Ишаъё
17:1 Бори Димишқ. Инак, Димишқ аз будан дур гирифта шудааст
шаҳр, ва он теппаи харобиовар хоҳад буд.
17:2 Шаҳрҳои Ароэр партофта шудаанд; онҳо барои рамаҳо хоҳанд буд, ки хоҳанд буд
бихобед, ва ҳеҷ кас онҳоро наметарсонад.
17:3 Қалъа низ аз Эфроим қатъ хоҳад шуд, ва салтанат аз
Димишқ ва бақияи Сурия: онҳо мисли ҷалоли халқҳо хоҳанд буд
Банӣ-Исроил, мегӯяд Худованди лашкарҳо.
17:4 Ва дар он рӯз, ки ҷалоли Яъқуб хоҳад буд
лоғар шудааст, ва фарбеҳии гӯшти ӯ лоғар мешавад.
17:5 Ва он мисли он хоҳад буд, ки даравгар ҷуворимакка ҷамъоварӣ карда, дарав мекунад
гӯшҳо бо дасташ; ва он мисли касе хоҳад буд, ки гӯшҳоро дар дарё ҷамъ мекунад
водии Рафоим.
17:6 Аммо ангури гандум дар он боқӣ хоҳад монд, мисли ларзиши зайтун
дарахт, ду ё се буттамева дар болои навдаи боло, чор ё
Панҷ дар шохаҳои барҷастаи он, мегӯяд Худованд Худои
Исроил.
17:7 Дар он рӯз одам ба Офаридгори худ назар хоҳад кард, ва чашмони вай хоҳад буд
эҳтиром ба Подшоҳи Исроил.
17:8 Ва ӯ набояд ба қурбонгоҳҳо, кори дастҳои худ нигоҳ накунад
он чиро, ки ангуштонаш сохтаанд, ё дарахтзорро эҳтиром хоҳад кард, ё
тасвирҳо.
17:9 Дар он рӯз шаҳрҳои мустаҳками ӯ мисли шохаи партофташуда ва як
шохаи боло, ки онҳо ба сабаби банӣ-Исроил мондаанд: ва
харобӣ хоҳад буд.
17:10 Зеро ки шумо Худои наҷоти худро фаромӯш кардаед ва
аз санги қуввати худ дар хотир дошта бошӣ, бинобар ин ту хушбӯй хоҳӣ шинон
растаниҳо ва онро бо лағжишҳои аҷиб гузоред:
17:11 Ниҳоли худро дар рӯз нашъунамо хоҳӣ дод, ва субҳ
Ту насли худро мерӯёнӣ, аммо дарав теппае хоҳад буд
рӯзи ғаму андӯҳи ноумедӣ.
17:12 Вой бар ҳоли мардуми бисёре, ки мисли садо садо медиҳанд
аз баҳрҳо; ва ба шитобон халқҳое, ки шитоб мекунанд, мисли
обҳои пурқувват!
17:13 Халқҳо мисли ҷараёнҳои обҳои бисьёр мешитобанд, лекин Худо хоҳад кард
онҳоро сарзаниш кунед, ва онҳо ба дур гурехта, мисли онон таъқиб хоҳанд шуд
кохани куххо пеш аз шамол ва мисли чизи пеш аз он чархзананда
гирдбод.
17:14 Ва инак, бегоҳирӯзӣ нохушиҳо; ва пеш аз субҳ ӯ нест.
Ин аст қисми онҳо, ки моро ғорат мекунанд, ва қисми ғоратгарон
мо.