Ишаъё
31:1 Вой бар ҳоли онҳое, ки барои кӯмак ба Миср меоянд; ва дар аспҳо мондан, ва
ба аробаҳо таваккал кунед, зеро ки онҳо бисьёранд; ва дар савораҳо, зеро онҳо
хеле қавӣ; вале онҳо ба Қуддуси Исроил нигоҳ намекунанд ва назар намекунанд
Худовандро биҷӯед!
31:2 Аммо ӯ низ доно аст, ва бадӣ хоҳад овард, ва Ӯро бозхонд
суханони: балки бар зидди хонаи бадкорон бархоста, ва бар зидди
мадади онхое, ки ба бадкорй машгуланд.
31:3 Аммо мисриён одамон ҳастанд, на Худо; ва аспонашон гӯшт аст, на
рух. Вақте ки Худованд дасти Худро дароз кунад, ҳам он ки мададгор аст
хоҳад афтод, ва он ки Холпен хоҳад афтод, ва ҳама хоҳанд афтод
якҷоя ноком.
31:4 Зеро ки Худованд ба ман чунин гуфт: мисли шер ва ҷавон
шер наъра мезанад бар сайди худ, вакте ки анбӯҳи чӯпонон даъват мешаванд
бар зидди ӯ, аз овози онҳо наметарсад ва худро барои худ хор нахоҳад кард
ғавғои онҳо: ҳамин тавр Худованди лашкарҳо барои ҷанг кардан фурӯд хоҳад омад
кӯҳи Сион ва барои теппаи он.
31:5 Чӣ тавре ки паррандагон парвоз мекунанд, Худованди лашкарҳо Ерусалимро муҳофизат хоҳад кард; химоя кардан
Ӯ онро низ таслим хоҳад кард; ва аз он гузашта, онро нигоҳ медорад.
31:6 Ба сӯи касе, ки банӣ-Исроил аз ӯ саркашӣ кардаанд, рӯй оваред.
31:7 Зеро ки дар он рӯз ҳар кас бутҳои нуқра ва бутҳои худро мепартояд
бутҳои тилло, ки онҳоро дастони худ барои ту барои гуноҳ сохтаанд.
31:8 Он гоҳ ашшурӣ бо шамшер хоҳад афтод, на аз як марди тавоно; ва
шамшери одами бадкор нест, вайро мехӯрад;
шамшер ва ҷавонони ӯ ба ташвиш хоҳанд афтод.
Подшоҳон 31:9 Ва ӯ аз тарс ва миронаш ба қалъаи худ убур хоҳад кард
аз фарш метарсад, мегӯяд Худованд, ки оташаш дар Сион аст,
ва кӯраи вай дар Ерусалим.