Ишаъё
30:1 Вой бар ҳоли фарзандони саркаш, мегӯяд Худованд, ки машварат мекунанд, аммо
на аз ман; ва он рӯйпӯш бо пӯшиш, аммо на аз рӯҳи ман, он
метавонанд гуноҳро ба гуноҳ илова кунанд:
30:2 Он ки ба Миср биравед, ва аз даҳони ман напурсидаед; ба
худро бо қувваи Фиръавн мустаҳкам кунед ва ба фиръавн таваккал кунед
сояи Миср!
30:3 Пас, қуввати Фиръавн хиҷи шумо ва таваккал ба он хоҳад буд
сояи Миср ошуфтагии шумо.
30:4 Зеро ки миронаш дар Сӯан буданд, ва сафиронаш ба Ҳанес омаданд.
30:5 Ҳама аз мардуме хиҷил шуданд, ки на ба онҳо нафъ дода, на тавонистанд
на ёрмандӣ ва на фоида, балки шармандагӣ ва инчунин маломат.
30:6 Бори ҳайвоноти ҷанубӣ: ба замини изтироб ва
ранҷу азоб, аз куҷо меояд шери ҷавону пир, мори оташин
мори парвозкунанда боигарии худро ба души чавонон мебаранд
харҳо ва ганҷҳои онҳоро бар дастаҳои шутур, ба қавме, ки
ба онҳо нафъ нахоҳанд дод.
30:7 Зеро ки мисриён бар абас ва бефоида кӯмак хоҳанд кард;
Дар ин бора гиря кардам, Қуввати онҳо дар нишаст аст.
30:8 Акнун бирав, онро дар пеши назари онҳо дар ҷадвал бинавис ва дар китоб қайд кунед, ки он
то абад ва то абад омадан мумкин аст:
30:9 Ин як қавми саркаш аст, кӯдакони дурӯғгӯ ва кӯдаконе, ки намехоҳанд
шариати Худовандро бишнавед:
30:10 Онҳо ба бинокорон мегӯянд: "Набинед"; ва ба анбиё: «Ба онҳо нубувват накун».
ба мо чизҳои дуруст гӯед, ба мо сухани ҳаловат гӯед, макрҳоро нубувват кунед;
30:11 Шуморо аз роҳ дур кунед, аз роҳ дур шавед, Қуддусро ба вуҷуд оваред
Исроилро аз пеши мо бас кунанд.
30:12 Бинобар ин, Қуддуси Исроил чунин мегӯяд: "Зеро ки шумо инро хор мекунед"
сухан ва таваккал ба ситам ва фисқу фуҷур ва бар он бимонед.
30:13 Бинобар ин, ин шарорат барои шумо ҳамчун рахнае хоҳад буд, ки барои фурӯпошӣ омода аст,
варам дар девори баланде, ки ногаҳон шикаста мешавад
фаврӣ.
30:14 Ва онро ҳамчун шикастани зарфи кулолгарон хоҳад шикаст
пора-пора; дареғ намедорад, то пайдо нашавад
дар канда шудани он порае аз оташ гирифтан, ё гирифтан
обро аз чоҳ берун кунед.
30:15 Зеро ки чунин мегӯяд Худованд Худо, Қуддуси Исроил; Дар бозгашт ва
оромӣ наҷот хоҳед ёфт; дар оромӣ ва эътимоди шумо хоҳад буд
қувват: ва шумо намехостед.
30:16 Аммо шумо гуфтед: "Не; зеро ки мо савори аспҳо меравем; бинобар ин шумо гурезед;
ва «Мо бар тезкорон саворем». Пас, онҳое ки шуморо таъқиб хоҳанд кард
зуд бошад.
Юҳанно 30:17 Ҳазор нафар аз сарзаниши як кас гурехт; дар танбеҳи панҷ
гурезед: то чун чароғе бар қуллаи кӯҳ бимонед,
ва хамчун прапорщик дар теппа.
30:18 Ва аз ин рӯ, Худованд интизор хоҳад шуд, то ки Ӯ ба шумо марҳамат кунад, ва
бинобар ин ӯ сарафроз хоҳад шуд, то ки бар шумо марҳамат кунад
Худованд Худои довар аст: хушо ҳамаи онҳое ки мунтазири Ӯ ҳастанд.
30:19 Зеро ки қавм дар Сион дар Ерусалим сокин хоҳанд шуд; ту гиря нахоҳӣ кард
бештар: вай аз овози фарьёди ту ба ту хеле меҳрубон хоҳад буд; кай
вай инро мешунавад, ба ту ҷавоб хоҳад дод.
30:20 Ва гарчанде ки Худованд ба шумо нони мусибат ва оби он медиҳад
ранҷу азоб, муаллимони ту ҳеҷ гоҳ дар гӯшае нахоҳанд рафт
бештар, балки чашмони ту муаллимони худро хоҳанд дид;
30:21 Ва гӯшҳои ту аз паси ту сухане хоҳанд шунид, ки бигӯяд: "Ин аст роҳ"
Чун ба тарафи рост ва чун ба тарафи рост гардед, дар он роҳ равед
чап.
30:22 Шумо инчунин рӯйпӯши ҳайкалҳои нуқрагии худро палид хоҳед кард, ва
ороиши пайкарҳои тиллоии худ: онҳоро мисли дур парто
матои ҳайз; ба он гӯй: "Аз ин ҷо бирав".
30:23 Пас аз тухми ту борон хоҳад дод, то заминро мекорӣ
бо; ва нони нашъунамои замин, ва он фарбеҳ ва хоҳад буд
фаровон: дар он рӯз чорвои ту дар чарогоҳҳои калон мечаронад.
30:24 Ҳамчунин говҳо ва харони ҷавоне, ки ба замин гӯш медиҳанд, хоҳанд хӯрд
провайдери тозае, ки бо бел ва бо бел зада шудааст
мухлис.
30:25 Ва бар ҳар кӯҳи баланд ва бар ҳар теппаи баланд,
дарьёхо ва дарьёхои об дар рузи куштори бузург, вакте ки
манорахо меафтанд.
30:26 Илова бар ин, нури моҳ мисли нури офтоб хоҳад буд, ва
нури офтоб ҳафт баробар хоҳад буд, мисли нури ҳафт рӯз, дар
рӯзе ки Худованд рахнаи қавми Худро бибандад ва онҳоро шифо бахшад
зарбаи захмашон.
30:27 Инак, исми Худованд аз дур меояд, бо ғазаби Ӯ фурӯзон аст,
ва бори он гарон аст: лабонаш пур аз хашм аст, ва
забонаш чун оташи фурӯ мебурд:
30:28 Ва нафаси Ӯ, мисли ҷӯйе пуроб, хоҳад расид, то миёна
гардан, то ки халқҳоро бо ҷумбонидан ботил гузаронад; ва хоҳад шуд
дар гавҳари мардум ҷилаве шуда, боиси гумроҳии мардум гардад.
30:29 Шумо суруде хоҳед дошт, чунон ки дар шабе ки маросими муқаддас баргузор мешавад; ва
шодии дил, мисли он ки кас бо найе меравад, то ба он дохил шавад
кӯҳи Худованд, ба тавонои Исроил.
30:30 Ва Худованд овози пурҷалоли Худро шунида, нишон хоҳад дод
фурӯзон шудани бозуи ӯ, бо хашми хашм ва
бо шуълаи оташи фурӯ мебурд, бо парокандагӣ ва тундбод, ва
жола.
30:31 Зеро ки ба воситаи овози Худованд Ашшур латукӯб хоҳад шуд,
ки бо асо зад.
30:32 Ва дар ҳар ҷое, ки асои асоснок гузарад, ки Худованд
бар вай гузошта хоҳад шуд, он бо лавҳаҳо ва арфаҳо хоҳад буд, ва дар ҷангҳо
аз ҷунбиш ӯ бо он мубориза хоҳад кард.
30:33 Зеро ки Тӯфет аз қадим таъин шудааст; бале, барои подшоҳ омода шудааст; вай дорад
онро чуқур ва калон сохт: теппаи он оташ ва ҳезуми зиёд аст; ба
нафаси Худованд, мисли сели кибрит, онро афрӯхт.