Ирмиё
40:1 Каломе ки ба Ирмиё аз ҷониби Худованд нозил шуд, баъд аз он Набузарадон
Сардори посбонон, вақте ки ӯро гирифта буд, ӯро аз Ромо раҳо кард
дар байни ҳамаи онҳое ки ба асирӣ бурда шуда буданд, баста буданд
Ерусалим ва Яҳудо, ки ба асирӣ ба Бобил бурда шуданд.
40:2 Ва сардори посбонон Ирмиёро гирифта, ба ӯ гуфт: «Худовандо!
Худои ту ин бадиро бар ин ҷо эълон кардааст.
40:3 Акнун Худованд онро овард, ва ончунон ки гуфта буд, ба амал овард:
зеро ки шумо бар зидди Худованд гуноҳ кардаед ва ба овози Ӯ итоат накардед,
бинобар ин ин ба сари шумо расидааст.
40:4 Ва алҳол, инак, Ман туро имрӯз аз занҷирҳо, ки бар онҳо буданд, озод
дасти ту. Агар ба назари ту писанд ояд, ки бо ман ба Бобил биёӣ,
омадан; ва туро хуб нигоҳ хоҳам кард, лекин агар ин ба ту бад бошад
бо ман ба Бобил биё, дур шав; инак, тамоми замин пеши туст.
Ба он ҷое ки рафтан барои ту хуб ва қулай аст, ба он ҷо рав.
40:5 Ва ҳангоме ки ӯ ҳанӯз барнагашт, гуфт: «Ба Ҷадалиё низ баргардед».
писари Аҳикам ибни Шофон, ки подшоҳи Бобил ӯро сохтааст
ҳокими шаҳрҳои Яҳудо бошед, ва бо ӯ дар миёни қавм сокин шавед;
ё ба ҳар ҷое ки рафтан ба ту мувофиқ ояд, бирав. Пас капитан
посбонон ба ӯ хӯрок ва мукофот дод ва ӯро раҳо кард.
40:6 Ва Ирмиё назди Ҷадальё ибни Аҳикам ба Мисфо рафт; ва маскан гирифт
бо ӯ дар миёни мардуме ки дар замин монда буданд.
40:7 Ва ҳангоме ки ҳамаи сардорони қӯшунҳо, ки дар саҳро буданд,
онҳо ва мардони онҳо шуниданд, ки подшоҳи Бобил Ҷадалиёро ҷон додааст
писари Аҳиком ҳоким дар ин замин буд, ва ба ӯ одамонро супорида буд, ва
занону кӯдакон ва камбағалони замин, аз онҳое ки набуданд
ба асирии Бобил бурданд;
40:8 Ва онҳо ба Ҷадалиё ба Мисфо омаданд, ҳатто Исмоил ибни Натаньё,
ва Юҳанон ва Йӯнотон писарони Қариё, ва Сарой ибни ӯ
Танҳумет ва писарони Эфои нетофатӣ ва писари Езаньё
аз мақотӣ, онҳо ва мардони онҳо.
40:9 Ва Ҷадалиё ибни Аҳикам ибни Шофон ба онҳо қасам хӯрд, ки
одамони онҳо гуфтанд: «Натарсед, ки ба калдониён хизмат кунед; дар замин сокин шавед,
ва ба подшоҳи Бобил хизмат кунед, ва он ба шумо хуб хоҳад буд.
40:10 Ман бошам, инак, дар Мисфо сокин хоҳам буд, то ба калдониён хизмат кунам, ки
назди мо хоҳад омад; лекин шумо шароб ва меваҳои тобистона ва равған ҷамъ мекунед,
ва онҳоро ба зарфҳои худ гузоред ва дар шаҳрҳои худ, ки доред, сокин шавед
гирифта шудааст.
40:11 Ҳамин тавр, вақте ки тамоми яҳудиёне ки дар Мӯоб буданд ва дар байни аммӯниён,
ва дар Адӯм ва дар тамоми кишварҳо шуниданд, ки подшоҳи он
Бобил бақияи Яҳудоро тарк карда буд, ва ӯ бар онҳо таъин карда буд
Ҷадалиё ибни Аҳикам ибни Шофон;
40:12 Ҳатто ҳамаи яҳудиён аз ҳар ҷое, ки ба он ҷо ронда шуда буданд, баргаштанд.
ва ба замини Яҳудо, ба Ҷадалиё, ба Мисфо омада, ҷамъ шуданд
май ва мевахои тобистона хеле зиёд аст.
Юҳанно 40:13 Ва Юҳанон ибни Қариё ва тамоми сардорони лашкарҳо
ки дар саҳро буданд, ба Ҷадалиё ба Мисфо омаданд,
40:14 Ва ба ӯ гуфт: «Оё ту медонӣ, ки Баалӣ подшоҳи
Аммӯниён Исмоил ибни Натаньёро фиристодаанд, то туро бикушанд? Аммо
Ҷадальё ибни Аҳиқом ба онҳо бовар накард.
Юҳанно 40:15 Ва Юҳанон ибни Қареах дар Мисфо пинҳонӣ бо Ҷадальё сухан гуфт,
Гуфт: «Иҷозат деҳ, маро равам ва Исмоил писари ӯро бикушам».
Натаньё, ва ҳеҷ кас инро нахоҳад донист: чаро ӯ туро бикушад,
тамоми яҳудиёне ки назди ту ҷамъ шудаанд, пароканда шаванд ва
боқимонда дар Яҳудо нобуд мешаванд?
40:16 Аммо Ҷадалиё ибни Аҳиқом ба Юҳанон ибни Қариё гуфт: «Ту
ин корро накун, зеро ту дар бораи Исмоил дурӯғ мегӯӣ.