Ҷудит
8:1 Дар он вақт Юдит аз он шунид, ки духтари Мерорӣ буд,
писари Окс, ибни Юсуф, ибни Озел, ибни Элкиа
ибни Ҳанониё, ибни Ҷидъӯн, ибни Рафоим, ибни
Акито, ибни Элию, ибни Элиоб, ибни Натанъил, писари
аз Самоил, ибни Саласадал, ибни Исроил.
8:2 Ва Менашше шавҳари вай буд, аз сибти худ ва хешовандони худ, ки дар ҷазира мурд
хосили ҷав.
8:3 Зеро, вақте ки Ӯ ба онҳое ки дар саҳро бастабандӣ мекард, назорат мекард
гармо бар сараш омад ва ба бистари худ афтод ва дар шаҳри
Байтулия: ва ӯро дар саҳро дар миёни падаронаш дафн карданд
Дотайм ва Баламо.
8:4 Ҳамин тавр, Ҷудит се солу чор моҳ дар хонаи худ бевазане буд.
8:5 Ва вайро бар болои хонаи худ хайма сохт, ва палос пушид
бар камараш ва либоси бевазани худро.
8:6 Ва вай тамоми айёми бевазании худро рӯза дошт, ба истиснои арафаи шаб
шанбе ва шанбе, ва арафаи моҳи нав ва нав
моҳҳо ва идҳо ва рӯзҳои тантанавии хонадони Исроил.
8:7 Вай низ чеҳраи хуб буд, ва хеле зебо барои дидани: ва
шавҳараш Менашше тилло ва нуқра ва ғуломон ва ғуломонашро гузошта буд
канизон, ва чорпоён ва замин; ва вай бар онҳо монд.
8:8 Ва касе нест, ки ба вай сухани бад дод; чун аз Худо метарсид.
8:9 Ва ҳангоме ки вай суханони бади мардумро бар зидди ҳоким шунид,
ки онхо аз беобй бехуш шудаанд; зеро Юдит тамоми суханонро шунида буд
ки Озиас ба онхо сух-бат карда буд ва вай касам ёд карда буд, ки ба
шаҳр пас аз панҷ рӯз ба ашшуриён;
8:10 Он гоҳ вай мунтазири худро фиристод, ки ҳама чизро идора мекард
ки вай дошт, Озиас ва Чабрис ва Чармисро, ки аз кадимиёни он
шахр.
8:11 Ва онҳо назди вай омаданд, ва ӯ ба онҳо гуфт: «Эй шумо, акнун маро бишнавед».
ҳокимони сокинони Байтулия: барои суханони шумо, ки доред
ки имруз дар назди мардум сухан рондан дуруст нест, ба ин савганд дахл мекунанд
Он чиро миёни Худову шумо сохтаед ва баён кардаед ва ваъда додаед
шаҳрро ба душманони мо таслим кунед, магар дар ин рӯзҳо Худованд рӯй гардонад
ки ба шумо ёрй расонад.
8:12 Ва акнун шумо кистед, ки имрӯз Худоро озмудаед ва ба ҷои он истодаед?
Худо дар байни фарзандони одамон?
8:13 Ва акнун Худованди Қодири Мутлақро санҷед, аммо шумо ҳеҷ гоҳ чизе нахоҳед донист.
8:14 Зеро ки шумо умқи дили одамро ёфта наметавонед ва наметавонед
он чиро, ки Ӯ фикр мекунад, дарк кунед; пас чӣ гуна шумо метавонед Худоро ҷустуҷӯ кунед?
ки ҳамаи ин чизҳоро офаридааст, ва ақли Ӯро бидонед ё дарк кунед
максад? Не, эй бародарони ман, Худованд Худои моро ба хашм наоваред.
8:15 Зеро, агар ӯ дар ин панҷ рӯз ба мо кӯмак накунад, вай қудрат дорад
моро муҳофизат кунад, вақте ки Ӯ хоҳад, ҳатто ҳар рӯз, ё моро пеш аз мо несту нобуд кунад
душманон.
8:16 Маслиҳатҳои Худованд Худои моро ба ҷо наоваред, зеро ки Худо мисли одам нест,
то ки ӯро таҳдид кунанд; Ӯ мисли Писари Одам нест, ки вай
бояд бепарво бошад.
8:17 Пас, биёед мунтазири наҷоти Ӯ бошем ва Ӯро ба кӯмак даъват кунем
ва Ӯ овози моро мешунавад, агар ба ӯ писанд ояд.
8:18 Зеро ки дар замони мо ҳеҷ кас ба вуҷуд омадааст, ва ҳоло дар ин айём вуҷуд надорад
на қабила, на хонадон, на мардум ва на шаҳре, ки дар миёни мо ибодат мекунанд
худоёне, ки бо дастҳо офарида шудаанд, чунон ки пештар ҳам буд.
8:19 Зеро ки падарони мо ба шамшер супурда шуда буданд, ва барои а
ғорат карда, ба душманони мо зарбаи бузурге дод.
8:20 Аммо мо ҳеҷ худои дигареро намешиносем, бинобар ин боварӣ дорем, ки Ӯ хор нахоҳад кард
на мо, на ягон миллати мо.
8:21 Зеро ки агар мо чунин бигирем, тамоми Яҳудо ва маъбадамон хароб хоҳад шуд.
вайрон мешавад; ва ӯ дар назди мо таҳқири онро талаб хоҳад кард
даҳон.
8:22 Ва куштани бародарони мо, ва асирии кишвар, ва
харобии мероси мо, Ӯ бар сари мо дар миёни
Эй халқҳо, дар ҳар ҷое ки дар ғуломӣ бошем; ва мо хафагӣ хоҳем кард
ва мазаммат барои ҳамаи моликони мост.
8:23 Зеро ки ғуломии мо на ба неъмат равона карда мешавад, балки Худованд Худои мо
онро ба нангу номус табдил хоҳад дод.
8:24 Пас, эй бародарон, биёед ба бародарони худ намунае нишон диҳем,
зеро ки дилҳои онҳо ба мо ва ба муқаддасот ва хона вобаста аст,
ва қурбонгоҳ, бар мо бимонед.
8:25 Илова бар ин, биёед ба Худованд Худои худ, ки моро меозмояд, шукр гӯем
чунон ки Ӯ падарони мо кардааст.
8:26 Ба ёд оред, ки ӯ бо Иброҳим чӣ кор кард ва Исҳоқро чӣ гуна озмуда буд ва чӣ гуна
Бо Яъқуб дар Байнаннаҳрайни Сурия рӯй дод, вақте ки гӯсфандони онҳоро нигоҳ медошт
Бародари модараш Лобон.
8:27 Зеро ки Ӯ моро дар оташ наозмуд, чунон ки ба онҳо, барои
дили онҳоро санҷида, аз мо интиқом нагирифтааст, балки
Худованд онҳоеро, ки ба Ӯ наздик мешаванд, тозиёна мезанад, то онҳоро насиҳат диҳад.
8:28 Он гоҳ Ӯзиё ба вай гуфт: «Ҳар он чи ки ту гуфтӣ, бо
дили пок, ва касе нест, ки суханони Туро рад кунад.
8:29 Зеро ин рӯзи аввал нест, ки ҳикмати Ту дар он зоҳир мешавад; балки аз
дар ибтидои айёми ту тамоми мардум фаҳмиши Туро медонистанд,
зеро ки табъи дили ту хуб аст.
8:30 Аммо мардум хеле ташна буданд, ва моро маҷбур карданд, ки бо онҳо мисли худамон рафтор кунем
гуфтаем ва ба худ қасам ёд кунем, ки мо онро нахоҳем дошт
танаффус.
8:31 Пас, алҳол дар ҳаққи мо дуо гӯй, зеро ки ту зани парҳезгор ҳастӣ ва
Худованд ба мо борон мефиристад, то чоҳҳои моро пур кунад, ва мо дигар беҳуш нахоҳем шуд.
8:32 Он гоҳ Ҷудит ба онҳо гуфт: «Маро бишнавед, ва ман коре мекунам, ки хоҳад буд».
ба тамоми наслхо ба фарзандони миллати мо.
8:33 Шумо ин шаб дар назди дарвоза хоҳед истод, ва Ман бо худ берун хоҳам рафт
зани интизорӣ ва дар давоми рӯзҳое, ки ваъда додаед, ки ваъда додаед
шаҳр ба душманони мо, Худованд Исроилро бо дасти ман хоҳад дид.
8:34 «Лекин аз аъмоли Ман напурсед, зеро ки Ман онро ба шумо баён нахоҳам кард, то даме ки
коре, ки ман мекунам, анҷом ёбад.
8:35 Он гоҳ Ӯзиё ва мирон ба вай гуфтанд: «Ба саломатӣ биравед ва Худованд Худо!
пеши ту бош, то аз душманони мо қасос бигирем.
8:36 Ва онҳо аз хайма баргашта, ба палатаҳои худ рафтанд.