Ирмиё
26:1 Дар ибтидои салтанати Еҳӯёқим ибни Йӯшиёҳу подшоҳи
Яҳудо ин каломро аз ҷониби Худованд омада, гуфт:
26:2 Чунин мегӯяд Худованд; Дар ҳавлии хонаи Худованд истода, сухан гӯед
ба ҳамаи шаҳрҳои Яҳудо, ки барои ибодат дар хонаи Худованд меоянд,
тамоми суханоне ки ба ту амр мефармоям, ки ба онҳо бигӯй; кам кардан а
калима:
26:3 Агар ин тавр бошад, онҳо гӯш кунанд ва ҳар касро аз роҳи бади худ баргардонанд, ки Ман
аз бадӣ, ки ман ба сабаби он ба онҳо кардан мехоҳам, тавба кунам
бади корашон.
26:4 Ва ту ба онҳо бигӯй, ки чунин мегӯяд Худованд; Агар нахоҳед
Маро гӯш кунед, то мувофиқи шариати Худ, ки пеши шумо гузоштаам, рафтор кунед,
26:5 Барои гӯш кардани суханони бандагони Ман анбиё, ки ба онҳо фиристодам
шумо барвақт бархоста, онҳоро мефиристодед, аммо гӯш надодед;
26:6 Он гоҳ ман ин хонаро мисли Шилӯ хоҳам кард, ва ин шаҳрро лаънат хоҳам кард
ба хамаи халкхои руи замин.
26:7 Ва коҳинон, анбиё ва тамоми мардум Ирмиёро шуниданд
ки ин суханонро дар хонаи Худованд гуфта истодаам.
26:8 Ва ин воқеъ шуд, вақте ки Ирмиё суханашро ба охир расонд
Худованд ба ӯ амр фармуда буд, ки ба тамоми қавм сухан гӯяд, ки
коҳинон ва анбиё ва тамоми қавм Ӯро гирифта, гуфтанд: «Мехоҳӣ».
албатта бимирад.
26:9 Чаро шумо ба исми Худованд нубувват карда, гуфтаед: "Ин хона"
мисли Шилӯ хоҳад буд, ва ин шаҳр харобазор хоҳад буд
сокин? Ва тамоми мардум ба муқобили Ирмиё ҷамъ шуданд
хонаи Худованд.
Юҳанно 26:10 Вақте ки мирони Яҳудо инро шуниданд, аз дарё баромаданд
хонаи подшоҳро ба хонаи Худованд бурданд, ва дар даромадгоҳи он нишастанд
дарвозаи нави хонаи Худованд.
26:11 Он гоҳ коҳинон ва анбиё ба мирон ва ба ҳамаи
мардум мегуфтанд: «Ин одам сазовори марг аст; зеро ки Ӯ нубувват кардааст
бар зидди ин шаҳр, чунон ки бо гӯшҳои худ шунидаед.
26:12 Он гоҳ Ирмиё ба тамоми мирон ва ба тамоми қавм сухан ронда, гуфт:
Худованд маро фиристод, то бар зидди ин хона ва бар зидди ин шаҳр нубувват кунам
ҳамаи суханоне, ки шумо шунидаед.
26:13 Пас, алҳол роҳҳо ва аъмоли худро ислоҳ кунед ва ба овози одамон итоат кунед
Худованд Худои ту; ва Худованд аз бади вай тавба хоҳад кард
бар зидди шумо эълон карда шудааст.
26:14 Ман бошам, инак, ман дар дасти туст; бо ман он чиро, ки ба назар хуб ва хуб мебинад, бикун
бо шумо вохӯрем.
26:15 Аммо шумо аниқ медонед, ки агар Маро бикушед, ҳатман хоҳед кард
хуни бегуноҳонро ба сари худ ва бар ин шаҳр ва бар болои он оваред
Сокинони он, зеро ки ростӣ Худованд маро назди шумо фиристодааст
ҳамаи ин суханонро ба гӯши худ бигӯед.
26:16 Он гоҳ мирон ва тамоми мардум ба коҳинон ва ба коҳинон гуфтанд
пайғамбарон; Ин одам лоиқи мурдан нест, зеро ки Ӯ ба мо дар замин сухан гуфтааст
исми Худованд Худои мо.
26:17 Он гоҳ баъзе аз пирони ин замин бархоста, ба ҳама сухан гуфтанд
маҷлиси мардум, гуфт:
26:18 Микои мӯрастӣ дар айёми Ҳизқиё подшоҳи Яҳудо нубувват карда буд,
ва ба тамоми қавми Яҳудо сухан ронда, гуфт: «Худованд чунин мегӯяд».
мизбон; Сион мисли киштзор шудгор хоҳад шуд, ва Ерусалим мубаддал хоҳад шуд
теппаҳо ва кӯҳи хона ҳамчун баландиҳои ҷангал.
26:19 Оё Ҳизқиё подшоҳи Яҳудо ва тамоми Яҳудо ӯро тамоман куштанд? кард
аз Худованд натарсед ва аз Худованд илтиҷо кард, ва Худованд аз ӯ тавба кард
Он баде, ки Ӯ бар онҳо эълон карда буд? Ҳамин тавр мо метавонем харид кунем
бадии бузурге бар ҷонҳои мост.
26:20 Ва марде буд, ки ба исми Худованд нубувват мекард, Уриё
писари Шамаёи Қирят-Еорим, ки бар зидди ин шаҳр нубувват карда буд
ва бар зидди ин замин бар тибқи тамоми суханони Ирмиё:
Юҳанно 26:21 Ва ҳангоме ки Еҳӯёқим подшоҳ, бо тамоми мардони худ ва тамоми лашкар
подшоҳон, суханони ӯро шуниданд, подшоҳ мехост ӯро ба қатл расонад, аммо кай
Уриё инро шунида, тарсид ва гурехт ва ба Миср рафт;
26:22 Ва Еҳӯёқим подшоҳ одамонро ба Миср фиристод, яъне Элнотон ибни
Акбор ва баъзе одамон бо ӯ ба Миср омаданд.
26:23 Ва Уриёро аз Миср берун оварда, ба назди онҳо оварданд
Еҳӯёқим подшоҳ; ки вайро бо шамшер кушта, ҷасади ӯро партофт
ба қабрҳои мардуми оддӣ.
26:24 Бо вуҷуди ин, дасти Аҳикам ибни Шофон бо Ирмиё буд,
ки ӯро ба дасти мардум надиҳанд, то ки ба ӯ супоранд
марг.