Ишаъё
42:1 Инак, бандаи Ман, ки ман ӯро дастгирӣ мекунам; баргузидаи ман, ҷони ман дар Ӯст
лаззат мебахшад; Рӯҳи Худро бар ӯ андохтам: Ӯ доварӣ хоҳад кард
ба ғайрияҳудиён.
42:2 Ӯ набояд гиря кунад, на баланд шавад, ва на овози худро дар даруни замин шунида шавад
кӯча.
42:3 Ками кӯфтаро нахоҳад шикаст, ва зағири тамокукашро нахоҳад шикаст
хомӯш хоҳад кард: ӯ доварӣ ба ростӣ меорад.
42:4 Ӯ ноумед нахоҳад шуд ва рӯҳафтода нахоҳад шуд, то даме ки дар доварӣ ҳукм накунад
замин: ва ҷазираҳо мунтазири шариати Ӯ хоҳанд шуд.
42:5 Ҳамин тавр мегӯяд Худованд Худованд, Он ки осмонро офарид ва онҳоро дароз кард
берун; он ки заминро паҳн мекунад ва он чи аз он мебарояд; вай
ки ба одамон бар он нафас мебахшад ва ба рохравон рух медихад
дар он:
42:6 Ман Худованд, туро ба адолат даъват кардам, ва дасти туро хоҳам гирифт,
ва туро риоя хоҳад кард, ва туро барои аҳди қавм, барои а
нури халқҳо;
42:7 Барои кушодани чашмони кӯр, берун овардани маҳбусон аз зиндон, ва
Онҳое ки дар торикӣ аз зиндон нишастаанд.
42:8 Ман Худованд ҳастам, исми Ман ин аст, ва ҷалоли Худро ба дигаре намедиҳам,
на ситоиши ман ба тасвирҳои кандакорӣ.
42:9 Инак, чизҳои пештара воқеъ шуд, ва чизҳои навро эълон мекунам:
пеш аз он ки онҳо бароянд, ба шумо дар бораи онҳо мегӯям.
42:10 Барои Худованд суруди нав бихонед, ва ҳамду санои Ӯ аз ақсои замин,
шумо, ки ба баҳр фурӯ меравед ва ҳар он чи дар он аст; ҷазираҳо ва
сокинони он.
42:11 Бигзор биёбон ва шаҳрҳои он овози худро баланд кунанд
деҳаҳое, ки Қедор сокин аст: бигзор сокинони санглох суруд бихонанд,
бигзор аз куллаи куххо фарьёд зананд.
42:12 Бигзор онҳо Худовандро ҳамду сано гӯянд, ва ҳамду санои Ӯро дар
ҷазираҳо.
42:13 Худованд ҳамчун марди тавоно берун хоҳад омад, ва ҳасадро мисли
марди ҷангӣ: ӯ гиря мекунад, ҳа, наъра мекунад; вай бар вай галаба мекунад
душманон.
42:14 Ман муддати тӯлонӣ ором истодаам; Ман ором будам ва худдорӣ кардам
худам: акнун мисли зани ранҷур гиря мекунам; нобуд хохам кард ва
якбора хӯрдан.
42:15 Ман кӯҳҳо ва теппаҳоро хароб хоҳам кард, ва ҳама гиёҳҳои онҳоро хушк хоҳам кард; ва ман
дарёҳоро ҷазираҳо месозад ва ман ҳавзҳоро хушк мекунам.
42:16 Ва кӯронро ба роҳе хоҳам овард, ки намедонанд; Ман онҳоро роҳбарӣ мекунам
дар роҳҳое, ки онҳо намедонанд: Ман торикиро пеш аз ин рӯшан хоҳам кард
онҳо ва чизҳои каҷро рост. Ин корҳоро бо онҳо хоҳам кард, ва
онҳоро тарк накунед.
42:17 Онҳо, ки ба он эътимод доранд, бозгардонда шаванд, хеле хиҷил хоҳанд шуд
бутҳо, ки ба ҳайкалҳои гудохта мегӯянд: "Шумо худоёни мо ҳастед".
42:18 Гӯш кунед, эй карҳо! ва эй кӯрон, бубинед, то бубинед.
42:19 Кӣ кӯр аст, ҷуз бандаи Ман? ё кар, ҳамчун фиристодаи ман, ки ман фиристодаам? Ташкили Тандурустии Ҷаҳон
Оё чун шахси комил кӯр аст, ва чун бандаи Худованд кӯр аст?
42:20 Бисёр чизҳоро мебинӣ, аммо риоя намекунӣ; гӯшҳоро мекушояд, аммо ӯ
намешунавад.
42:21 Худованд ба хотири адолати худ хушнуд аст; калон мекунад
конунро риоя намуда, онро бошараф гардонад.
42:22 Аммо ин мардумест ғоратшуда ва ғоратшуда; ҳамаашон ба дом афтодаанд
сӯрохҳо ва дар зиндонҳо пинҳон шудаанд: онҳо барои сайд ҳастанд, ва ҳеҷ
таслим мекунад; то ғанимат аст, ва ҳеҷ кас намегӯяд: "Барқарор кун".
42:23 Кист аз шумо ба ин гӯш медиҳад? ки барои он мешунавад ва мешунавад
вақти омадан?
42:24 Кӣ Яъқубро барои ғанимат дод, ва Исроилро ба роҳзанон? Оё Худованд нест,
он ки мо бар зидди ӯ гуноҳ кардаем? зеро ки бо роҳҳои Ӯ рафтор намекарданд,
ва ба шариати Ӯ итоат намекарданд.
42:25 Бинобар ин Ӯ бар вай ғазаби Худро рехт, ва
қуввати ҷанг, ва ӯро дар гирду атроф оташ гирифт, вале ӯ медонист
не; ва он ӯро сӯзонд, вале ӯ инро ба дил наовард.