Доварон
2:1 Ва фариштаи Худованд аз Ҷилҷол ба Боҳим омада, гуфт: «Ман
ки шумо аз Миср берун рафта, шуморо ба замине ки Ман овардаед
ба падарони худ қасам хӯред; ва гуфтам: «Ҳеҷ гоҳ аҳди худро намешиканам».
шумо.
2:2 Ва шумо бо сокинони ин замин шартнома набандед; хоҳед кард
қурбонгоҳҳои онҳоро бипартоед, лекин шумо ба овози Ман итоат накардед; чаро?
ин корро кард?
2:3 Бинобар ин ман низ гуфтам, ки Ман онҳоро аз пеши шумо бадар нахоҳам кард; аммо
онҳо мисли хорҳо дар паҳлӯи шумо хоҳанд буд, ва худоёнашон дом хоҳанд буд
ба шумо.
2:4 Ва ҳангоме ки фариштаи Худованд ин суханонро гуфт
тамоми банӣ-Исроил, ки қавм овози худро баланд карданд, ва
гирист.
2:5 Ва онҳо он маконро Боҳим номиданд, ва дар он ҷо қурбонӣ карданд
ба Худованд.
2:6 Ва ҳангоме ки Еҳушаъ мардумро раҳо кард, банӣ-Исроил ба ҳар тараф рафтанд
одам ба мероси худ барои тасарруфи замин.
2:7 Ва мардум тамоми айёми Еҳушаъ ва тамоми айёми Худовандро ибодат мекарданд
аз пирон, ки Еҳушаъ пештар умр дидаанд, ки тамоми корҳои бузурги онҳоро дида буданд
Худованд, ки барои Исроил кард.
2:8 Ва Еҳушаъ ибни Нун, бандаи Худованд, мурд.
саду дахсола.
2:9 Ва ӯро дар сарҳади мероси худ дар Тимнатҳарес дафн карданд
кӯҳи Эфроим, дар тарафи шимолии теппаи Гааш.
2:10 Ва низ тамоми он насл назди падарони худ ҷамъ шуданд, ва дар он ҷо
пас аз онҳо насли дигаре ба вуҷуд омад, ки Худовандро нашинохтаанд ва ҳанӯз
корҳое, ки вай барои Исроил карда буд.
2:11 Ва банӣ-Исроил дар назари Худованд бад рафтор карда, ибодат мекарданд
Баалим:
2:12 Ва онҳо Худованд Худои падарони худро, ки онҳоро берун овард, тарк карданд
аз замини Миср буданд ва ба худоёни дигар, аз худоёни халқ пайравӣ карданд
ки гирду атрофи онҳо буданд ва ба онҳо саҷда мекарданд ва ба хашм меоварданд
Худовандро хашмгин кунад.
2:13 Ва онҳо Худовандро тарк карда, Баал ва Аштаротро ибодат карданд.
2:14 Ва хашми Худованд бар зидди Исроил гарм шуд, ва Ӯ онҳоро наҷот дод
ба дасти вайронкорон супурд, ки онҳоро ғорат кард ва ба дасти онҳо фурӯхт
дасти душманонашон дар гирду атроф, ба тавре ки дигар натавонистанд
дар назди душманонашон истоданд.
2:15 Ҳар ҷо ки онҳо берун мерафтанд, дасти Худованд бар онҳо буд, зеро
Бад, чунон ки Худованд гуфта буд, ва чунон ки Худованд ба онҳо қасам хӯрда буд, ва
хеле ғамгин шуданд.
2:16 Бо вуҷуди ин, Худованд доваронро бархост, ки онҳоро аз дасти
дасти онҳое, ки онҳоро ғорат кардаанд.
2:17 Аммо онҳо ба доварони худ гӯш надоданд, вале онҳо рафтанд
ба худоёни дигар зино карда, ба онҳо саҷда карданд;
Ба зудӣ аз роҳе ки падаронашон мерафтанд, ба фармони худ итоат карда, берун рафтанд
аҳкоми Худованд; вале ин тавр накарданд.
2:18 Ва ҳангоме ки Худованд онҳоро доварон бархост, Худованд бо онҳо буд
доварӣ мекард ва тамоми айём онҳоро аз дасти душманонашон раҳо мекард
аз довар, зеро ки аз оҳу нолаҳои онҳо ба Худованд тавба кард
сабаби онон, ки ба онҳо зулм мекарданд ва онҳоро ба хашм меоварданд.
2:19 Ва ҳангоме ки Довар мурданд, онҳо баргаштанд ва
Худро бештар аз падарони худ фосид карданд ва ба худоёни дигар пайравӣ карданд
ба онҳо хизмат кунед ва ба онҳо саҷда кунед; аз худашон дур нашуданд
на аз кирдорашон, на аз роҳи якравашон.
2:20 Ва хашми Худованд бар Исроил гарм шуд; ва гуфт: «Зеро
ки ин қавм аҳди Маро, ки ба онҳо фармудаам, вайрон карданд
Падарон, ва ба овози Ман гӯш надоданд;
2:21 Ман низ минбаъд ҳеҷ касро аз халқҳо аз пеши онҳо берун нахоҳам кард
ки Еҳушаъ ҳангоми мурданаш тарк кард:
2:22 То ки ба воситаи онҳо ман Исроилро имтиҳон кунам, ки оё онҳо роҳи онҳоро риоя хоҳанд кард?
Худованд дар он ҷо рафтор кунад, чунон ки падаронашон онро риоя мекарданд, ё не.
2:23 Бинобар ин Худованд он халқҳоро тарк карда, онҳоро шитобон бадар ронад;
ва онҳоро ба дасти Еҳушаъ насупорид.