Ишаъё
59:1 Инак, дасти Худованд кӯтоҳ нашудааст, ки наҷот дода наметавонад; на
гӯшаш вазнин, ки намешунавад:
59:2 Аммо гуноҳҳои ту миёни ту ва Худои ту ва ту ҷудоӣ андохтааст
Гуноҳҳо чеҳраи ӯро аз ту пинҳон кардаанд, ки нашунавад.
59:3 Зеро ки дастҳои шумо аз хун олуда аст, ва ангуштони шумо аз шарорат;
Лабҳои ту дурӯғ гуфт, забонат каҷ ғусса кардааст.
59:4 Ҳеҷ кас ба адолат даъват намекунад ва ҳеҷ кас ба ҳақ талаб намекунад, ба он таваккал мекунанд
ботил кардан ва дурӯғ гуфтан; ҳомила ба фасод мешаванд ва ба дунё меоранд
шарорат.
59:5 Тухми кокатрис мебароранд ва тори анкабут мебанданд; ҳар кӣ мехӯрад
аз тухми онҳо мемирад ва он чи кӯфта шуда бошад, ба а
африца.
59:6 Торҳои онҳо ҷомае нахоҳанд шуд ва на пӯшонанд
худашон бо аъмоли худ: корҳои онҳо корҳои шарорат аст, ва
амали зӯроварӣ дар дасти онҳост.
59:7 Пойҳояшон ба сӯи бадӣ мешитобанд ва ба рехтани хуни бегуноҳ шитоб мекунанд.
фикрҳои онҳо фикрҳои бадӣ аст; исроф ва харобй дар
роххои онхо.
59:8 Роҳи осоиштагиро намедонанд; ва дар онҳо ҳукме нест
Онҳоро роҳҳои каҷ сохтаанд ва ҳар кӣ ба он роҳ равад
сулхро намедонанд.
59:9 Пас, доварӣ аз мо дур аст, ва адолат ба мо намерасад; мо
мунтазири рӯшноӣ, вале инак, норавшанӣ; барои равшанӣ, аммо мо ворид мешавем
торикй.
59:10 Монанди кӯр ба девор даст мекашем ва гӯё чашм надошта бошем.
мо дар нисфирӯзӣ мисли шаб пешпо мехӯрем; мо дар чойхои хилват чун
одамони мурда.
59:11 Мо ҳама мисли хирс наъра мекунем, ва мисли кабӯтарон мотам мегирем: доварӣ интизорем,
аммо вуҷуд надорад; барои наҷот, вале он аз мо дур аст.
59:12 Зеро ки гуноҳҳои мо дар назди Ту зиёданд, ва гуноҳҳои мо шаҳодат медиҳанд
бар зидди мо, зеро ки гуноҳҳои мо бо мост; ва дар мавриди мо
гуноҳҳоро мо медонем;
59:13 Дар таҷовуз ва дурӯғ бар зидди Худованд, ва дур шудан аз мо
Худое, ки зулм ва исёнро баён мекунад, ҳомила ва баён мекунад
суханхои дуруги дил.
59:14 Ва доварӣ ба ақиб бармегардад, ва адолат дур аст, зеро
ҳақиқат дар кӯча афтода аст ва адолат наметавонад ворид шавад.
59:15 Оре, ростӣ барбод меравад; ва ҳар кӣ аз бадӣ дур мешавад, худро а
ва Худованд онро дид, ва аз он ки нест, ба ӯ ғамгин шуд
ҳукм.
59:16 Ва дид, ки ҳеҷ кас нест, ва тааҷҷуб кард, ки нест
шафоаткунанда, бинобар ин бозуи Ӯ ба ӯ наҷот овард; ва у
адолат, ин ӯро дастгирӣ мекард.
59:17 Зеро ки Ӯ адолатро ҳамчун синабанд ва кулоҳи наҷот дар бар кардааст
бар сари ӯ; ва либоси интиқомӣ ба бар кард, ва барои либос
бо гайрат чома пушонда буд.
59:18 Мувофиқи аъмоли онҳо, мувофиқи он вай ба вай ғазаб хоҳад дод
душманон, ҷазои душманонаш; ба ҷазираҳо пардохт хоҳад кард
подош.
59:19 Пас, аз исми Худованд аз ғарб ва ҷалоли Ӯ битарсанд
аз тулуи офтоб. Вақте ки душман мисли сел дарояд,
Рӯҳи Худованд байрақе бар зидди ӯ боло хоҳад кард.
59:20 Ва Наҷотдиҳанда ба Сион хоҳад омад, ва ба сӯи онҳое ки аз он рӯй мегардонанд
гуноҳ дар Яъқуб, мегӯяд Худованд.
59:21 Аммо ман, ин аст аҳди Ман бо онҳо, мегӯяд Худованд; Рухи ман ки
бар ту аст, ва суханони Ман, ки дар даҳони ту гуфтам, нахоҳад буд
аз даҳони худ дур шав, на аз даҳони худат, на аз даҳони худ
даҳони насли ту, мегӯяд Худованд, аз ин баъд ва барои
ҳамеша.