Доварон 14:1 Ва Шимшӯн ба Тимнат фуруд омад, ва дар Тимнат занеро дид духтарони фалиштиён. 14:2 Ва ӯ омада, ба падар ва модари худ гуфт, ва гуфт: "Ман дорам" занеро дар Тимнат аз духтарони фалиштиён дидам: ҳоло Пас вайро барои ман ба занӣ деҳ. 14:3 Пас падар ва модараш ба ӯ гуфтанд: «Оё ҳеҷ гоҳ зане нест? дар миёни духтарони бародаронат ё дар миёни тамоми қавми ман, ки ту ба гирифтани зани фалиштиёни номахтун? Ва Шимшӯн гуфт ба падараш: "Вайро барои ман бигир"; зеро ки вай ба ман писанд аст. 14:4 Аммо падар ва модараш намедонистанд, ки ин аз ҷониби Худованд аст, ки Ӯ бар зидди фалиштиён фурсат меҷуст, зеро дар он вақт Фалиштиён бар Исроил ҳукмрон буданд. 14:5 Он гоҳ Шимшӯн бо падар ва модараш ба Тимнат, ва ба токзорҳои Тимнат омад, ва инак, шер ҷавон наъра кард бар зидди ӯ. 14:6 Ва Рӯҳи Худованд бар ӯ нозил шуд, ва Ӯ ӯро мисли худаш дарида тифлро иҷора мегирифт ва дар даст чизе надошт, аммо нагуфт падараш ё модараш он чи карда буд. 14:7 Ва ӯ фурӯд омада, бо он зан гуфтугӯ кард; ва Шимшӯнро шод кард хуб. 14:8 Ва пас аз чанде ӯ баргашт, то ки вайро бигирад, ва барои дидани он рӯ баргашт ҷасади шер: ва инак, селаи занбӯри асал ва асал дар он ҷо буд ҷасади шер. 14:9 Ва аз он ба дастҳои худ гирифт, ва хӯрдан идома дод, ва назди ӯ омад падар ва модар, ва Ӯ ба онҳо дод, ва онҳо хӯрданд, лекин Ӯ нагуфт ба онҳо, ки асалро аз ҷасади шер гирифта буд. 14:10 Ва падараш назди зан фуруд омад, ва Шимшӯн дар он ҷо зиёфат дод; барои он ки ҷавононро ҳамин тавр мекарданд. 14:11 Ва чун Ӯро диданд, сӣ нафар оварданд ҳамроҳонаш бо ӯ бошанд. 14:12 Ва Шимшӯн ба онҳо гуфт: «Акнун ман ба шумо як муаммо баён мекунам; агар шумо Албатта, дар давоми ҳафт рӯзи ид онро ба ман эълон карда, пайдо карда метавонад». Он гоҳ ман ба ту сӣ варақ ва сӣ танга медиҳам либос: 14:13 Аммо агар шумо инро ба ман эълон карда наметавонед, ба ман сӣ варақ ва сӣ ивази либос. Ва ба ӯ гуфтанд: «Муммои худро гӯй, то ки мо онро шунавем. 14:14 Ва Ӯ ба онҳо гуфт: «Аз хӯранда гӯшт берун омад, ва аз пурқувват ширинӣ баромад. Ва онҳо дар давоми се рӯз гуфта натавонистанд муаммо. 14:15 Ва воқеъ шуд, ки дар рӯзи ҳафтум, онҳо ба Шимшӯн гуфтанд зан: Шавҳаратро фирефта кун, то ин муамморо ба мо бигӯяд, мабодо Ту ва хонаи падаратро оташ месузем; оё моро даъват кардед, ки бигирем». ки мо дорем? магар чунин нест? 14:16 Ва зани Шимшӯн пеши ӯ гиря карда, гуфт: «Ту аз ман нафрат мекунӣ, ва Маро дӯст намедоред: ба фарзандони ман муаммо гуфтӣ мардум, ва инро ба ман нагуфтаанд. Ва ба вай гуфт: «Инак, дорам». Ба падарам ва модарам нагуфтаам, оё ман ба ту мегӯям? 14:17 Ва вай ҳафт рӯз, дар ҳоле ки идашон давом мекард, пеши Ӯ гирист; ва он Дар рӯзи ҳафтум чунин воқеъ шуд, ки вай ба вай гуфт, зеро вай дарднок буд бар ӯ: ва ин муамморо ба фарзандони қавми худ гуфт. 14:18 Ва мардуми шаҳр дар рӯзи ҳафтум пеш аз офтоб ба ӯ гуфтанд фуруд омад, Аз асал ширинтар чист? Ва аз шер чӣ тавонотар аст? Ва ба онҳо гуфт: «Агар бо гови ман шудгор намекардед, намешуд». муаммои маро фаҳмид. 14:19 Ва Рӯҳи Худованд бар ӯ нозил шуд, ва ӯ ба Ашқалӯн фуруд омад, ва сӣ нафари онҳоро кушта, ғанимати онҳоро гирифта, пул дод либосҳо ба онҳо, ки муамморо фаҳмонданд. Ва хашми ӯ буд афрӯхт ва ба хонаи падараш рафт. 14:20 Аммо зани Шимшӯн ба рафиқи худ дода шуд, ки ӯро ҳамчун худ истифода бурда буд дуст.