Ишаъё
43:1 Аммо ҳоло чунин мегӯяд Худованд, ки туро офаридааст, эй Яъқуб ва он ки
Туро офаридааст, эй Исроил, Натарс, зеро ки Ман туро фидия додаам, даъват кардам
ту ба номи худ; ту аз они ман ҳастӣ.
43:2 Вақте ки ту аз об мегузарӣ, Ман бо ту хоҳам буд; ва ба воситаи
дарёҳо аз ту лабрез нахоҳанд шуд: вақте ки ту аз дарё мегузарӣ
оташ, ту нахоҳӣ сӯзонд; шӯъла ҳам намеафрӯзад
ту.
43:3 Зеро ки ман Худованд Худои ту ҳастам, Қуддуси Исроил, Наҷотдиҳандаи ту ҳастам;
Миср барои фидияи ту, Ҳабашӣ ва Сабо барои ту.
43:4 Азбаски ту дар назари ман гаронбаҳо будӣ, ту мӯҳтарам будӣ ва ман
туро дӯст доштаам, бинобар ин барои ту одамон хоҳам дод, ва мардумро барои ту
хаёт.
43:5 Натарс, зеро ки Ман бо ту ҳастам: насли туро аз шарқ хоҳам овард, ва
туро аз ғарб ҷамъ кун;
43:6 Ман ба шимол мегӯям: таслим шав; ва ба ҷануб, Нигоҳ нашавед: биёред
писарони ман аз дур ва духтарони ман аз ақсои замин;
43:7 Ҳатто ҳар кӣ ба исми Ман хонда мешавад, зеро ки Ман ӯро барои Худ офаридаам
ҷалол, Ман Ӯро ба вуҷуд овардаам; бале, ман ӯро офаридаам.
43:8 Кӯронро, ки чашм доранд, ва кароне, ки доранд, берун ор
гӯшҳо.
43:9 Бигзор ҳамаи халқҳо ҷамъ шаванд, ва бигзор халқҳо бошанд
«Кист аз онҳо инро эълон карда, чизҳои пештараро ба мо нишон диҳад?
Бигзор шоҳидони худро биёваранд, то сафед шаванд;
мешунаванд ва мегӯянд: "Ин ҳақиқат аст".
43:10 Шумо шоҳидони Ман ҳастед, мегӯяд Худованд, ва бандаи Ман, ки Ман баргузидаам.
то ки шумо бидонед ва ба Ман имон оваред ва бидонед, ки Ӯ дар пеши ман ҳастам
Худое вуҷуд надошт ва баъд аз ман вуҷуд нахоҳад дошт.
43:11 Ман Худованд ҳастам; ва дар канори ман ҳеҷ наҷотдиҳандае нест.
43:12 Ман эълон кардам, ва наҷот додам, ва нишон додам, вақте ки
Худои бегона дар миёни шумо; бинобар ин шумо шоҳидони Ман ҳастед, мегӯяд Худованд,
ки ман Худо ҳастам.
43:13 Бале, Ман пеш аз он ки рӯзе буд, Ӯ ҳастам; ва касе нест, ки таслим кунад
аз дасти ман: Ман кор мекунам ва кӣ иҷозат медиҳад?
43:14 Ҳамин тавр мегӯяд Худованд, фидиядиҳандаи шумо, Қуддуси Исроил; Барои шумо
ба хотири Ман ба Бобил фиристодам, ва ҳамаи ашрофиёнро сарнагун кардам, ва
калдониён, ки фарёди онҳо дар киштиҳост.
43:15 Ман Худованд ҳастам, Қуддуси ту, Офаридгори Исроил, Подшоҳи ту.
43:16 Чунин мегӯяд Худованд, ки роҳе дар баҳр ва роҳе дар баҳр месозад
обҳои пурқувват;
43:17 Он ки ароба ва асп, лашкар ва қудратро ба вуҷуд меорад; онхо
якҷоя хоҳанд хобид, бархоста нахоҳанд шуд: онҳо нест шудаанд, ҳастанд
ҳамчун кашола хомӯш карда шудааст.
43:18 Оё чизҳои пешинро ба ёд наоваред ва ба чизҳои пешин фикр накунед.
43:19 Инак, Ман кори нав хоҳам кард; алҳол он мерӯяд; нахоҳед
медонед? Ҳатто дар биёбон роҳ хоҳам сохт, ва дарёҳо дар дарё
биёбон.
43:20 Ҳайвони ваҳшии саҳро маро эҳтиром хоҳад кард, аждаҳо ва бумҳо.
зеро ки Ман дар биёбон обҳо медиҳам, ва дар биёбон дарёҳоро ба
ба халқи Ман, баргузидагони Ман бинӯшед.
43:21 Ин мардумро Ман барои худ сохтаам; онҳо ситоиши Маро баён хоҳанд кард.
43:22 Аммо ту маро даъват накардаӣ, эй Яъқуб; вале ту хаста шудаӣ
ман, эй Исроил.
43:23 Ту чорвои майдаи қурбониҳои сӯхтании худро ба ман наовардаӣ;
ва маро бо қурбониҳои худ эҳтиром накардаӣ. сабаб накардаам
то ки бо ҳадия хизмат кунӣ, ва туро бо бухур хаста накардӣ.
43:24 Бо пул ба ман асои ширин нахаридаӣ ва пур накардаӣ
Маро бо чарбуи қурбониҳои худ, вале Ту маро бо он хизмат кардаӣ».
Гуноҳҳои худ, маро бо гуноҳҳои худ хаста кардаӣ.
43:25 Ман ҳастам, ки гуноҳҳои туро ба хотири худам пок мекунам,
ва гуноҳҳои туро ба ёд нахоҳанд овард.
43:26 Маро ба ёд овар: биёед бо ҳам муҷозот кунем; гӯй, ки ту
шояд асоснок шавад.
43:27 Падари нахустини ту гуноҳ кард, ва муаллимони ту бар зидди ҳад зиёд
ман.
43:28 Бинобар ин ман сарварони маъбадро палид кардаам ва додам
Яъқуб ба лаънат, ва Исроил ба маломат.