Ишаъё
54:1 Суруд хон, эй нозой, ки тоқат накардӣ; ба сурудхонӣ баромад ва
Бо овози баланд фарьёд кун, эй эй ки кӯдак азоб накашидӣ; зеро ки онҳо бештаранд
фарзандони харобазор назар ба фарзандони зани шавҳардор, мегӯяд:
Худованд.
54:2 Ҷои хаймаи худро васеъ кун, ва бигзор онҳо пардаҳоро дароз кунанд.
аз манзилҳои худ: дареғ надеҳ, риштаҳои худро дароз ва мустаҳкам кун
саҳмҳо;
54:3 Зеро ки ту аз дасти рост ва чап берун хоҳӣ шуд; ва ту
насл вориси ғайрияҳудиён хоҳад шуд, ва шаҳрҳои харобазорро обод хоҳанд кард
истикомат кардааст.
54:4 Натарс; зеро ки шарм нахоҳӣ дошт: хиҷил нашав; барои
хиҷил нахоҳӣ шуд, зеро ки шарми худро фаромӯш хоҳӣ кард
ҷавонӣ, ва дигар таънаи бевазании худро ба ёд наоварад.
54:5 Зеро ки Офаридгори ту шавҳари туст; исми Ӯ Худованди лашкарҳост; ва ту
Қуддуси Исроилро раҳоӣ деҳ; Ӯ Худои тамоми замин хоҳад буд
даъват кард.
54:6 Зеро ки Худованд туро ҳамчун зани партофташуда ва дар рӯҳ ғамгин даъват кардааст,
ва зани ҷавонӣ, ки туро рад карданд, мегӯяд Худои ту.
54:7 Барои як лаҳза ман туро тарк кардам; балки бо мархамати бузург хохам кард
туро ҷамъ кун.
54:8 Дар ғазаби андаке ман рӯи худро аз ту пинҳон кардам; балки бо
эҳсони ҷовидонӣ ба ту марҳамат хоҳам кард, мегӯяд Худованди ту
Наҷотдиҳанда.
54:9 Зеро ки ин барои ман мисли оби Нӯҳ аст, зеро ки қасам хӯрдам, ки
оби Нӯҳ дигар набояд аз болои замин гузарад; ҳамин тавр қасам хӯрдам, ки ман
намехост, ки ба ту хашмгин шавад ва туро сарзаниш накунад.
54:10 Зеро ки кӯҳҳо кӯч хоҳанд кард, ва теппаҳо нест мешаванд; аммо ман
меҳрубонӣ аз ту дур нахоҳад шуд, ва аҳди ман аз ту дур нахоҳад шуд
осоиштагӣ нест шавад, мегӯяд Худованд, ки ба ту раҳм кардааст.
54:11 Эй мусибате, ки тундбод афтидаӣ, ва тасаллӣ наёфтаӣ, инак, Ман
сангҳои худро бо рангҳои зебо гузоред ва таҳкурсии худро бо он гузоред
сапфир.
54:12 Ва тирезаҳои туро аз агат ва дарвозаҳои туро аз карбункул хоҳам сохт, ва
тамоми ҳудудҳои ту аз сангҳои гуворо.
54:13 Ва ҳамаи фарзандони ту аз Худованд таълим хоҳанд шуд; ва бузург хоҳад буд
осоиштагии фарзандони шумо.
54:14 Дар адолат устувор хоҳӣ шуд: аз дур хоҳӣ буд
зулм; зеро ки натарс: ва аз ваҳшат; зеро ин тавр нахоҳад шуд
ба ту наздик шав.
54:15 Инак, онҳо ҳатман ҷамъ хоҳанд шуд, аммо на ба воситаи Ман
бар зидди ту ҷамъ хоҳанд шуд, ба хотири ту хоҳанд афтод.
54:16 Инак, Ман оҳангареро офаридаам, ки ангиштҳоро дар оташ дамад ва
ки барои кори худ асбобе мебарорад; ва ман офаридаам
беҳуда нобуд кардан.
54:17 Ҳеҷ силоҳе, ки бар зидди ту сохта шавад, муваффақ нахоҳад шуд; ва ҳар забон
ки дар доварӣ бар зидди ту қиём кунанд, ту маҳкум хоҳӣ кард. Ин аст
мероси бандагони Худованд аст, ва адолати онҳо аз ман аст,
мегӯяд Худованд.