Ишаъё
62:1 Ба хотири Сион хомӯш намемонам, ва ба хотири Ерусалим
ором нахоҳад шуд, то даме ки адолати он ҳамчун равшанӣ берун ояд,
ва наҷоти он ҳамчун чароғе, ки фурӯзон аст.
62:2 Ва халқҳо адолати туро хоҳанд дид, ва ҳамаи подшоҳон ҷалоли Туро хоҳанд дид.
ва ту бо номи наве хонда хоҳӣ шуд, ки даҳони Худованд аст
ном хоҳад дод.
62:3 Ту низ дар дасти Худованд тоҷи ҷалол ва подшоҳӣ хоҳӣ буд
диадема дар дасти Худои ту.
62:4 Туро дигар партофташуда нахоҳанд гуфт; замини ту дигар нахоҳад буд
«Вайрон номида шаванд, лекин ту ва замини ту Ҳифзибо номида хоҳӣ шуд
Бауло, зеро ки Худованд аз ту писандидааст, ва замини ту зандор хоҳад шуд.
62:5 Зеро, чунон ки ҷавон бокира ба шавҳар мебарояд, писарони ту низ туро ба занӣ хоҳанд гирифт.
чунон ки домод аз арӯс шодӣ мекунад, Худои ту низ ончунон шод хоҳад шуд
бар ту.
62:6 Ман посбононро бар деворҳои ту гузоштаам, эй Ерусалим, ки ҳеҷ гоҳ нигоҳ нахоҳанд дошт
осоиштагии онҳо шабу рӯз: шумо, ки Худовандро ёд мекунед, риоя накунед
хомӯшӣ,
62:7 Ва ба ӯ оромӣ надиҳед, то даме ки ӯ устувор гардад, ва то Ерусалимро ба гардонад
ситоиш дар замин.
62:8 Худованд қасам хӯрд ба дасти рости Ӯ, ва ба бозуи қуввати Худ,
Ман дигар ғаллаи туро барои гушти душманонат нахоҳам дод; ва
Писарони аҷнабӣ шароби туро нахоҳанд нӯшид, ки барои он ту
заҳмат кашид:
62:9 Аммо онҳое ки онро ҷамъоварӣ кардаанд, онро бихӯранд, ва Худовандро ҳамду сано хоҳанд гуфт; ва
Онҳое ки онро ҷамъ овардаанд, дар ҳавлии Ман хоҳанд нӯшид
муқаддасӣ.
62:10 Гузаред, аз дарҳо гузаред; роҳи мардумро тайёр кунед; рехтан
боло, баланд кардани роҳи калон; сангҳоро ҷамъ кунед; барои баланд бардоштани стандарт
одамон.
62:11 Инак, Худованд то охири ҷаҳон эълон кардааст: "Бигӯед
духтари Сион, инак, наҷоти ту меояд; Инак, мукофоти ӯ
бо вай аст ва кораш дар пеш аст.
62:12 Ва онҳоро хоҳанд хонд: "Мардуми муқаддас, Фидяшудаи Худованд" ва
Туро даъват хоҳанд кард: Ҷустуҷӯшуда, шаҳре тарк нашудааст.