Ишаъё
9:1 Бо вуҷуди ин, хира нахоҳад буд, чунон ки дар андӯҳи вай буд,, вақте ки
дар аввал вай замини Забулун ва замини заминро сабук кард
Нафталӣ, ва баъд аз он вайро сахттар азият дод
баҳр, дар он тарафи Ӯрдун, дар Ҷалил аз халқҳо.
9:2 Халқе, ки дар торикӣ роҳ мерафтанд, нури бузургеро диданд: онҳо
дар замини сояи марг сокин шавед, нур бар онҳост
дурахшид.
9:3 Ту халқро афзун кардӣ, ва шодиро зиёд накардӣ: онҳо шодӣ мекунанд
пеши ту ба ҳасби шодӣ дар дарав, ва чунон ки одамон шодӣ мекунанд, вақте ки
ғаниматро тақсим мекунанд.
9:4 Зеро ки ту юғи бори ӯро шикастӣ, ва асои ӯро
китф, асои ситамкори худ, чунон ки дар айёми Мидён.
9:5 Зеро ки ҳар ҷанги ҷанговар бо садои ошуфтааст, ва либос
дар хун печида; аммо ин бо сӯзиш ва сӯзиши оташ хоҳад буд.
9:6 Зеро ки барои мо кӯдак таваллуд шудааст, ва ба мо писар дода шудааст; ва ҳукумат
бар китфи ӯ хоҳад буд, ва номи ӯ аҷоиб хонда хоҳад шуд,
Машваратчӣ, Худои тавоно, Падари ҷовидонӣ, Шоҳзодаи сулҳ.
9:7 Афзоиши ҳукумат ва сулҳу осоиштагии ӯ ҳеҷ гоҳ хотима нахоҳад дошт
тахти Довуд ва бар салтанати ӯ, то ки онро фармон бардорад ва барқарор кунад
аз ин пас то абад бо доварӣ ва бо адолат. Дар
Гайрати Худованди лашкарҳо ин корро хоҳад кард.
9:8 Худованд каломеро ба Яъқуб фиристод, ва он бар Исроил равшан шуд.
9:9 Ва тамоми қавм хоҳанд донист, ҳатто Эфроим ва сокини он
Самария, ки бо ғурур ва пуразобии дил мегӯяд,
9:10 Хиштҳо афтодаанд, аммо мо бо сангҳои тарошида бино хоҳем кард
сикоморҳо бурида мешаванд, вале мо онҳоро ба кедр табдил медиҳем.
9:11 Бинобар ин Худованд душманони Резинро бар зидди ӯ хоҳад гузошт,
ва ба душманони худ пайваст;
9:12 Сурияиён пеш, ва фалиштиён аз пас; ва хоҳанд хӯрд
Исроил бо даҳони кушода. Барои ҳамаи ин хашми Ӯ рафъ нашудааст, балки
дасташ хануз дароз аст.
9:13 Зеро ки мардум ба касе, ки онҳоро мезанад, рӯй намегардонад ва онҳо низ
Худованди лашкарҳоро биҷӯед.
9:14 Бинобар ин Худованд аз Исроил сар ва дум, шоха ва шохаҳоро бурида хоҳад кард
шитоб, дар як рӯз.
9:15 Қадим ва шарафманд, Ӯ сар аст; ва он паёмбар
дурӯғро таълим медиҳад, вай дум аст.
9:16 Зеро ки пешвоёни ин қавм онҳоро гумроҳ мекунанд; ва онҳое, ки роҳбарӣ мекунанд
аз онхо нобуд мешаванд.
9:17 Бинобар ин, Худованд дар ҷавонони онҳо шодӣ нахоҳад дошт, ва нахоҳад буд
ба ятимон ва бевазанони онҳо раҳм кунед, зеро ки ҳар кас риёкор аст
ва бадкирдор, ва ҳар даҳон аҳмақона мегӯяд. Барои ҳамаи ин хашми ӯ
ру гардонда нашудааст, балки дасташ хануз дароз аст.
9:18 Зеро ки бадӣ мисли оташ месузад, ва бӯйҳоро хоҳад хӯрд
хорҳо меафрӯзанд ва дар бешазорҳои ҷангал аланга хоҳанд зад, ва хоҳанд кард
мисли баланд шудани дуд баланд шавед.
9:19 Аз ғазаби Худованди лашкарҳо замин тира мешавад ва
мардум ҳамчун сӯзишвории оташ хоҳанд буд: ҳеҷ кас бародари худро амон нахоҳад дод.
9:20 Ва ӯ аз тарафи рост рабуда, гурусна хоҳад монд; ва ӯ бихӯрад
аз тарафи чап бошад, сер нахоҳанд шуд: ҳар яке аз онҳо бихӯранд
одам гӯшти бозуи худ аст:
9:21 Менашше, Эфроим; ва Эфроим, Менашше, ва онҳо якҷоя хоҳанд буд
бар зидди Яҳудо. Барои ҳамаи ин хашми Ӯ нест, балки дасташ
ҳанӯз ҳам дароз карда шудааст.