Ишаъё 53:1 Кӣ ба хабари мо бовар кард? ва бозуи Худованд аз они кист ошкор кард? 53:2 Зеро ки Ӯ дар пеши назари ӯ мисли растании нарм ва ҳамчун решаи аз он сабзида хоҳад шуд замини хушк: вай на шакл дорад ва на зебо; ва ҳангоме ки Ӯро мебинем, ҳеҷ зебоие нест, ки мо бояд ӯро бихоҳем. 53:3 Ӯ аз мардум хор ва рад карда шудааст; одами гамгин ва ошно бо андӯҳ ва мо аз ӯ пинҳон шудем; ӯ хор шуд, ва мо ӯро қадр намекардем. 53:4 Албатта, Ӯ андӯҳи моро бар дӯш гирифт ва андӯҳҳои моро бар дӯш гирифт, вале мо кардем Ӯро латукӯбшуда, зарбаи Худо ва ранҷу азобдида қадр кунед. 53:5 Аммо ӯ барои гуноҳҳои мо захмӣ шуд, ӯ барои гуноҳҳои мо захмдор шуд шароратҳо: азоби осоиштагии мо бар ӯ буд; ва бо ӯ рахҳо мо шифо ёфтем. 53:6 Ҳамаи мо мисли гӯсфандон гумроҳ шудаем; хар касро ба суи худаш табдил додем роҳ; ва Худованд гуноҳи ҳамаи моро ба гардани ӯ бор кардааст. 53:7 Ӯ мазлум шуд, ва ӯ андӯҳгин шуд, аммо даҳони худро накушод. ҳамчун барра барои забҳ оварда мешавад ва ҳамчун гӯсфанд пеши вай мӯйсафед гунг аст, бинобар ин даҳони худро намекушояд. 53:8 Ӯ аз зиндон ва аз доварӣ гирифта шуд, ва кӣ Ӯро эълон хоҳад кард насл? зеро ки вай аз замини зиндагон нест карда шуда буд гуноҳи қавми ман буд. 53:9 Ва қабри худро бо бадкорон ва бо сарватдорон дар марги худ сохт; зеро ки вай зӯроварӣ накарда буд ва дар даҳони ӯ ҳеҷ макре набуд. 53:10 Аммо ба Худованд писанд омад, ки ӯро латукӯб кунад; вайро ба ғаму андӯҳ овардааст: кай ҷони ӯро қурбонии гуноҳ хоҳӣ кард, вай насли худро хоҳад дид айёми ӯро дароз хоҳад кард, ва ризогии Худованд дар он комёб хоҳад шуд дасташ. 53:11 Вай дарди ҷони худро дида, сер хоҳад шуд; дониш бандаи одили Ман бисьёр касонро сафед хоҳад кард; зеро ки Ӯ хоҳад бардошт гуноҳҳои онҳо. 53:12 Бинобар ин, Ман ӯро бо бузургон як ҳиссаи тақсим хоҳам кард, ва ӯ хоҳад кард ғаниматро бо қавӣ тақсим кардан; зеро ки ӯ ҷони худро рехтааст то марг; ва ӯ дар қатори ҷинояткорон шумурда шуд; ва ӯ бардошт гуноҳи бисёриҳо кард ва барои таҷовузкорон шафоъат кард.