Ишаъё
60:1 Бархез, дурахшид; зеро ки нури ту омад, ва ҷалоли Худованд эҳьё шуд
бар ту.
60:2 Зеро, инак, торикӣ заминро фаро хоҳад гирифт, ва торикии азим
«Лекин Худованд бар ту бархезад, ва ҷалоли Ӯ зоҳир хоҳад шуд
бар ту.
60:3 Ва халқҳо ба нури ту хоҳанд омад, ва подшоҳон ба равшании ту
эҳёи ту.
60:4 Чашмони худро ба гирду атроф боло кун, ва бубин: ҳама ҷамъ мешаванд
якҷоя назди ту меоянд: писарони ту аз дур хоҳанд омад, ва аз ту
духтарон дар паҳлӯи ту шир хоҳанд шуд.
60:5 Он гоҳ ту хоҳӣ дид, ва бо ҳам равон хоҳӣ шуд, ва дили ту битарсад, ва
калон кардан; зеро ки фаровонии баҳр ба он табдил хоҳад ёфт
лашкарҳои халқҳо назди ту хоҳанд омад.
60:6 Шутурони сершумор туро фаро хоҳанд гирифт, дромедарҳои Мидён ва
Эфа; ҳама аз Сабо хоҳанд омад: тилло ва онҳо хоҳанд овард
бухур; ва онҳо ҳамду санои Худовандро баён хоҳанд кард.
60:7 Ҳама гӯсфандони Қедар барои ту, гӯсфандон, ҷамъ хоҳанд шуд
аз Набойӯт ба ту хизмат хоҳад кард: онҳо бо қабул хоҳанд омад
бар қурбонгоҳи Худ, ва Ман хонаи ҷалоли Худро ҷалол хоҳам дод.
60:8 Кистанд инҳо, ки мисли абр парвоз мекунанд, ва чун кабӯтарҳо ба тирезаҳои худ парвоз мекунанд?
60:9 Албатта ҷазираҳо интизори ман хоҳанд буд, ва киштиҳои Таршиш аввал ба сӯи
писарони худро аз дур, нуқра ва тиллои онҳоро бо онҳо ба сӯи
исми Худованд Худои худ ва ба Қуддуси Исроил, зеро ки Ӯ дорад
туро ҷалол дод.
60:10 Ва писарони аҷнабӣ деворҳои ту ва подшоҳони онҳоро хоҳанд сохт
ба ту хизмат хоҳад кард, зеро ки ман дар ғазаби Худ туро задам, вале ба манфиати худ
Оё ба ту раҳм кардам?
60:11 Бинобар ин, дарвозаҳои ту ҳамеша кушода хоҳанд буд; онҳо баста намешаванд
рӯз ва шаб; то ки одамон лашкари ғайрияҳудиёнро назди ту биёранд,
ва подшоҳонашон оварда шаванд.
60:12 Зеро ки халқ ва салтанате, ки ба ту хизмат нахоҳанд кард, нобуд хоҳанд шуд; ҳа,
он халкхо тамоман барбод хоханд рафт.
60:13 Ҷалоли Лубнон бар ту хоҳад омад, арча, санавбар,
ва сандуқро якҷоя кунед, то макони муқаддаси Маро обод кунед; ва ман хоҳам кард
ҷои пои маро ҷалол гардон.
60:14 Писарони онҳое ки туро ранҷ додаанд, хам шуда назди ту хоҳанд омад;
ва ҳамаи онҳое ки туро нафрат карданд, ба пойҳои худ саҷда хоҳанд кард
аз пойҳои ту; ва туро «шаҳри Худованд, Сион» хоҳанд хонд».
муқаддаси Исроил.
60:15 Дар ҳоле ки туро партофта ва нафрат кардаанд, ба тавре ки ҳеҷ кас аз он гузаштааст
туро барҷастаи абадӣ, шодии наслҳои бисёр хоҳам сохт.
60:16 Ту низ шири халқҳоро бихоҳӣ, ва синаро бимакӣ.
подшоҳон: ва ту хоҳӣ донист, ки Ман Худованд Наҷотдиҳандаи ту ва
Наҷотдиҳанда, Қудрати Яъқуб.
60:17 Барои мисин тилло хоҳам овард, ва барои оҳан нуқра ва барои он
Мисини ҳезум ва барои сангҳо оҳан;
ва адолатро талабгорони ту.
60:18 Дар замини ту дигар зӯроварӣ шунида нахоҳад шуд, харобӣ ва харобӣ
дар ҳудуди худ; валекин деворҳои худро Наҷот хонед, ва деворҳои худро
дарвозаҳои Ҳамду сано.
60:19 Офтоб дигар рӯзона нури ту нахоҳад буд; на барои равшанӣ
моҳ бар ту равшанӣ бахшад, аммо Худованд барои ту хоҳад буд
нури ҷовидонӣ, ва Худои ту ҷалоли туст.
60:20 Офтоби ту дигар ғуруб нахоҳад кард; ва моҳи ту аз худ дур нахоҳад шуд;
зеро ки Худованд нури ҷовидони ту ва айёми ту хоҳад буд
мотам хотима дода мешавад.
60:21 Халқи ту низ ҳама одил хоҳанд буд: онҳо заминро мерос хоҳанд гирифт
то абад, шохаи кишти ман, кори дасти ман, то ки бошам
ҷалол дода шудааст.
60:22 Каме ҳазор хоҳад шуд, ва аз хурд халқи тавоно: I
Худованд онро дар вақти Худ тезтар хоҳад кард.