Ишаъё
63:1 Ин кист, ки аз Адӯм меояд, бо ҷомаҳои рангоранг аз Бозра? ин
ки дар либосаш ҷалол аст, дар бузургии худ сафар мекунад
кувва? Ман, ки аз рӯи адолат сухан мегӯям, қодир ба наҷот.
63:2 Пас, ту дар либоси худ сурх ҳастӣ, ва либосҳои ту мисли он касе, ки
дар равғани шароб поймол мекунад?
63:3 Ман танҳо поймол кардани шаробфурӯш; ва аз мардум касе набуд
бо Ман, зеро ки Ман онҳоро дар хашми Худ поймол хоҳам кард, ва онҳоро дар хашми Худ поймол хоҳам кард
хашм; ва хуни онҳо бар либоси Ман пошида хоҳад шуд, ва Ман хоҳам кард
тамоми либосамро доғдор кунед.
63:4 Зеро ки рӯзи интиқом дар дили ман аст, ва соли фидияи ман аст
омадааст.
63:5 Ва ман нигоҳ кардам, ва ҳеҷ кас ёридиҳандае набуд; ва ман ҳайрон шудам, ки вуҷуд дорад
«Бинобар ин бозуи худам ба ман наҷот овард; ва ман
хашм, он маро дастгирӣ кард.
63:6 Ва Ман мардумро дар хашми Худ поймол хоҳам кард, ва онҳоро дар он маст хоҳам кард
хашми ман, ва Ман қуввати онҳоро ба замин хоҳам овард.
63:7 Марҳаматҳои Худованд ва ҳамду санои Худоро зикр хоҳам кард.
Худовандо, мувофиқи он чи Худованд ба мо ва бузургон ато кардааст
некӣ ба хонадони Исроил, ки онро ба онҳо ато кардааст
мувофиқи марҳамати Ӯ ва бар тибқи шумораи зиёди Ӯ
меҳрубонии пурмуҳаббат.
63:8 Зеро ки Ӯ гуфт: «Онҳо қавми Ман ҳастанд, фарзандоне, ки дурӯғ намегӯянд
Ӯ Наҷотдиҳандаи онҳо буд.
63:9 Дар тамоми андӯҳи онҳо Ӯ ва фариштаи ҳузури Ӯ
онҳоро наҷот дод: дар муҳаббат ва раҳм онҳоро фидия дод; ва ӯ луч буд
ва дар тамоми айёми қадим онҳоро мебурд.
63:10 Аммо онҳо исьён карданд ва Рӯҳулқудсро ба хашм оварданд, бинобар ин Ӯ ба сӯи Ӯ рӯ овард
душмани онхо шавад ва ба мукобили онхо чангид.
63:11 Он гоҳ ӯ ба ёд айёми қадим, Мусо ва қавми Ӯ, гуфт: «Дар куҷо».
Оё он ки онҳоро бо чӯпони худ аз баҳр берун овардааст?
рама? Куҷост он касе, ки Рӯҳулқудсашро даруни Ӯ гузошт?
63:12 Он ки онҳоро бо дасти рости Мӯсо бо бозуи пурҷалолаш бурда, тақсим мекард.
об дар пеши назари онҳо, то ки худро исми ҷовидона созад?
63:13 Он ки онҳоро дар қаъри қаър бурд, мисли асп дар биёбон, ки онҳо
набояд пешпо хӯрад?
63:14 Вақте ки ҳайвони ваҳшӣ ба водӣ мефарояд, Рӯҳи Худованд ӯро ба вуҷуд овард
Ба оромӣ: ҳамин тавр қавми Худро роҳнамоӣ кардӣ, то ки худро ҷалол додӣ.
63:15 Аз осмон ба поён нигоҳ кун, ва инак, аз манзили қудсияти ту
ва аз ҷалоли Ту: куҷост ғайрати ту ва қуввати ту, садои
дилҳои ту ва марҳамати ту нисбат ба ман? онҳо боздошта шудаанд?
63:16 Албатта, ту падари мо ҳастӣ, агарчи Иброҳим аз мо бехабар бошад ва
Исроил моро эътироф намекунад: Ту, эй Худованд, падари мо, раҳокунандаи мо ҳастӣ;
номи ту аз абад аст.
63:17 Эй Парвардигори ман, чаро моро аз роҳи Худ гумроҳ кардӣ ва моро сахтдил сохтӣ.
дил аз тарси ту? Ба хотири бандагони худ, эй қабилаҳои худ, баргардед
мерос.
63:18 Мардуми қудсияти Ту онро ба муддати андаке соҳиб шуданд: мо
душманон маъбади Туро поймол кардаанд.
63:19 Мо аз они Ту ҳастем, Ту ҳаргиз бар онҳо ҳукмронӣ намекунӣ. онҳоро даъват накарданд
номи ту.