Ҷудит
16:1 Он гоҳ Юдит ба сурудани ин шукргузорӣ дар тамоми Исроил ва тамоми мардуми он сар кард
мардум аз паси у ин суруди васфро месароиданд.
16:2 Ва Ҷудит гуфт: «Барои Худои ман бо найҳо оғоз кун ва барои Парвардигори ман суруд хон.
санҷҳо: барои ӯ таронаи нав хонед: Ӯро сарафроз гӯед ва исми Ӯро бихонед.
16:3 Зеро ки Худо ҷангҳоро мешиканад, зеро ки дар байни ӯрдуҳо дар миёни ӯрдуҳо
Ӯ маро аз дасти онҳое ки маро таъқиб мекарданд, раҳо кард.
16:4 Ассур аз кӯҳҳо аз шимол баромад, бо даҳ нафар омад
ҳазорон лашкари ӯ, ки шумораи зиёди онҳо селро боздоштанд, ва
саворони онхо теппахоро рупуш кардаанд.
16:5 Ӯ фахр мекард, ки сарҳадҳои маро сӯзонад ва ҷавонони маро бо онҳо бикушад
шамшер зада, кӯдакони ширмакро ба замин зада, созед
тифлони маро ҳамчун тӯъма, ва духтарони маро ҳамчун ғанимат.
16:6 Аммо Худованди Қодири Мутлақ онҳоро бо дасти зан ноумед кард.
16:7 Зеро ки тавоно ба дасти ҷавонон афтод, ва на писарон
аз титанҳо ба ӯ зарба заданд, на бузургҷуссаҳои баланд бар ӯ задаанд, балки Ҷудит
духтари Марорӣ бо зебоии чеҳраи худ ӯро суст кард.
16:8 Зеро ки вай либоси бевазании худро барои баланд бардоштани онҳо пӯшидааст
ки дар Исроил мазлум буданд, ва рӯи вайро бо равғани атрафшон тадҳин карданд, ва
мӯи худро ба чарх баста, ҷомаи катон гирифт, то ки Ӯро фиреб диҳад.
16:9 Пойафзоли вай ба чашмони ӯ ravished, ва зебоии вай банди вай гирифт, ва
аз гардани у фу-руш гузашт.
16:10 Форсҳо аз далерии вай ба ларза афтоданд, ва Мидиён аз ӯ ҳаросон шуданд.
тобоварӣ.
16:11 Он гоҳ дарди ман аз шодӣ фарёд заданд, ва нотавонони ман бо овози баланд фарьёд заданд; аммо
онҳо дар ҳайрат монданд: инҳо овози худро баланд карданд, аммо онҳо буданд
сарнагун карда шуд.
16:12 Писарони духтарон онҳоро сӯрох карда, чунон захмӣ карданд
фарзандони гурезагон: онҳо дар ҷанги Худованд ҳалок шуданд.
16:13 Ман барои Худованд суруди нав хоҳам хонд: Эй Худованд, Ту бузург ҳастӣ ва
пуршараф, аз чихати кувва ва маглубнашаванда.
16:14 Бигзор ҳама махлуқот ба Ту хизмат кунанд, зеро ки Ту гуфтӣ, ва онҳо офарида шуданд,
Рӯҳи Худро фиристод ва онҳоро офарид ва ҳеҷ чиз нест
метавонад ба овози шумо муқобилат кунад.
16:15 Зеро ки кӯҳҳо бо обҳо аз таҳкурсии худ ҷунбонда хоҳанд шуд,
Сангҳо дар ҳузури Ту мисли мум об хоҳанд шуд, аммо ту раҳмдил ҳастӣ
онҳое ки аз ту метарсанд.
16:16 Зеро ки ҳар як қурбонӣ барои ту бӯи ширине кам аст ва ҳамааш
фарбеҳ барои қурбонии сӯхтании ту басанда нест, балки ҳар кӣ метарсад
Худованд дар ҳама давру замон бузург аст.
16:17 Вой бар ҳоли халқҳое, ки бар зидди хешовандони ман қиём мекунанд! Худованди бузург
дар рӯзи қиёмат аз онҳо интиқом хоҳад гирифт, дар оташ афрӯхта ва
кирмҳо дар гӯшти онҳо; ва онҳо онҳоро ҳис карда, то абад гиря хоҳанд кард.
16:18 Вақте ки онҳо ба Ерусалим даромаданд, Худовандро саҷда карданд;
ва ҳамин ки мардум пок шуданд, сӯхтани худро қурбонӣ карданд
ҳадияҳо ва ҳадияҳои муфт ва ҳадяҳои онҳо.
16:19 Юдит инчунин тамоми ашёи Холофернро, ки мардум дошт, бахшиданд
ба вай дод ва соябонеро, ки аз вай бароварда буд, дод
хонаи хоб, барои тӯҳфа ба Худованд.
16:20 Ҳамин тавр, мардум дар Ерусалим дар пеши маъбад ид карданро давом доданд
фосилаи се моҳ ва Ҷудит бо онҳо монд.
16:21 Пас аз ин вақт, ҳар кас ба мероси худ баргашт, ва Юдит
ба Байтулия рафт ва дар ихтиёри худ монд ва дар вай буд
вахт дар тамоми мамлакат шарафманд аст.
16:22 Ва бисёриҳо ӯро мехостанд, аммо дар тӯли тамоми умраш, баъд аз он ҳеҷ кас ӯро нашинохт
ки шавхараш Менашше мурда буд ва ба назди халки худ чамъ шуд.
16:23 Аммо вай дар иззати ӯ бештар ва бештар пир шуд
хонаи шавҳар, ки саду панҷсола буд, канизӣ кард
озод; ва дар Байтулия мурд, ва ӯро дар ғори вай дафн карданд
шавҳар Манассе.
16:24 Ва хонадони Исроил барои вай ҳафт рӯз гиря карданд, ва пеш аз маргаш,
вай молашро ба ҳамаи хешовандони наздиктарин тақсим мекард
Шавҳари вай Менашше ва ба наздиктарин хешовандони вай.
16:25 Ва ҳеҷ кас набуд, ки банӣ-Исроилро бештар тарсонд
айёми Ҷудит, на муддати зиёде пас аз марги ӯ.