Ишаъё 43:1 Аммо ҳоло чунин мегӯяд Худованд, ки туро офаридааст, эй Яъқуб ва он ки Туро офаридааст, эй Исроил, Натарс, зеро ки Ман туро фидия додаам, даъват кардам ту ба номи худ; ту аз они ман ҳастӣ. 43:2 Вақте ки ту аз об мегузарӣ, Ман бо ту хоҳам буд; ва ба воситаи дарёҳо аз ту лабрез нахоҳанд шуд: вақте ки ту аз дарё мегузарӣ оташ, ту нахоҳӣ сӯзонд; шӯъла ҳам намеафрӯзад ту. 43:3 Зеро ки ман Худованд Худои ту ҳастам, Қуддуси Исроил, Наҷотдиҳандаи ту ҳастам; Миср барои фидияи ту, Ҳабашӣ ва Сабо барои ту. 43:4 Азбаски ту дар назари ман гаронбаҳо будӣ, ту мӯҳтарам будӣ ва ман туро дӯст доштаам, бинобар ин барои ту одамон хоҳам дод, ва мардумро барои ту хаёт. 43:5 Натарс, зеро ки Ман бо ту ҳастам: насли туро аз шарқ хоҳам овард, ва туро аз ғарб ҷамъ кун; 43:6 Ман ба шимол мегӯям: таслим шав; ва ба ҷануб, Нигоҳ нашавед: биёред писарони ман аз дур ва духтарони ман аз ақсои замин; 43:7 Ҳатто ҳар кӣ ба исми Ман хонда мешавад, зеро ки Ман ӯро барои Худ офаридаам ҷалол, Ман Ӯро ба вуҷуд овардаам; бале, ман ӯро офаридаам. 43:8 Кӯронро, ки чашм доранд, ва кароне, ки доранд, берун ор гӯшҳо. 43:9 Бигзор ҳамаи халқҳо ҷамъ шаванд, ва бигзор халқҳо бошанд «Кист аз онҳо инро эълон карда, чизҳои пештараро ба мо нишон диҳад? Бигзор шоҳидони худро биёваранд, то сафед шаванд; мешунаванд ва мегӯянд: "Ин ҳақиқат аст". 43:10 Шумо шоҳидони Ман ҳастед, мегӯяд Худованд, ва бандаи Ман, ки Ман баргузидаам. то ки шумо бидонед ва ба Ман имон оваред ва бидонед, ки Ӯ дар пеши ман ҳастам Худое вуҷуд надошт ва баъд аз ман вуҷуд нахоҳад дошт. 43:11 Ман Худованд ҳастам; ва дар канори ман ҳеҷ наҷотдиҳандае нест. 43:12 Ман эълон кардам, ва наҷот додам, ва нишон додам, вақте ки Худои бегона дар миёни шумо; бинобар ин шумо шоҳидони Ман ҳастед, мегӯяд Худованд, ки ман Худо ҳастам. 43:13 Бале, Ман пеш аз он ки рӯзе буд, Ӯ ҳастам; ва касе нест, ки таслим кунад аз дасти ман: Ман кор мекунам ва кӣ иҷозат медиҳад? 43:14 Ҳамин тавр мегӯяд Худованд, фидиядиҳандаи шумо, Қуддуси Исроил; Барои шумо ба хотири Ман ба Бобил фиристодам, ва ҳамаи ашрофиёнро сарнагун кардам, ва калдониён, ки фарёди онҳо дар киштиҳост. 43:15 Ман Худованд ҳастам, Қуддуси ту, Офаридгори Исроил, Подшоҳи ту. 43:16 Чунин мегӯяд Худованд, ки роҳе дар баҳр ва роҳе дар баҳр месозад обҳои пурқувват; 43:17 Он ки ароба ва асп, лашкар ва қудратро ба вуҷуд меорад; онхо якҷоя хоҳанд хобид, бархоста нахоҳанд шуд: онҳо нест шудаанд, ҳастанд ҳамчун кашола хомӯш карда шудааст. 43:18 Оё чизҳои пешинро ба ёд наоваред ва ба чизҳои пешин фикр накунед. 43:19 Инак, Ман кори нав хоҳам кард; алҳол он мерӯяд; нахоҳед медонед? Ҳатто дар биёбон роҳ хоҳам сохт, ва дарёҳо дар дарё биёбон. 43:20 Ҳайвони ваҳшии саҳро маро эҳтиром хоҳад кард, аждаҳо ва бумҳо. зеро ки Ман дар биёбон обҳо медиҳам, ва дар биёбон дарёҳоро ба ба халқи Ман, баргузидагони Ман бинӯшед. 43:21 Ин мардумро Ман барои худ сохтаам; онҳо ситоиши Маро баён хоҳанд кард. 43:22 Аммо ту маро даъват накардаӣ, эй Яъқуб; вале ту хаста шудаӣ ман, эй Исроил. 43:23 Ту чорвои майдаи қурбониҳои сӯхтании худро ба ман наовардаӣ; ва маро бо қурбониҳои худ эҳтиром накардаӣ. сабаб накардаам то ки бо ҳадия хизмат кунӣ, ва туро бо бухур хаста накардӣ. 43:24 Бо пул ба ман асои ширин нахаридаӣ ва пур накардаӣ Маро бо чарбуи қурбониҳои худ, вале Ту маро бо он хизмат кардаӣ». Гуноҳҳои худ, маро бо гуноҳҳои худ хаста кардаӣ. 43:25 Ман ҳастам, ки гуноҳҳои туро ба хотири худам пок мекунам, ва гуноҳҳои туро ба ёд нахоҳанд овард. 43:26 Маро ба ёд овар: биёед бо ҳам муҷозот кунем; гӯй, ки ту шояд асоснок шавад. 43:27 Падари нахустини ту гуноҳ кард, ва муаллимони ту бар зидди ҳад зиёд ман. 43:28 Бинобар ин ман сарварони маъбадро палид кардаам ва додам Яъқуб ба лаънат, ва Исроил ба маломат.