Доварон
14:1 Ва Шимшӯн ба Тимнат фуруд омад, ва дар Тимнат занеро дид
духтарони фалиштиён.
14:2 Ва ӯ омада, ба падар ва модари худ гуфт, ва гуфт: "Ман дорам"
занеро дар Тимнат аз духтарони фалиштиён дидам: ҳоло
Пас вайро барои ман ба занӣ деҳ.
14:3 Пас падар ва модараш ба ӯ гуфтанд: «Оё ҳеҷ гоҳ зане нест?
дар миёни духтарони бародаронат ё дар миёни тамоми қавми ман, ки ту
ба гирифтани зани фалиштиёни номахтун? Ва Шимшӯн гуфт
ба падараш: "Вайро барои ман бигир"; зеро ки вай ба ман писанд аст.
14:4 Аммо падар ва модараш намедонистанд, ки ин аз ҷониби Худованд аст, ки Ӯ
бар зидди фалиштиён фурсат меҷуст, зеро дар он вақт
Фалиштиён бар Исроил ҳукмрон буданд.
14:5 Он гоҳ Шимшӯн бо падар ва модараш ба Тимнат, ва
ба токзорҳои Тимнат омад, ва инак, шер ҷавон наъра кард
бар зидди ӯ.
14:6 Ва Рӯҳи Худованд бар ӯ нозил шуд, ва Ӯ ӯро мисли худаш дарида
тифлро иҷора мегирифт ва дар даст чизе надошт, аммо нагуфт
падараш ё модараш он чи карда буд.
14:7 Ва ӯ фурӯд омада, бо он зан гуфтугӯ кард; ва Шимшӯнро шод кард
хуб.
14:8 Ва пас аз чанде ӯ баргашт, то ки вайро бигирад, ва барои дидани он рӯ баргашт
ҷасади шер: ва инак, селаи занбӯри асал ва асал дар он ҷо буд
ҷасади шер.
14:9 Ва аз он ба дастҳои худ гирифт, ва хӯрдан идома дод, ва назди ӯ омад
падар ва модар, ва Ӯ ба онҳо дод, ва онҳо хӯрданд, лекин Ӯ нагуфт
ба онҳо, ки асалро аз ҷасади шер гирифта буд.
14:10 Ва падараш назди зан фуруд омад, ва Шимшӯн дар он ҷо зиёфат дод;
барои он ки ҷавононро ҳамин тавр мекарданд.
14:11 Ва чун Ӯро диданд, сӣ нафар оварданд
ҳамроҳонаш бо ӯ бошанд.
14:12 Ва Шимшӯн ба онҳо гуфт: «Акнун ман ба шумо як муаммо баён мекунам; агар шумо
Албатта, дар давоми ҳафт рӯзи ид онро ба ман эълон карда, пайдо карда метавонад».
Он гоҳ ман ба ту сӣ варақ ва сӣ танга медиҳам
либос:
14:13 Аммо агар шумо инро ба ман эълон карда наметавонед, ба ман сӣ варақ ва
сӣ ивази либос. Ва ба ӯ гуфтанд: «Муммои худро гӯй,
то ки мо онро шунавем.
14:14 Ва Ӯ ба онҳо гуфт: «Аз хӯранда гӯшт берун омад, ва аз
пурқувват ширинӣ баромад. Ва онҳо дар давоми се рӯз гуфта натавонистанд
муаммо.
14:15 Ва воқеъ шуд, ки дар рӯзи ҳафтум, онҳо ба Шимшӯн гуфтанд
зан: Шавҳаратро фирефта кун, то ин муамморо ба мо бигӯяд, мабодо
Ту ва хонаи падаратро оташ месузем; оё моро даъват кардед, ки бигирем».
ки мо дорем? магар чунин нест?
14:16 Ва зани Шимшӯн пеши ӯ гиря карда, гуфт: «Ту аз ман нафрат мекунӣ, ва
Маро дӯст намедоред: ба фарзандони ман муаммо гуфтӣ
мардум, ва инро ба ман нагуфтаанд. Ва ба вай гуфт: «Инак, дорам».
Ба падарам ва модарам нагуфтаам, оё ман ба ту мегӯям?
14:17 Ва вай ҳафт рӯз, дар ҳоле ки идашон давом мекард, пеши Ӯ гирист; ва он
Дар рӯзи ҳафтум чунин воқеъ шуд, ки вай ба вай гуфт, зеро вай дарднок буд
бар ӯ: ва ин муамморо ба фарзандони қавми худ гуфт.
14:18 Ва мардуми шаҳр дар рӯзи ҳафтум пеш аз офтоб ба ӯ гуфтанд
фуруд омад, Аз асал ширинтар чист? Ва аз шер чӣ тавонотар аст?
Ва ба онҳо гуфт: «Агар бо гови ман шудгор намекардед, намешуд».
муаммои маро фаҳмид.
14:19 Ва Рӯҳи Худованд бар ӯ нозил шуд, ва ӯ ба Ашқалӯн фуруд омад,
ва сӣ нафари онҳоро кушта, ғанимати онҳоро гирифта, пул дод
либосҳо ба онҳо, ки муамморо фаҳмонданд. Ва хашми ӯ буд
афрӯхт ва ба хонаи падараш рафт.
14:20 Аммо зани Шимшӯн ба рафиқи худ дода шуд, ки ӯро ҳамчун худ истифода бурда буд
дуст.