Ишаъё
64:1 Кош осмонро пора мекардӣ,
то ки кӯҳҳо дар ҳузури Ту фурӯ резанд,
64:2 Чунон ки оташи гудохта фурӯзон мешавад, оташ обҳоро ҷӯш мекунад,
то ки номи Туро ба душманони худ маълум созад, то ки халқҳо тавонанд
аз ҳузури ту ларзон!
64:3 Вақте ки ту корҳои даҳшатоваре кардӣ, ки мо интизор набудем, омадӣ
поён, кӯҳҳо дар ҳузури Ту поин меомаданд.
64:4 Зеро ки аз ибтидои ҷаҳон одамон на шунидаанд ва на дарк кардаанд
Ба гӯш, на чашм надидааст, эй Худо, ҷуз Ту, он чи дорад,
барои касе, ки мунтазири Ӯст.
64:5 Ту ба он кас, ки шодӣ мекунад ва кори нек мекунад, вохӯрӣ
Туро дар роҳҳои худ ёд кун: инак, ту хашмгин шудаӣ; зеро ки мо гуноҳ кардаем:
Дар он ҷост, ва мо наҷот хоҳем ёфт.
64:6 Аммо ҳамаи мо мисли чизи нопокем, ва тамоми адолати мо мисли
латтаҳои ифлос; ва ҳамаи мо мисли барг пажмурда мешавем; ва гуноҳҳои мо, ба монанди
шамол моро бурданд.
64:7 Ва ҳеҷ кас исми Туро мехонад, ки худро ба шӯр меоварад
то ки туро бигирам, зеро ки рӯи худро аз мо пинҳон кардаӣ ва дорӣ».
ба сабаби гуноҳҳои худ моро фурӯ бурд.
64:8 Аммо акнун, эй Худованд, Ту падари мо ҳастӣ; мо гил ҳастем ва ту аз мо
кулолгар; ва ҳамаи мо кори дасти Ту ҳастем.
64:9 Ба хашмгин нашав, эй Худованд, ва шароратро то абад ба ёд наовар.
инак, инак, мо аз ту илтимос мекунем, ки мо ҳама қавми Ту ҳастем.
64:10 Шаҳрҳои муқаддаси Ту биёбон аст, Сион биёбон аст, Ерусалим як биёбон аст.
харобӣ.
64:11 Хонаи муқаддас ва зебои мо, ки дар он ҷо падарони мо Туро ситоиш кардаанд
дар оташ месӯхт, ва тамоми чизҳои зебои мо хароб шудааст.
64:12 Оё ту аз ин чизҳо худдорӣ мекунӣ, эй Худованд? худро нигоҳ медоред?
сулху осоишро ба амал оварда, моро сахт азоб медихад?