Ирмиё
47:1 Каломи Худованд, ки бар Ирмиёи набӣ бар зидди
Фалиштиён, пеш аз он фиръавн Ғаззаро зада буд.
47:2 Ҳамин тавр мегӯяд Худованд; Инак, обҳо аз шимол боло мебароянд ва хоҳад шуд
обхезии пуроб гардад, ва замин ва тамоми он чиро, ки ҳаст, пур хоҳад кард
дар он; шаҳр ва сокинони он: он гоҳ одамон фарьёд хоҳанд зад,
ва тамоми сокинони замин фарьёд хоҳанд зад.
47:3 Аз садои чӯб задани пойҳои аспони пурқувваташ,
шитобони аробаҳои ӯ ва аз гурриши чархҳои ӯ падарон
аз заъфи дастон ба фарзандони худ нигоҳ накунанд;
47:4 Зеро ки рӯзе меояд, ки тамоми фалиштиёнро ғорат кунанд ва бибуранд
аз Тирус ва Сидӯн ҳар мададгори боқимондаро тарк кунед, зеро ки Худованд хоҳад
фалиштиёнро, ки бақияи кишвари Кафтор буданд, ғорат кунед.
47:5 Бар Ғазза мӯйсафед омад; Ашкелон бо боқимонда бурида мешавад
водии онҳо: то ба кай худатро мебурӣ?
47:6 Эй шамшери Худованд, то ба кай ором хоҳӣ буд? тоб овардан
худатро дар каъри худ бигир, истироҳат кун ва ором бош.
47:7 Чӣ гуна метавонад ором бошад, дар ҳоле ки Худованд онро бар зидди он айбдор кардааст
Ашкелон ва бар зидди соҳили баҳр? дар он ҷо таъин кардааст.