Ишаъё
53:1 Кӣ ба хабари мо бовар кард? ва бозуи Худованд аз они кист
ошкор кард?
53:2 Зеро ки Ӯ дар пеши назари ӯ мисли растании нарм ва ҳамчун решаи аз он сабзида хоҳад шуд
замини хушк: вай на шакл дорад ва на зебо; ва ҳангоме ки Ӯро мебинем,
ҳеҷ зебоие нест, ки мо бояд ӯро бихоҳем.
53:3 Ӯ аз мардум хор ва рад карда шудааст; одами гамгин ва ошно
бо андӯҳ ва мо аз ӯ пинҳон шудем; ӯ хор шуд,
ва мо ӯро қадр намекардем.
53:4 Албатта, Ӯ андӯҳи моро бар дӯш гирифт ва андӯҳҳои моро бар дӯш гирифт, вале мо кардем
Ӯро латукӯбшуда, зарбаи Худо ва ранҷу азобдида қадр кунед.
53:5 Аммо ӯ барои гуноҳҳои мо захмӣ шуд, ӯ барои гуноҳҳои мо захмдор шуд
шароратҳо: азоби осоиштагии мо бар ӯ буд; ва бо ӯ
рахҳо мо шифо ёфтем.
53:6 Ҳамаи мо мисли гӯсфандон гумроҳ шудаем; хар касро ба суи худаш табдил додем
роҳ; ва Худованд гуноҳи ҳамаи моро ба гардани ӯ бор кардааст.
53:7 Ӯ мазлум шуд, ва ӯ андӯҳгин шуд, аммо даҳони худро накушод.
ҳамчун барра барои забҳ оварда мешавад ва ҳамчун гӯсфанд пеши вай
мӯйсафед гунг аст, бинобар ин даҳони худро намекушояд.
53:8 Ӯ аз зиндон ва аз доварӣ гирифта шуд, ва кӣ Ӯро эълон хоҳад кард
насл? зеро ки вай аз замини зиндагон нест карда шуда буд
гуноҳи қавми ман буд.
53:9 Ва қабри худро бо бадкорон ва бо сарватдорон дар марги худ сохт;
зеро ки вай зӯроварӣ накарда буд ва дар даҳони ӯ ҳеҷ макре набуд.
53:10 Аммо ба Худованд писанд омад, ки ӯро латукӯб кунад; вайро ба ғаму андӯҳ овардааст: кай
ҷони ӯро қурбонии гуноҳ хоҳӣ кард, вай насли худро хоҳад дид
айёми ӯро дароз хоҳад кард, ва ризогии Худованд дар он комёб хоҳад шуд
дасташ.
53:11 Вай дарди ҷони худро дида, сер хоҳад шуд;
дониш бандаи одили Ман бисьёр касонро сафед хоҳад кард; зеро ки Ӯ хоҳад бардошт
гуноҳҳои онҳо.
53:12 Бинобар ин, Ман ӯро бо бузургон як ҳиссаи тақсим хоҳам кард, ва ӯ хоҳад кард
ғаниматро бо қавӣ тақсим кардан; зеро ки ӯ ҷони худро рехтааст
то марг; ва ӯ дар қатори ҷинояткорон шумурда шуд; ва ӯ бардошт
гуноҳи бисёриҳо кард ва барои таҷовузкорон шафоъат кард.