Ҷудит
13:1 Ва ҳангоме ки шом фаро расид, хизматгоронаш шитобон рафтанд ва
Багоас хаймаи худро баст ва пешхизматонро аз назди
ҳузури хоҷаи худ; ва онҳо ба бистари худ рафтанд, зеро ки ҳама буданд
хаста шуд, зеро ид тӯлонӣ буд.
13:2 Ва Юдит дар хайма монда буд, ва Холофернес дар он ҷо хобида буд
бистари ӯ: зеро ки аз шароб пур буд.
13:3 Акнун Ҷудит ба канизи худ фармуд, ки берун аз хобгоҳи худ биистад, ва
вайро интизор шудан. берун меояд, чунон ки ҳаррӯза мекард, зеро ки гуфта буд
ба дуои худ равад, ва ӯ ба Багоас мувофиқи он сухан гуфт
максад.
13:4 Ҳамин тавр, ҳама берун рафтанд, ва ҳеҷ кас дар ҳуҷраи хоб монд, на кам
на бузург. Он гоҳ Ҷудит, ки дар назди кати худ истода, дар дилаш гуфт: Худовандо
Худои пурқудрат, ба ин ҳозира ба корҳои дасти ман нигоҳ кун
баланд шудани Ерусалим.
13:5 Ҳоло вақти он расидааст, ки ба мероси худ кӯмак расонед ва мероси худро иҷро кунед.
корхонаҳо барои несту нобуд кардани душманоне, ки ба муқобили онҳо бармехезанд
мо.
13:6 Он гоҳ вай ба сутуни кат, ки дар сари Холофернес буд, омад,
ва ифшои худро аз он ҷо баровард,
13:7 Ва ба бистари худ наздик шуд, ва аз мӯи сари худ гирифт, ва
гуфт: «Эй Худованд Худои Исроил, имрӯз маро қувват деҳ».
13:8 Ва вай ду бор ба гардани ӯ бо тамоми қуввати худ зад, ва ӯ гирифт
сараш аз ӯ.
13:9 Ва ҷасади худро аз бистар афтид ва соябонро аз он кашид
сутунҳо; ва баъд аз он ки вай берун рафт, ва сари худро Холофернес дод
ба канизаш;
13:10 Ва вай онро дар халтаи гӯшти худ гузошт, ва ҳар ду мувофиқи он якҷоя рафтанд
аз рӯи одати худ дуо мегуфтанд, ва ҳангоме ки аз ӯрдугоҳ мегузаштанд, онҳо
водиро иҳота карда, ба кӯҳи Байтулия баромад ва ба он расид
дарвозаҳои он.
13:11 Он гоҳ Ҷудит аз дур ба посбонони дарвоза гуфт: «Кушоед, ҳоло кушоед.
дарвоза: Худо, ҳатто Худои мо, бо мост, то ки қудрати Худро ҳанӯз дар дохили мо нишон диҳад
Ерусалим ва лашкари вай бар зидди душман, чунон ки Ӯ ин корро кардааст
рӯз.
13:12 Вақте ки мардуми шаҳри вай овози ӯро шуниданд, шитофтанд, ки поён фуроянд
ба дарвозаи шаҳри худ омаданд ва пирони шаҳрро даъват карданд.
13:13 Ва он гоҳ ҳама якҷоя давида, хурду бузург, зеро ки аҷиб буд
ба назди онҳо гуфт, ки вай омадааст; онҳо дарро кушода, онҳоро қабул карданд,
ва барои чароғе оташ афрӯхт ва дар гирду атрофи онҳо истод.
13:14 Он гоҳ вай бо овози баланд ба онҳо гуфт: «Худоро ҳамду сано кунед, Худоро ҳамду сано кунед,
Ман мегӯям, ки ӯ марҳамати Худро аз хонадони Исроил дур накардааст,
балки ин шаб душманони моро бо дасти худ несту нобуд кард.
13:15 Пас, вай сарро аз халта бароварда, нишон дод ва ба онҳо гуфт:
инак, сардори Холофернес, сардори лашкари Ассур,
ва инак, соябоне, ки дар он дар ҳолати масти хобида буд; ва
Худованд ӯро ба дасти зане зад.
13:16 Ба ҳаёти Худованд, ки маро дар роҳи ман нигоҳ доштааст, ки ман рафтам
чеҳра ӯро ба ҳалокати худ фирефтааст, вале на
бо ман гуноҳ кард, то маро палид ва шарманда кунад.
13:17 Он гоҳ тамоми мардум дар ҳайрат монданд ва саҷда карданд
ва ба Худо саҷда карда, якдилона гуфт: «Муборак аст ту, эй мо!
Худоё, ки ин рӯзро дорад, душманони қавми Туро несту нобуд кард.
13:18 Он гоҳ Ӯзиё ба вай гуфт: «Эй духтарам, ту аз олитаринҳо муборак ҳастӣ.
Худо бар ҳамаи занони рӯи замин аст; ва муборак бод Худованд Худо,
ки осмонҳо ва заминро офаридааст, ки туро ҳидоят кардааст
ба буридани сари сардори душманони мо.
13:19 Зеро ин эътимоди ту аз дили одамон дур нахоҳад шуд, ки
қудрати Худоро то абад ёд кунед.
13:20 Ва Худо ин чизҳоро барои ситоиши абадӣ ба ту гардонад, то ки ба ту биёяд
дар корҳои нек, зеро ту ҷони худро барои ранҷу азоб дареғ надоштаӣ
аз миллати мо, вале интикоми харобиамонро гирифта, пеш аз ин рохи рост рафтааст
Худои мо. Ва тамоми мардум гуфтанд; Њамин тавр бошад, њамин тавр бошад.