Ирмиё
24:1 Худованд ба ман нишон дод, ва инак, ду сабад аз анҷир пеши
маъбади Худованд, баъд аз он Набукаднесар, подшоҳи Бобил
Еконьё ибни Еҳӯёқим, подшоҳи Яҳудоро ба асирӣ бурд, ва
мирони Яҳудо бо дуредгарон ва оҳангарон аз Ерусалим,
ва онҳоро ба Бобил оварда буданд.
24:2 Як сабад анҷири хеле хуб дошт, ҳатто мисли анҷири аввал пухта.
ва сабади дигар анҷирҳои хеле нопок дошт, ки онҳоро хӯрдан мумкин набуд,
онҳо хеле бад буданд.
24:3 Ва Худованд ба ман гуфт: «Ту, Ирмиё, чӣ мебинӣ? Ва ман гуфтам: Анҷир;
анҷири хуб, хеле хуб; ва бад, хеле бад, ки хӯрдан мумкин нест,
онҳо хеле бад ҳастанд.
24:4 Боз каломи Худованд бар ман нозил шуда, гуфт:
24:5 Ҳамин тавр мегӯяд Худованд, Худои Исроил; Мисли ин анҷири хуб, ман низ ҳамин тавр хоҳам буд
ба асирии Яҳудо, ки ман онҳоро дорам, эътироф намо
аз ин макон ба замини калдониён фиристода шуда буданд, то ки онҳо ба манфиати онҳо бошанд.
24:6 Зеро ки Ман чашмони Худро бар онҳо ба некӣ хоҳам бурд, ва онҳоро боз хоҳам овард
ба ин замин; ва Ман онҳоро бино хоҳам кард, ва наафтонед; ва ман хоҳам кард
онҳоро шинонда, наканда.
24:7 Ва Ман ба онҳо дил хоҳам дод, ки Маро донанд, ки Ман Худованд ҳастам, ва онҳо
қавми Ман хоҳад буд, ва Ман Худои онҳо хоҳам буд, зеро ки онҳо ба сӯи худ бармегарданд
маро бо тамоми дили худ.
24:8 Ва чун анҷири бад, ки хӯрдан мумкин нест, онҳо хеле бад ҳастанд; бешубҳа
чунин мегӯяд Худованд: «Ман Сидқиё подшоҳи Яҳудо ва ӯро низ хоҳам дод».
мирон ва бақияи Ерусалим, ки дар ин замин боқӣ мондаанд, ва
сокинони замини Миср:
24:9 Ва Ман онҳоро таслим хоҳам кард, то ки ба тамоми салтанатҳои рӯи замин бурда шаванд
барои озорашон маломат ва макол, таъна ва лаънат бошад, дар
ҳама ҷойҳое, ки ман онҳоро меронам.
24:10 Ва шамшер, гуруснагӣ ва ваборо ба миёни онҳо хоҳам фиристод,
то он даме ки аз замине ки ба онҳо ва ба онҳо додаам, нест карда шаванд
падаронашон.