши назари онҳо ба ҳарос хоҳам овард
Онҳое ки ҷони худро меҷӯянд; ва Ман ба онҳо бадӣ хоҳам овард, ҳатто худам
хашми шадид, мегӯяд Худованд; ва шамшерро аз ақиби онҳо хоҳам фиристод, то даме
Ман онҳоро истеъмол кардам:
49:38 Ва тахти худро дар Элом хоҳам гузошт, ва подшоҳро аз он ҷо нест хоҳам кард
ва мирон, мегӯяд Худованд.
49:39 Аммо дар айёми охир воқеъ хоҳад шуд, ки Ман боз хоҳам овард
асирии Элом, мегӯяд Худованд.