Ишаъё 54:1 Суруд хон, эй нозой, ки тоқат накардӣ; ба сурудхонӣ баромад ва Бо овози баланд фарьёд кун, эй эй ки кӯдак азоб накашидӣ; зеро ки онҳо бештаранд фарзандони харобазор назар ба фарзандони зани шавҳардор, мегӯяд: Худованд. 54:2 Ҷои хаймаи худро васеъ кун, ва бигзор онҳо пардаҳоро дароз кунанд. аз манзилҳои худ: дареғ надеҳ, риштаҳои худро дароз ва мустаҳкам кун саҳмҳо; 54:3 Зеро ки ту аз дасти рост ва чап берун хоҳӣ шуд; ва ту насл вориси ғайрияҳудиён хоҳад шуд, ва шаҳрҳои харобазорро обод хоҳанд кард истикомат кардааст. 54:4 Натарс; зеро ки шарм нахоҳӣ дошт: хиҷил нашав; барои хиҷил нахоҳӣ шуд, зеро ки шарми худро фаромӯш хоҳӣ кард ҷавонӣ, ва дигар таънаи бевазании худро ба ёд наоварад. 54:5 Зеро ки Офаридгори ту шавҳари туст; исми Ӯ Худованди лашкарҳост; ва ту Қуддуси Исроилро раҳоӣ деҳ; Ӯ Худои тамоми замин хоҳад буд даъват кард. 54:6 Зеро ки Худованд туро ҳамчун зани партофташуда ва дар рӯҳ ғамгин даъват кардааст, ва зани ҷавонӣ, ки туро рад карданд, мегӯяд Худои ту. 54:7 Барои як лаҳза ман туро тарк кардам; балки бо мархамати бузург хохам кард туро ҷамъ кун. 54:8 Дар ғазаби андаке ман рӯи худро аз ту пинҳон кардам; балки бо эҳсони ҷовидонӣ ба ту марҳамат хоҳам кард, мегӯяд Худованди ту Наҷотдиҳанда. 54:9 Зеро ки ин барои ман мисли оби Нӯҳ аст, зеро ки қасам хӯрдам, ки оби Нӯҳ дигар набояд аз болои замин гузарад; ҳамин тавр қасам хӯрдам, ки ман намехост, ки ба ту хашмгин шавад ва туро сарзаниш накунад. 54:10 Зеро ки кӯҳҳо кӯч хоҳанд кард, ва теппаҳо нест мешаванд; аммо ман меҳрубонӣ аз ту дур нахоҳад шуд, ва аҳди ман аз ту дур нахоҳад шуд осоиштагӣ нест шавад, мегӯяд Худованд, ки ба ту раҳм кардааст. 54:11 Эй мусибате, ки тундбод афтидаӣ, ва тасаллӣ наёфтаӣ, инак, Ман сангҳои худро бо рангҳои зебо гузоред ва таҳкурсии худро бо он гузоред сапфир. 54:12 Ва тирезаҳои туро аз агат ва дарвозаҳои туро аз карбункул хоҳам сохт, ва тамоми ҳудудҳои ту аз сангҳои гуворо. 54:13 Ва ҳамаи фарзандони ту аз Худованд таълим хоҳанд шуд; ва бузург хоҳад буд осоиштагии фарзандони шумо. 54:14 Дар адолат устувор хоҳӣ шуд: аз дур хоҳӣ буд зулм; зеро ки натарс: ва аз ваҳшат; зеро ин тавр нахоҳад шуд ба ту наздик шав. 54:15 Инак, онҳо ҳатман ҷамъ хоҳанд шуд, аммо на ба воситаи Ман бар зидди ту ҷамъ хоҳанд шуд, ба хотири ту хоҳанд афтод. 54:16 Инак, Ман оҳангареро офаридаам, ки ангиштҳоро дар оташ дамад ва ки барои кори худ асбобе мебарорад; ва ман офаридаам беҳуда нобуд кардан. 54:17 Ҳеҷ силоҳе, ки бар зидди ту сохта шавад, муваффақ нахоҳад шуд; ва ҳар забон ки дар доварӣ бар зидди ту қиём кунанд, ту маҳкум хоҳӣ кард. Ин аст мероси бандагони Худованд аст, ва адолати онҳо аз ман аст, мегӯяд Худованд.