Ҷудит
10:1 Пас аз он, вай бас буд, ки ба Худои Исроил фарёд зад, ва бад
ба хамаи ин суханон хотима дод.
10:2 Вай дар ҷое ки афтода буд, бархост ва канизи худро хонд ва поён рафт
ба хонае ки вай дар рӯзҳои шанбе дар он буд, ва дар вай
рӯзҳои ид,
10:3 Ва палосеро, ки вай дар бар дошт, кашида, ҷомаҳоро кашид
аз бевазании худ гирифта, тамоми баданашро бо об шуста, тадҳин кард
худаш бо равғани атрафшони қиматбаҳо, ва мӯйҳои сари худро бофтааст, ва
бар он чарх бипӯш, ва либоси шодии худро бипӯш, ки бо он
вай дар давоми ҳаёти шавҳараш Менашше пӯшида буд.
10:4 Ва ӯ пойафзоли худро бар пойҳои худ гирифт, ва дастбандҳои худро бар вай, ва
занҷирҳо ва ҳалқаҳо ва гӯшворҳо ва тамоми зеварҳои вай, ва
худро далерона оро дод, то чашмони ҳамаи одамонеро, ки бояд бубинанд, ҷалб кунад
вай.
10:5 Сипас ба канизи худ як шиша шароб ва як коса равған дод ва пур кард
халта бо ҷуворимаккаи хушк ва пораҳои анҷир ва бо нони хуб; ҳамин тавр вай
ҳамаи ин чизҳоро якҷоя карда, бар вай гузошт.
10:6 Ҳамин тавр онҳо ба дарвозаи шаҳри Байтулия рафтанд ва ёфтанд
ки дар он чо Озия ва бостонии шахр Чабрис ва Чармис истодаанд.
10:7 Ва ҳангоме ки вайро диданд, чеҳраи вай ва либосаш дигар шудааст
дигар шуд, аз зебоии вай хеле тааҷҷуб карданд ва гуфтанд
вай.
10:8 Худое, ки Худои падарони мост, ба ту неъмат ато фармояд ва
корхонаҳо барои ҷалоли банӣ-Исроил ва ба
баланд бардоштани Ерусалим. Сипас Худоро ибодат карданд.
10:9 Ва вай ба онҳо гуфт: «Бифармоед, ки дарҳои шаҳр кушода шаванд».
то ки берун равам, то он чи дар бораи он гуфтаед, ба ҷо оварам
ҳамроҳӣ ман. Ва онҳо ба ҷавонон фармуданд, ки мисли ӯ ба рӯяш боз кунанд
гуфт.
10:10 Ва ҳангоме ки онҳо ин корро карданд, Ҷудит бо худаш ва канизааш берун рафтанд;
ва мардуми шаҳр ба вай нигоҳ мекарданд, то даме ки вай ба поён рафт
кӯҳ ва то даме ки вай аз водӣ гузашта, дигар ӯро надид.
10:11 Ҳамин тавр, онҳо рост ба водӣ рафтанд; ва посбони аввалин
Ашшуриён бо вай вохӯрданд,
10:12 Ва вайро гирифта, пурсид: "Ту аз кадом мардум ҳастӣ?" ва аз куҷо меояд
ту? ва ба куҷо меравӣ? Ва гуфт: «Ман зани ибрӣ ҳастам,
ва аз онҳо гурехтаам, зеро ки онҳо ба шумо дода хоҳанд шуд, то ки нобуд шавед;
10:13 Ва ман назди Ҳолофернес, сардори лашкари шумо меоям
сухани ростро эълон кардан; ва ба ӯ роҳе нишон хоҳам дод, ки бо он меравад,
ва дар тамоми кӯҳистон ғалаба кунед, бе ҷисм ё ҷони касе
аз мардони худ.
10:14 Вақте ки одамон суханони вайро шуниданд, ва чеҳраи вайро диданд, онҳо
аз зебоии вай сахт тааҷҷуб карда, ба вай гуфт:
10:15 Ту ҷони худро наҷот додӣ, бо он ки шитофтӣ, ки ба сӯи
«Хузури оғои мо: акнун ва баъзе аз мо ба хаймаи Ӯ биёед».
то он даме ки туро ба дасти ӯ супоранд, туро хоҳад бурд.
10:16 Ва ҳангоме ки ту пеши Ӯ меистӣ, дар дили худ натарс, балки
мувофиқи каломи Худ ба ӯ нишон деҳ; ва ба ту илтиҷо хоҳад кард.
10:17 Он гоҳ аз миёни онҳо сад нафарро интихоб карданд, ки вай ва ӯро ҳамроҳӣ кунанд
каниз; ва ӯро ба хаймаи Холофернес бурданд.
10:18 Он гоҳ дар тамоми ӯрдугоҳ ҷамъомад буд, зеро ки омадани вай буд
дар байни хаймаҳо ғавғо мезаданд, ва онҳо, вақте ки вай берун меистод, гирди вай омаданд
хаймаи Холофернес, то даме ки дар бораи вай ба ӯ хабар доданд.
10:19 Ва онҳо аз зебоии вай тааҷҷуб карданд, ва ба банӣ-Исроил ба ваҷд омаданд
ба сабаби вай, ва ҳар кас ба ҳамсояи худ мегуфт: «Кист, ки хор кунад».
ин мардум, ки дар миёни онҳо чунин занон доранд? албатта ин хуб нест
як нафар аз онҳо боқӣ мемонад, ки ӯро раҳо карда, тамоми заминро фиреб дода метавонад.
10:20 Ва онҳое ки дар наздикии Ҳолофернес хобида буданд, бо тамоми навкаронаш берун рафтанд
вайро ба хайма оварданд.
10:21 Акнун Холофернес бар бистараш зери соябоне, ки бо бофта шуда буд, хобид
арғувон ва тилло, ва зумуррад ва сангҳои қиматбаҳо.
10:22 Пас аз вай ба ӯ хабар доданд; ва бо нуқра пеши хаймаи худ баромад
чароғҳо пешопеши ӯ мераванд.
10:23 Ва ҳангоме ки Юдит пеши ӯ ва навкаронаш омад, ҳама дар ҳайрат монданд
аз зебоии чеҳраи ӯ; ва вай ба рӯи худ афтод, ва
Ӯро эҳтиром мекард, ва навкаронаш вайро бардошта бурданд.