Ирмиё
41:1 Ва воқеъ шуд, ки дар моҳи ҳафтум, ки Исмоил ибни
Натаньё ибни Элишома, аз насли подшоҳон ва мирони халқҳо
подшоҳ, ҳатто даҳ нафар бо ӯ назди Ҷадальё ибни Аҳиқом омад
Миспа; ва дар он ҷо дар Мисфо якҷоя нон хӯрданд.
41:2 Ва Исмоил ибни Натаньё ва даҳ нафар, ки бо онҳо буданд, бархостанд
ва Ҷадалиё ибни Аҳиқом ибни Шофонро ба зарба зад
шамшер зада, куштанд, ки подшоҳи Бобил ӯро ҳоким бар он таъин карда буд
замин.
41:3 Исмоил инчунин ҳамаи яҳудиёнеро, ки бо ӯ буданд,, ҳатто бо Ҷадалиё, кушт.
дар Мисфо, ва калдониён, ки дар он ҷо ёфт шудаанд, ва мардони ҷангӣ.
41:4 Ва воқеъ шуд, ки рӯзи дуюм пас аз куштани Ҷадалиё, ва на
одам медонист,
41:5 Баъзеҳо аз Шакем, аз Шилӯ ва Сомария омадаанд,
ҳатто ҳаштод мард, ки ришашон тарошида, либосашон дарида,
ва худро бурида, бо ҳадияҳо ва бухур дар дасташон
онҳоро ба хонаи Худованд биёред.
41:6 Ва Исмоил ибни Натаньё аз Мисфо ба пешвози онҳо баромад,
вакте ки вай мерафт, гирья мекард;
ба онҳо гуфт: «Назди Ҷадальё ибни Аҳикам биёед».
41:7 Ва ҳангоме ки онҳо ба миёнаи шаҳр омаданд, Исмоил
писари Натаньё онҳоро кушта, дар миёни чоҳ андохт,
ӯ ва мардоне ки бо ӯ буданд.
41:8 Аммо дар миёни онҳо даҳ нафар ёфт шуданд, ки ба Исмоил гуфтанд: «Моро накуш».
зеро ки мо дар саҳро гандум, ҷав ва равған дорем,
ва асал. Пас парҳез кард ва онҳоро дар миёни бародаронашон накушт.
41:9 Ва чоҳе ки Исмоил тамоми ҷасадҳои одамонро дар он андохт,
ки ӯро барои Ҷадальё кушта буд, ҳамон чизест, ки Осо подшоҳ дошт
аз тарси Баашо, подшоҳи Исроил, ва Исмоил ибни Натаньё сохта шудааст
аз кушташудагон пур кард.
41:10 Ва Исмоил тамоми боқимондаи қавмро ба асирӣ бурд
духтарони подшоҳ ва тамоми қавме ки дар Мисфо буданд
дар Мисфо, ки Набузарадон сардори посбонон дошт, монд
ба Ҷадалиё ибни Аҳиқом ва Исмоил ибни
Натаньё онҳоро ба асирӣ бурда, равона шуд, то ба сӯи
Аммонитҳо.
Юҳанно 41:11 Аммо вақте ки Юҳанон ибни Қариё ва ҳамаи сардорони қӯшунҳо
ки бо ӯ буданд, шуниданд, ки Исмоил писари ӯ буд
Натаниё карда буд,
41:12 Он гоҳ ҳамаи одамонро гирифта, ба ҷанг бо Исмоил ибни Ӯ рафтанд
Натаньёро, ва ӯро дар назди обҳои бузурги Ҷибъӯн ёфтанд.
41:13 Ва ҳангоме ки тамоми қавме ки бо Исмоил буданд
Юҳанон ибни Қариё ва тамоми сардорони лашкарҳоро дид
бо вай буданд, шод шуданд.
41:14 Ҳамин тавр, тамоми қавмеро, ки Исмоил аз Мисфо ба асирӣ бурда буд, партофтанд
рафта, баргашта, назди Юҳанон ибни Қариё рафт.
41:15 Аммо Исмоил ибни Натаньё бо ҳашт нафар аз Юҳанон гурехт.
ва назди аммӯниён рафтанд.
Юҳанно 41:16 Он гоҳ Юҳанон ибни Қариё ва тамоми сардорони лашкарҳоро гирифтанд.
ки бо ӯ буданд, тамоми бақияи одамоне, ки ӯ шифо ёфта буд
аз Исмоил ибни Натаньё, аз Мисфо, баъд аз он кушта буд
Ҷадальё ибни Аҳиқом, ҳатто мардони ҷангӣ, ва занон, ва
фарзандон ва ахтаҳоеро, ки аз Ҷибъӯн боз оварда буд;
41:17 Ва онҳо рафта, дар манзили Чимҳом, ки дар назди он воқеъ аст, сокин шуданд.
Байт-Лаҳм, барои рафтан ба Миср,
41:18 Ба сабаби калдониён, зеро ки онҳо аз онҳо метарсиданд, зеро Исмоил
писари Натаньё Ҷадальё ибни Аҳиқомро, ки подшоҳ буд, кушта буд
дар ин замин ҳокими Бобил таъин шуд.