Ирмиё
33:1 Ва каломи Худованд бори дуюм ба Ирмиё нозил шуд
Ӯ ҳанӯз дар ҳавлии зиндон баста буд ва мегуфт:
33:2 Ҳамин тавр мегӯяд, ки Худованд офаридгори он, Худованде, ки онро ба вуҷуд овардааст, ба
таъсис додани он; номи ӯ Худованд аст;
33:3 Маро бихон, ва ман ба ту ҷавоб хоҳам дод, ва ба ту бузург ва тавоно нишон хоҳам дод
чизҳое, ки ту намедонӣ.
33:4 Зеро ки чунин мегӯяд Худованд, Худои Исроил, дар бораи хонаҳои
ин шаҳр ва дар бораи хонадони подшоҳони Яҳудо, ки дар онҳо ҳастанд
аз кӯҳҳо ва шамшер ба замин афканд;
33:5 Онҳо барои ҷанг бо калдониён меоянд, аммо ин барои пур кардани онҳост
ҷасадҳои одамоне, ки Ман онҳоро дар хашму ғазаби худ куштаам, ва
барои ҳамаи онҳое ки бадиҳояшро аз ин шаҳр пинҳон кардаам.
33:6 Инак, Ман онро саломатӣ ва шифо хоҳам овард, ва онҳоро шифо хоҳам дод ва хоҳам кард
фаровонии осоиштагӣ ва ростиро ба онҳо ошкор кунед.
33:7 Ва ман асирии Яҳудо ва асирии Исроилро хоҳам овард
бармегардад ва онҳоро мисли пештара бино хоҳад кард.
33:8 Ва Ман онҳоро аз ҳар гуноҳашон, ки ба василаи онҳо доранд, пок хоҳам кард
бар зидди ман гуноҳ кард; ва ҳамаи гуноҳҳои онҳоро, ки ба василаи ин онҳо мекунанд, хоҳам бахшид
гуноҳ карданд ва бо ин онҳо бар зидди ман таҷовуз карданд.
33:9 Ва он барои ман номи шодӣ, ҳамду сано ва шараф дар пеши ҳама хоҳад буд
халқҳои рӯи замин, ки ҳама некие ки Ман ба онҳо мекунам, хоҳанд шунид
ва онҳо аз ҳар некӣ ва барои ҳама метарсанд ва меларзанд
ободие, ки ман ба он меоварам.
33:10 Чунин мегӯяд Худованд; Боз дар ин макон шунида хоҳад шуд, ки шумо
бигӯед, ки бе одам ва бе ҳайвони ваҳшӣ, ҳатто дар шаҳрҳо хароб хоҳад шуд
Яҳудо ва дар кӯчаҳои Ерусалим, ки харобазоранд, берун
одам, ва бе сокин ва бе ҳайвони ваҳшӣ,
33:11 Овози шодӣ, ва овози шодӣ, овози
домод ва овози арӯс, овози онҳое, ки хоҳанд
Бигӯ: «Худованди лашкарҳоро ҳамду сано гӯед, зеро ки Худованд некӯст; барои раҳматаш
то абад пойдор аст ва аз онҳое ки қурбонии ҳамду сано хоҳанд овард
ба хонаи Худованд. Зеро ки асириро бармегардонам
замин, мисли пештара, мегӯяд Худованд.
33:12 Чунин мегӯяд Худованди лашкарҳо; Боз дар ин мавзеъ, ки харобазор аст
бе одам ва бе чорпо ва дар тамоми шаҳрҳои он хоҳад буд
манзили чӯпонон, ки рамаҳои онҳоро хобондаанд.
33:13 Дар шаҳрҳои кӯҳистон, дар шаҳрҳои водӣ ва дар кӯҳҳо
шаҳрҳои ҷануб ва дар замини Биньёмин ва дар ҷойҳое
дар бораи Ерусалим ва дар шаҳрҳои Яҳудо рамаҳо боз гузар хоҳанд кард
зери дасти касе ки ба онҳо мегӯяд, мегӯяд Худованд.
33:14 Инак, айёме меояд, мегӯяд Худованд, ки Ман он некиро иҷро хоҳам кард
Он чизе ки ман ба хонадони Исроил ва ба хонадони онҳо ваъда додаам
Яҳудо.
33:15 Дар он рӯзҳо, ва дар он вақт, Ман шохаи аз
адолат ба воя расидани Довуд; ва ӯ доварӣ хоҳад кард ва
адолат дар замин.
33:16 Дар он айём Яҳудо наҷот хоҳад ёфт, ва Ерусалим бехатар сокин хоҳад шуд.
ва ин аст номе, ки вай бо он хонда хоҳад шуд: «Худованди мо».
адолат.
33:17 Зеро ки чунин мегӯяд Худованд; Довуд ҳеҷ гоҳ намехоҳад, ки одам бар болои он нишинад
тахти хонадони Исроил;
Юҳанно 33:18 Ва коҳинон, ки левизодагон ҳастанд, нахоҳанд, ки касеро пеш аз Ман қурбонӣ кунанд
қурбониҳои сӯхтанӣ ва барои афрӯхтани қурбониҳои ордӣ ва қурбонӣ кардан
пайваста.
33:19 Ва каломи Худованд ба Ирмиё нозил шуда, гуфт:
33:20 Чунин мегӯяд Худованд; Агар шумо метавонед аҳди рӯзонаи Маро вайрон кунед, ва маро
аҳди шаб, ва набояд шабу рӯз дар он бошад
мавсими онҳо;
33:21 Пас бигзор аҳди ман бо бандаи ман Довуд вайрон шавад, то ки ӯ
набояд писаре дошта бошад, ки бар тахти ӯ подшоҳӣ кунад; ва бо левизодагон
коҳинон, вазирони ман.
33:22 Чун лашкари осмонро шумор кардан мумкин нест, на реги баҳр
чен карда мешавад: насли бандаи Худ Довудро низ афзун хоҳам кард, ва
Левизодагон, ки ба ман хизмат мекунанд.
33:23 Ва каломи Худованд ба Ирмиё нозил шуда, гуфт:
33:24 Ту намебинӣ, ки ин қавм чӣ гуфтаанд: "Ҳар ду"
қабилаҳоеро, ки Худованд баргузидааст, ҳатто онҳоро партофтааст? хамин тавр
онҳо халқи Маро хор кардаанд, то ки онҳо дигар миллат набошанд
пеш аз онхо.
33:25 Чунин мегӯяд Худованд; Агар аҳди ман бо шабу рӯз набошад, ва агар ман
Фаризаҳои осмон ва заминро муқаррар накардаанд;
33:26 Он гоҳ насли Яъқуб ва бандаи худ Довудро дур хоҳам кард, то ки ман
ҳеҷ яке аз насли ӯ нахоҳад гирифт, то бар насли Иброҳим ҳоким шавад,
Исҳоқ ва Яъқуб: зеро ки Ман асири онҳоро бармегардонам ва соҳиби онҳо хоҳам буд
раҳмат бар онҳо.