Ирмиё
44:1 Каломе ки ба Ирмиё дар бораи ҳамаи яҳудиёне ки дар он сокин буданд, нозил шуд
замини Миср, ки дар Миҷдол ва Таҳпанҳес ва Нӯф сокин аст,
ва дар сарзамини Патрус гуфт:
44:2 Ҳамин тавр мегӯяд Худованди лашкарҳо, Худои Исроил; Шумо ҳама чизро дидаед
Бадие, ки бар Ерусалим ва бар тамоми шаҳрҳои он овардаам
Яҳудо; ва инак, имрӯз онҳо харобазоранд, ва ҳеҷ кас сокин нест
дар он,
44:3 Ба сабаби бадӣ, ки онҳо кардаанд, ки маро ба хашм
хашмгин шуданд, ки онҳо барои бухур сӯзондан ва ибодат кардани худоёни дигар рафтанд
на онҳо, на шумо ва на падарони шуморо медонистанд.
44:4 Аммо ман ҳамаи бандагонам анбиёро назди шумо фиристодам, ки барвақт бархоста ва
фиристода, гуфт: «Ин кори зиштеро, ки ман нафрат дорам, накунед».
44:5 Аммо онҳо гӯш надоданд ва гӯши худро аз гӯши худ нагардониданд
бадӣ, ки барои худоёни дигар бухур насузад.
44:6 Бинобар ин ғазаби ман ва хашми ман рехта шуд ва дар
шаҳрҳои Яҳудо ва дар кӯчаҳои Ерусалим; ва зоеъ мешаванд
ва харобазор, мисли имрӯз.
44:7 Бинобар ин, ҳоло чунин мегӯяд Худованд, Худои лашкарҳо, Худои Исроил;
Бинобар ин шумо ин бадии бузургро бар зидди ҷонҳои худ мекунед, то ки аз онҳо дур шавед
шумо, марду зан, кӯдак ва ширдеҳ, аз Яҳудо, то ки шуморо тарк накунанд
мондан;
44:8 Дар он шумо бо аъмоли дастҳои худ, ки сӯзонда истодаед, маро ба хашм меовардед
бухур барои худоёни дигар дар замини Миср, ки шумо ба он ҷо меравед
сокин шавед, то ки худро бикушед ва лаънат шавед
ва маломат дар миёни тамоми халқҳои рӯи замин?
44:9 Оё зулми падаронатонро фаромӯш кардаед ва
подшоҳони Яҳудо ва шарорати занони онҳо ва занони шумо
бадкорӣ ва шарорати занони ту, ки онҳо кардаанд
дар замини Яҳудо ва дар кӯчаҳои Ерусалим?
44:10 Онҳо то имрӯз фурӯтан нашудаанд, на ҳаросонанд ва на
бар тибқи шариати Ман ва аз рӯи фароизҳои Худ рафтор кардам, ки дар пеши шумо ва пеш аз он гузоштаам
падарони шумо.
44:11 Бинобар ин, чунин мегӯяд: Худованди лашкарҳо, Худои Исроил; Инак, И
рӯи ман ба муқобили ту барои бадӣ хоҳам гузошт ва тамоми Яҳудоро несту нобуд созам.
44:12 Ва ман бақияи Яҳудоро, ки рӯи худро ба сӯи равона кардаанд, хоҳам бурд
ба замини Миср, то дар он ҷо иқомат кунанд, ва ҳама нобуд хоҳанд шуд,
ва дар замини Миср афтод; онҳо ҳатто аз шамшер нобуд хоҳанд шуд
ва аз қаҳтӣ: онҳо аз хурдтарин то қаҳтӣ хоҳанд мурд
бузургтар аз шамшер ва қаҳтӣ, ва онҳо хоҳанд буд
таъна ва ҳайрат ва лаънат ва маломат.
44:13 Зеро ки Ман сокинонро дар замини Миср ҷазо хоҳам дод, чунон ки ман дорам
Ерусалимро бо шамшер, бо гуруснагӣ ва вабо ҷазо дод;
44:14 Ба тавре ки ҳеҷ кас аз бақияи Яҳудо, ки ба замини он нарафтааст
Миср барои иқомат дар он ҷо, гурезад ё бимонад, то ки онҳо баргарданд
ба замини Яҳудо, ки мехоҳанд ба он ҷо баргарданд
дар он ҷо бимонед, зеро касе барнамегардад, ҷуз он ки гурехт.
44:15 Он гоҳ ҳамаи мардоне, ки медонистанд, ки занони худ барои онҳо бухур сӯзонданд
худоёни дигар ва ҳамаи заноне ки дар он ҷо истода буданд, шумораи зиёди одамон, ҳатто ҳама
мардуме ки дар замини Миср, дар Патрус сокин буданд, ҷавоб доданд
Ирмиё гуфт:
44:16 Дар мавриди каломе ки ба исми Худованд ба мо гуфтаӣ,
мо ба ту гӯш намедиҳем.
44:17 Аммо ҳар коре, ки аз дасти мо берун меояд, хоҳем кард
даҳон барои маликаи осмон бухур сӯзондан ва нӯшокиро рехтан
ҳадияҳо барои вай, чунон ки мо кардаем, мо ва падарони мо, подшоҳони мо ва
мирони мо, дар шаҳрҳои Яҳудо ва дар кӯчаҳои Ерусалим;
зеро он вақт мо ризқи фаровон доштем ва сиҳат будем ва ҳеҷ бадие надидем.
44:18 Аммо азбаски мо тарк кардем, то ба маликаи осмон бухур сӯзонем,
ҳадияҳои нӯшокӣ барои вай бирезед, мо ҳама чизро мехостем ва дорем
аз шамшер ва гуруснагй нобуд карда шуд.
44:19 Ва ҳангоме ки барои маликаи осмон бухур сӯзондем ва шаробе рехтем.
Оё барои вай нон пазмондем, то ки ба вай саҷда кунад ва рехт
ҳадияҳо барои вай бинӯшед, бе одамони мо?
44:20 Ва Ирмиё ба тамоми мардум, ба мардон ва занон гуфт:
ва ба ҳамаи мардуме ки ба ӯ ин ҷавоб дода буданд, гуфта буданд:
44:21 Бухуреро, ки шумо дар шаҳрҳои Яҳудо ва дар кӯчаҳои Яҳудо сӯзондаед
Эй Ерусалим, шумо ва падарони шумо, подшоҳони шумо, ва мирони шумо, ва
Оё Худованд онҳоро ба ёд наовард, ва ба он ҷо надаромад
ақли ӯ?
44:22 То ки Худованд дигар тоқат карда натавонист, ба сабаби бадии ту
корҳо ва ба сабаби корҳои зиште ки кардаед;
Пас, замини шумо харобазор ва ҳайрат ва лаънат аст,
бе сокин, чунон ки имруз.
44:23 Зеро ки шумо бухур сӯзондаед ва бар зидди он гуноҳ кардаед
Худовандо, ва ба овози Худованд итоат накардаед, ва бар тибқи шариати Ӯ рафтор накардаед,
на дар аҳкоми ӯ, на дар шаҳодатҳои ӯ; бинобар ин ин бадӣ аст
ба шумо рӯй дода буд, чунон ки имрӯз.
44:24 Ва Ирмиё ба тамоми мардум ва ба ҳамаи занон гуфт: «Гӯш кунед».
Каломи Худованд, ба тамоми Яҳудо, ки дар замини Миср ҳастанд:
44:25 Ҳамин тавр мегӯяд, ки Худованди лашкарҳо, Худои Исроил, мегӯяд: Ту ва ту
занон бо даҳони шумо гуфтаанд ва бо дасти шумо иҷро кардаанд,
гуфт: «Мо ба назрамон, ки назр кардаем, ҳатман ба ҷо меоварем, ки сӯзонем».
барои маликаи осмон бухур бикашед ва ҳадияҳои нӯшокӣ рехтед
Ба назрҳои худ вафо мекунед ва назрҳои худро вафо мекунед.
44:26 Пас, каломи Худовандро бишнавед, эй тамоми Яҳудоиён, ки дар ин замин сокин ҳастанд
Миср; Инак, Ман ба исми бузурги худ қасам хӯрдам, мегӯяд Худованд, ки ман
Номи дигар дар даҳони ҳеҷ як марди Яҳудо дар тамоми замин нахоҳад буд
замини Миср, мегуфтанд: "Худованд Худо зинда аст".
44:27 Инак, Ман онҳоро барои бадӣ посбонӣ хоҳам кард, на барои некӣ; ва ҳама
мардони Яҳудо, ки дар замини Миср ҳастанд, аз дасти онҳо нобуд хоҳанд шуд
шамшер ва ба қаҳтӣ, то ба охир расидани онҳо.
44:28 Аммо шумораи ками онҳо, ки аз шамшер раҳо мешаванд, аз замини он бармегарданд
Миср ба замини Яҳудо ва тамоми бақияи Яҳудо, ки инҳоянд
ки ба замини Миср барои иқомат кардан рафтаанд, хоҳанд донист, ки суханони кӣ
хоҳад истод, аз они ман ё онҳо.
44:29 Ва ин аломате барои шумо хоҳад буд, мегӯяд Худованд, ки Ман ҷазо хоҳам дод
шумо дар ин макон, то бидонед, ки суханони Ман ҳатман устувор хоҳанд буд
бар зидди ту барои бадӣ:
44:30 Чунин мегӯяд Худованд; Инак, ман ба фиръавнҳофро подшоҳи Миср хоҳам дод
ба дасти душманони худ ва ба дасти онҳое ки Ӯро меҷӯянд
ҳаёт; чунон ки Сидқиё подшоҳи Яҳудоро ба дасти Набукаднесар супурдам
Подшоҳи Бобил, душмани ӯ ва ҷони ӯ мехостанд.