Ишаъё
48:1 Инро бишнавед, эй хонадони Яъқуб, ки бо номи Исроил хонда мешаванд,
ва аз обҳои Яҳудо берун меоянд, ки ба ном қасам хӯрдаанд
Худои Исроилро ёд кун, аммо на ба ростӣ,
на дар адолат.
48:2 Зеро ки онҳо худро аз шаҳри муқаддас меноманд, ва худро дар он ҷо мемонанд
Худои Исроил; Номи ӯ Худованди лашкарҳост.
48:3 Ман чизҳои пештараро аз ибтидо эълон кардаам; ва рафтанд
аз даҳони худ берун омада, ба онҳо нишон додам; Ман онҳоро ногаҳон кардам, ва онҳо
ба амал омад.
48:4 Зеро медонистам, ки ту якрав ҳастӣ, ва гарданат риштаи оҳан аст,
ва абрӯи ту;
48:5 Ман аз аввал ба ту хабар додаам; пеш аз он ки омад
Бигзарам, ки ба ту нишон додам, мабодо нагӯӣ, ки бути ман кардааст
ва пайкари Ман ва пайкари гудохтаи Ман ба онҳо амр фармудааст.
48:6 Ту шунидаӣ, ҳама инро бубин; ва оё онро эълон намекунед? нишон додам
ту чизҳои нав аз ин замон, ҳатто чизҳои пинҳонӣ, вале на
онҳоро бидонед.
48:7 Онҳо ҳоло офарида шудаанд, на аз ибтидо; хатто пеш аз руз
Чун онҳоро нашунидӣ; Мабодо нагӯӣ: "Инак, ман медонистам"
онхо.
48:8 Бале, нашунидаӣ; Оре, намедонистӣ; ҳа, аз ҳамон вақт
гӯши ту кушода нашуд, зеро ман медонистам, ки ту бисёр кор хоҳӣ кард
хиёнаткор буд ва аз батни бачадон ҷинояткор номида шуд.
48:9 Ба хотири исми Худ хашми худро ба таъхир хоҳам дод, ва барои ситоиши худ
аз ту худдорӣ кун, ки туро набурам.
48:10 Инак, Ман туро тоза кардам, аммо на бо нуқра; Ман туро интихоб кардам
кӯраи азоб.
48:11 Ман инро ба хотири худам, ба хотири худам ҳам мекунам:
номи ман олуда шавад? ва ҷалоли Худро ба дигаре намедиҳам.
48:12 Ба ман гӯш диҳед, эй Яъқуб ва Исроил, ки даъвати ман! ман ӯ ҳастам; Ман аввалинам,
Ман низ охирин ҳастам.
48:13 Дасти Ман таҳкурсии заминро гузоштааст, ва дасти рости Ман
осмонро фаро гирифтааст; ҳангоме ки онҳоро даъват мекунам, онҳо якҷоя меистанд.
48:14 Ҳамаи шумо, ҷамъ шавед ва бишнавед; ки дар байни онхо баён карда шудааст
ин чизҳо? Худованд вайро дӯст медорад, ва ӯ мувофиқи иродаи худ хоҳад кард
Бобил ва бозуи ӯ бар калдониён хоҳад буд.
48:15 Ман ҳам гуфтам; Оре, ман ӯро даъват кардам: Ӯро овардам, ва
рохи худро обод гардонад.
48:16 Ба ман наздик шавед, инро бишнавед; Ман пинхонй аз он сухан нагуфтаам
оғоз; аз замоне ки буд, Ман он ҷо ҳастам; ва алҳол Худованд Худо,
ва Рӯҳи Ӯ маро фиристод.
48:17 Ҳамин тавр мегӯяд Худованд, Раҳокунандаи ту, Подшоҳи Исроил; Ман Худованд ҳастам
Худои ту, ки туро ба фоида таълим медиҳад, ки туро бо роҳ мебарад
ки шумо бояд равед.
48:18 Кош ба аҳкоми ман гӯш медодӣ! Пас оромии ту буд
мисли дарё, ва адолати ту мисли мавҷҳои баҳр.
48:19 Насли ту мисли рег буд, ва насли рӯдаҳои ту мисли рег буд
шағали он; номи вай набояд бурида ва нобуд карда шавад
аз пеши ман.
48:20 Аз Бобил биравед, аз калдониён гурезед, бо овози
бо суруд эълон кунед, инро бигӯед ва то ақсои замин баён кунед;
бигӯед: «Худованд бандаи Худ Яъқубро раҳо кардааст».
48:21 Ва ҳангоме ки Ӯ онҳоро дар биёбонҳо мебурд, ташна набуданд;
обҳо аз санг барои онҳо ҷорӣ шавад: сангро низ пора-пора мекунад, ва
обхо берун мебароянд.
48:22 Ҳеҷ гуна осоиштагӣ нест, мегӯяд Худованд, ба шарирон.