Ишаъё
27:1 Дар он рӯз Худованд бо шамшери дарднок ва бузург ва қавӣ
левиафани мори сӯрохкунанда, ҳатто левиафани каҷро ҷазо диҳед
мор; ва аждаҳоро, ки дар баҳр аст, хоҳад кушт.
27:2 Дар он рӯз ба вай суруд хонед: "Токзори шароби сурх".
27:3 Ман Худованд, онро нигоҳ медорам; Ман онро ҳар лаҳза об медиҳам: мабодо касе осеб надиҳад, ман
шабу руз онро нигох медорад.
27:4 Дар ман ғазаб нест: кӣ бар зидди ман хорҳо ва хорҳо гузоштааст
ҷанг? Аз байни онхо мегузаштам, якчоя месузондам.
27:5 Ё бигзор вай қуввати маро бигирад, то ки бо ман сулҳ кунад; ва
вай бо ман сулҳ хоҳад кард.
27:6 Ӯ онҳоеро, ки аз Яъқуб омадаанд, решакан хоҳад кард: Исроил хоҳад шуд
шукуф-та шукуфта, руи дуньёро аз мева пур мекунад.
27:7 Оё вайро зад, чунон ки вайро зад? ё кушта шудааст
аз рӯи кушта шудани онҳо?
27:8 Чун тир ояд, бо он муҷодала хоҳӣ кард.
шамоли сахти ӯ дар рӯзи шамоли шарқӣ.
27:9 Пас, гуноҳи Яъқуб бо ҳамин пок хоҳад шуд; ва ин ҳама аст
мевае, ки гуноҳашро мебардорад; вакте ки тамоми сангхои дарьёро месозад
қурбонгоҳ ҳамчун сангҳои чӯб, ки дар кӯфташуда, боғҳо ва суратҳо
нахохад истод.
27:10 Аммо шаҳри муҳофизатшуда хароб хоҳад шуд, ва маскан партофта мешавад,
ва мисли биёбон мондааст: дар он ҷо гӯсола мечаронад, ва дар он ҷо хоҳад буд
хобида, шохаҳои онро мехӯрад.
27:11 Вақте ки шохаҳои он пажмурда мешаванд, пора-пора хоҳанд шуд
Занҳо омада, онҳоро оташ мезананд, зеро ки онҳо қавми нест
фаҳманд: бинобар ин Офаридгор ба онҳо раҳм нахоҳад кард,
ва он ки онҳоро ба вуҷуд овардааст, ба онҳо инъом нахоҳад кард.
27:12 Ва дар он рӯз воқеъ хоҳад шуд, ки Худованд аз он латукӯб хоҳад кард
маҷрои дарё ба сӯи наҳри Миср, ва шумо хоҳед буд
як ба як ҷамъ шуданд, эй банӣ-Исроил.
27:13 Ва дар он рӯз воқеъ хоҳад шуд, ки карнайи бузург хоҳад буд
дамида, ва онҳое хоҳанд омад, ки омодаи ҳалок шудан дар замини он буданд
Ашшур ва раҳошудагон дар замини Миср, ва ба онҳо саҷда хоҳанд кард
Худованд дар кӯҳи муқаддас дар Ерусалим.