Ирмиё
42:1 Он гоҳ ҳамаи сардорони лашкарҳо, ва Юҳанон ибни Қариё, ва
Езаньё ибни Ҳушаё, ва тамоми қавм аз хурдтарин
ба бузургтарин, наздик омад,
42:2 Ва ба Ирмиёи набӣ гуфт: «Бигзор аз ту илтимос мекунем, ки
илтиҷо дар ҳузури ту қабул гардад ва дар ҳаққи мо ба Худованди худ дуо гӯй
Худоё, ҳатто барои ҳамаи ин боқимонда; (зеро мо танҳо андаке боқӣ мондаем, мисли
чашмони ту моро мебинанд :)
42:3 То ки Худованд Худои ту ба мо роҳеро, ки дар он роҳ биравем, нишон диҳад, ва
чизе, ки мо карда метавонем.
42:4 Ва Ирмиёи набӣ ба онҳо гуфт: «Ман шуморо шунидам; инак, ман
мувофиқи суханони ту ба Худованд Худои худ дуо хоҳад кард; ва мешавад
Ва ба он чи Худованд ба шумо ҷавоб диҳад, Ман хоҳам гуфт
ба ту хабар диҳам; Ман ҳеҷ чизро аз ту нигоҳ намедорам.
42:5 Ва онҳо ба Ирмиё гуфтанд: «Худованд шоҳиди ҳақиқӣ ва амин бошад».
дар байни мо, агар мо хатто мувофики хамаи он чи ки барои он
Худованд Худои ту туро назди мо хоҳад фиристод.
42:6 Хоҳ нек бошад, хоҳ бад, мо ба овози Худо итоат хоҳем кард
Худованд Худои мо, ки туро ба сӯи Ӯ мефиристем; то ки бо мо хуб бошад, вақте ки мо
ба овози Худованд Худои мо итоат кунед.
42:7 Ва воқеъ шуд, ки пас аз даҳ рӯз, ки каломи Худованд ба амал омад
Ирмиё.
Юҳанно 42:8 Он гоҳ ӯ Юҳанон ибни Қариё ва тамоми мириҳазоронро хонд
қувваҳое, ки бо ӯ буданд, ва тамоми мардум аз хурдтарин то
бузургтарин,
42:9 Ва ба онҳо гуфт: «Чунин мегӯяд Худованд, Худои Исроил, ки шумо ба Ӯ
маро фиристод, то дуои туро пеши ӯ бигӯям;
42:10 Агар шумо то ҳол дар ин замин бимонед, Ман шуморо бино хоҳам кард, ва накашам
туро фурӯд хоҳам кард, ва Ман туро мешинонам, ва намеканам, зеро ки аз худ тавба мекунам
бадие, ки ба ту кардам.
42:11 Аз подшоҳи Бобил, ки аз ӯ метарсанд, натарс; набошад
аз вай метарсад, мегӯяд Худованд, зеро ки Ман бо шумо ҳастам, то ки шуморо наҷот бахшам ва ба
туро аз дасти ӯ раҳо кунад.
42:12 Ва ман ба шумо марҳамат хоҳам кард, то ки ӯ ба шумо марҳамат кунад, ва
шуморо ба замини худ бармегардонад.
42:13 Аммо агар гӯед, ки мо дар ин замин сокин нахоҳем шуд, ва ба овози
Худованд Худои ту,
42:14 Гуфт: «Не; вале мо ба замини Миср меравем, дар он ҷо нахоҳем дид
на чанг, на садои карнайро бишнавед, на гуруснагии нон; ва
дар он ҷо зиндагӣ хоҳем кард:
42:15 Ва алҳол каломи Худовандро бишнавед, эй бақияи Яҳудо; Хамин тавр
мегӯяд Худованди лашкарҳо, Худои Исроил; Агар рӯйи худ бигиред
ба Миср даромада, дар он ҷо иқомат кунанд;
42:16 Он гоҳ воқеъ хоҳад шуд, ки шамшере, ки шумо метарсид, хоҳад буд
дар он ҷо дар замини Миср ва қаҳтие, ки дар он будед, шуморо фаро гиред
метарсанд, дар Миср аз паси шумо хоҳанд омад; ва дар он ҷо хоҳед буд
бимирад.
42:17 Бо ҳамаи одамоне, ки рӯ ба сӯи Миср гузоштаанд, ҳамин тавр хоҳад буд
дар он ҷо иқомат кардан; онҳо аз шамшер, аз гуруснагӣ ва аз гуруснагӣ хоҳанд мурд
вабо: ва ҳеҷ яке аз онҳо нахоҳанд монд ва на аз бадӣ раҳоӣ ёфтам
ба сари онҳо хоҳад овард.
42:18 Зеро ки чунин мегӯяд Худованди лашкарҳо, Худои Исроил; Чун хашми ман ва
хашми Ман бар сокинони Ерусалим рехта шудааст; ҳамин тавр
Оё вақте ки шумо ба Миср меоед, хашми Ман бар шумо рехт;
ва шумо таҳқир ва ҳайрат, ва лаънат ва а хоҳед буд
маломат кардан; ва ин ҷойро дигар нахоҳед дид.
42:19 Худованд дар бораи шумо гуфт: «Эй бақияи Яҳудо; Нашавед
Миср: Бидонед, ки имрӯз шуморо панд додам.
42:20 Зеро ки шумо дар дилҳои худ пароканда будед, вақте ки маро назди Худованди худ фиристодед
Худо гуфт: «Барои мо ба Худованд Худои мо дуо гӯед; ва аз рӯи ҳама
ки Худованд Худои мо бигӯяд, ба мо чунин бигӯед, ва мо онро ба ҷо хоҳем овард.
42:21 Ва алҳол ман ин рӯзро ба шумо эълон кардаам; вале шумо фармонро риоя накардаед
Овози Худованд Худои ту, на чизе барои он ки Ӯ маро фиристодааст
ба шумо.
42:22 Пас, акнун бидонед, ки шумо аз шамшер ва шамшер хоҳед мурд
қаҳтӣ ва вабо дар ҷое ки мехоҳед биравед
истикомат кардан.