Ишаъё
40:1 Тасаллӣ кунед, эй қавми ман, тасаллӣ диҳед, мегӯяд Худои шумо.
40:2 Бо Ерусалим оромона сухан гӯед, ва ба вай нидо кунед, ки ҷанги вай
ба амал омад, ки гуноҳи вай омурзида шуд, зеро ки вай гирифтааст
дасти Худованд дучанд барои ҳамаи гуноҳҳои вай.
40:3 Овози фарьёдкунанда дар биёбон: "Шумо роҳро омода кунед"
Худовандо, дар биёбон роҳи калон барои Худои мо бисоз.
40:4 Ҳар води баланд хоҳад шуд, ва ҳар кӯҳу теппа сохта хоҳад шуд
паст; ва каҷҳо рост ва ҷойҳои ноҳамвор ҳамвор хоҳанд шуд;
40:5 Ва ҷалоли Худованд зоҳир хоҳад шуд, ва тамоми башар онро хоҳанд дид
якҷоя, зеро ки даҳони Худованд инро гуфтааст.
40:6 Овоз гуфт: «Гирья кун». Ва гуфт: «Чӣ гиря кунам? Ҳама гӯшт алаф аст,
ва тамоми неъматҳои он мисли гули саҳро аст.
40:7 Алаф пажмурда мешавад, гул пажмурда мешавад, зеро ки рӯҳи Худованд аст
бар он дамад, ки мардум алафанд.
40:8 Алаф пажмурда мешавад, гул пажмурда мешавад, лекин каломи Худои мо хоҳад буд
то абад истода.
40:9 Эй Сион, ки башорат медиҳад, ба кӯҳи баланд баромад.
Эй Ерусалим, ки башорат медиҳад, овози худро баланд кун
қувват; онро боло бардоштан, натарс; ба шаҳрҳои Яҳудо бигӯед,
Худои худро бингар!
40:10 Инак, Худованд Худо бо дасти қавӣ хоҳад омад, ва бозуи Ӯ ҳукмронӣ хоҳад кард
барои ӯ: инак, мукофоташ бо ӯ аст, ва кораш дар пеши назари ӯ аст.
40:11 Ӯ рамаи худро мисли чӯпон мечаронад: барраҳоро бо
бозуи ӯро бигир, ва онҳоро дар оғӯши худ бибар, ва онҳоро бо нарм роҳнамоӣ хоҳад кард
бо ҷавонон ҳастанд.
40:12 Ки обҳоро дар ковоки дасташ чен карда, ҳисоб кардааст
осмонро бо фосила, ва чанги заминро дар а
чен карда, кӯҳҳоро бо тарозу ва теппаҳоро бо тарозу баркашид
тавозун?
40:13 Ки Рӯҳи Худовандро роҳнамоӣ кардааст, ё мушовири Ӯст
ба ӯ таълим дод?
40:14 Бо ки Ӯ машварат кард, ва Ӯро таълим дод ва дар
роҳи доварӣ кард ва ба ӯ дониш омӯхт ва роҳи онро ба ӯ нишон дод
фаҳмиш?
40:15 Инак, халқҳо мисли қатраи сатил ҳастанд ва
ғубори хурди тарозу: инак, вай ҷазираҳоро ҳамчун як ҷазира бардошта мебарад
чизи каме.
40:16 Ва Лубнон барои сӯхтан басанда нест, ва ҳайвоноти ваҳшии он кофӣ нест
барои қурбонии сӯхтанӣ.
40:17 Ҳама халқҳое, ки пеш аз Ӯ ҳастанд, ҳеҷ ҳастанд; ва онҳо дар назди ӯ камтар ҳисоб карда мешаванд
аз ҳеҷ чиз ва ботил.
40:18 Пас Худоро ба кӣ монанд мекунед? ё ба чӣ гуна мисол меоред?
ӯ?
40:19 Коргар ҳайкали кандашударо гудохта, заргар онро бар рӯи он паҳн мекунад.
бо тилло ва занҷирҳои нуқра меандозад.
40:20 Касе, ки ба ҳадде камбағал аст, ки ҳадяе надорад, дарахтеро интихоб мекунад
пӯсида нахоҳад шуд; Ӯ барои ӯ коргари маккоре меҷӯяд, то ғора тайёр кунад
тасвир, ки набояд кӯчонида шавад.
40:21 Оё намедонед? нашунидаед? Оё аз он ба шумо гуфта нашудааст?
сар? Оё аз бунёди замин нафаҳмидаед?
40:22 Ӯст, ки бар гирди замин нишастааст ва сокинон
онҳо мисли малах мебошанд; ки осмонро чун як дароз мекунад
парда, ва онҳоро ҳамчун хайма барои сокин шудан паҳн мекунад;
40:23 Он ки миронро аз байн мебарад; Ӯ доварони заминро месозад
ҳамчун беҳуда.
40:24 Оре, онҳо шинонда намешаванд; оре, кошта нахоҳанд шуд: оре, онҳо
чуб дар замин реша нахохад гирифт, ва вай низ бар вай дамад
ва онҳо хушк хоҳанд шуд, ва тундбод онҳоро мисли пештара мебарад
хошок.
40:25 Пас Маро ба кӣ монанд мекунед ё баробар мешавам? мегӯяд муқаддас.
40:26 Чашмони худро ба боло боло кунед, ва инак, кӣ ин чизҳоро офаридааст,
ки лашкари онҳоро аз рӯи шумора берун меорад, ҳамаро бо номҳо мехонад
бузургии қудрати худ, зеро ки вай дар қудрат қавӣ аст; як не
ноком мешавад.
40:27 Чаро ту мегӯӣ, эй Яъқуб, ва мегӯӣ, эй Исроил, роҳи ман аз
Худовандо, ва доварии ман аз ҷониби Худои ман гузашт?
40:28 Оё намедонӣ? Оё нашунидаӣ, ки Худои ҷовидон аст
Худованд, ки Офаридгори ақсои замин аст, суст намешавад ва нест
хаста? чустучуи фахмиши вай нест.
40:29 Ӯ ба сустиҳо қувват мебахшад; ва барои онҳое ки қудрат надоранд
қувват мебахшад.
40:30 Ҳатто ҷавонон беҳуш ва хаста хоҳанд шуд, ва ҷавонон
тамоман афтода:
40:31 Аммо онҳое ки интизори Худованд ҳастанд, қуввати худро нав хоҳанд кард; хоҳанд кард
бо болҳо мисли уқобҳо ба боло баромадан; давида, хаста нашаванд; ва
роҳ хоҳанд рафт, ва беҳуш нахоҳанд шуд.