Ишаъё 42:1 Инак, бандаи Ман, ки ман ӯро дастгирӣ мекунам; баргузидаи ман, ҷони ман дар Ӯст лаззат мебахшад; Рӯҳи Худро бар ӯ андохтам: Ӯ доварӣ хоҳад кард ба ғайрияҳудиён. 42:2 Ӯ набояд гиря кунад, на баланд шавад, ва на овози худро дар даруни замин шунида шавад кӯча. 42:3 Ками кӯфтаро нахоҳад шикаст, ва зағири тамокукашро нахоҳад шикаст хомӯш хоҳад кард: ӯ доварӣ ба ростӣ меорад. 42:4 Ӯ ноумед нахоҳад шуд ва рӯҳафтода нахоҳад шуд, то даме ки дар доварӣ ҳукм накунад замин: ва ҷазираҳо мунтазири шариати Ӯ хоҳанд шуд. 42:5 Ҳамин тавр мегӯяд Худованд Худованд, Он ки осмонро офарид ва онҳоро дароз кард берун; он ки заминро паҳн мекунад ва он чи аз он мебарояд; вай ки ба одамон бар он нафас мебахшад ва ба рохравон рух медихад дар он: 42:6 Ман Худованд, туро ба адолат даъват кардам, ва дасти туро хоҳам гирифт, ва туро риоя хоҳад кард, ва туро барои аҳди қавм, барои а нури халқҳо; 42:7 Барои кушодани чашмони кӯр, берун овардани маҳбусон аз зиндон, ва Онҳое ки дар торикӣ аз зиндон нишастаанд. 42:8 Ман Худованд ҳастам, исми Ман ин аст, ва ҷалоли Худро ба дигаре намедиҳам, на ситоиши ман ба тасвирҳои кандакорӣ. 42:9 Инак, чизҳои пештара воқеъ шуд, ва чизҳои навро эълон мекунам: пеш аз он ки онҳо бароянд, ба шумо дар бораи онҳо мегӯям. 42:10 Барои Худованд суруди нав бихонед, ва ҳамду санои Ӯ аз ақсои замин, шумо, ки ба баҳр фурӯ меравед ва ҳар он чи дар он аст; ҷазираҳо ва сокинони он. 42:11 Бигзор биёбон ва шаҳрҳои он овози худро баланд кунанд деҳаҳое, ки Қедор сокин аст: бигзор сокинони санглох суруд бихонанд, бигзор аз куллаи куххо фарьёд зананд. 42:12 Бигзор онҳо Худовандро ҳамду сано гӯянд, ва ҳамду санои Ӯро дар ҷазираҳо. 42:13 Худованд ҳамчун марди тавоно берун хоҳад омад, ва ҳасадро мисли марди ҷангӣ: ӯ гиря мекунад, ҳа, наъра мекунад; вай бар вай галаба мекунад душманон. 42:14 Ман муддати тӯлонӣ ором истодаам; Ман ором будам ва худдорӣ кардам худам: акнун мисли зани ранҷур гиря мекунам; нобуд хохам кард ва якбора хӯрдан. 42:15 Ман кӯҳҳо ва теппаҳоро хароб хоҳам кард, ва ҳама гиёҳҳои онҳоро хушк хоҳам кард; ва ман дарёҳоро ҷазираҳо месозад ва ман ҳавзҳоро хушк мекунам. 42:16 Ва кӯронро ба роҳе хоҳам овард, ки намедонанд; Ман онҳоро роҳбарӣ мекунам дар роҳҳое, ки онҳо намедонанд: Ман торикиро пеш аз ин рӯшан хоҳам кард онҳо ва чизҳои каҷро рост. Ин корҳоро бо онҳо хоҳам кард, ва онҳоро тарк накунед. 42:17 Онҳо, ки ба он эътимод доранд, бозгардонда шаванд, хеле хиҷил хоҳанд шуд бутҳо, ки ба ҳайкалҳои гудохта мегӯянд: "Шумо худоёни мо ҳастед". 42:18 Гӯш кунед, эй карҳо! ва эй кӯрон, бубинед, то бубинед. 42:19 Кӣ кӯр аст, ҷуз бандаи Ман? ё кар, ҳамчун фиристодаи ман, ки ман фиристодаам? Ташкили Тандурустии Ҷаҳон Оё чун шахси комил кӯр аст, ва чун бандаи Худованд кӯр аст? 42:20 Бисёр чизҳоро мебинӣ, аммо риоя намекунӣ; гӯшҳоро мекушояд, аммо ӯ намешунавад. 42:21 Худованд ба хотири адолати худ хушнуд аст; калон мекунад конунро риоя намуда, онро бошараф гардонад. 42:22 Аммо ин мардумест ғоратшуда ва ғоратшуда; ҳамаашон ба дом афтодаанд сӯрохҳо ва дар зиндонҳо пинҳон шудаанд: онҳо барои сайд ҳастанд, ва ҳеҷ таслим мекунад; то ғанимат аст, ва ҳеҷ кас намегӯяд: "Барқарор кун". 42:23 Кист аз шумо ба ин гӯш медиҳад? ки барои он мешунавад ва мешунавад вақти омадан? 42:24 Кӣ Яъқубро барои ғанимат дод, ва Исроилро ба роҳзанон? Оё Худованд нест, он ки мо бар зидди ӯ гуноҳ кардаем? зеро ки бо роҳҳои Ӯ рафтор намекарданд, ва ба шариати Ӯ итоат намекарданд. 42:25 Бинобар ин Ӯ бар вай ғазаби Худро рехт, ва қуввати ҷанг, ва ӯро дар гирду атроф оташ гирифт, вале ӯ медонист не; ва он ӯро сӯзонд, вале ӯ инро ба дил наовард.