Ишаъё
7:1 Ва воқеъ шуд, ки дар айёми Оҳоз ибни Йӯтом, ибни
Узиё, подшоҳи Яҳудо, ки Резин подшоҳи Сурия ва Пеқо писараш буд
аз Ремалиё, подшоҳи Исроил, сӯи Ерусалим баромад, то бо он ҷанг кунад,
вале бар зидди он галаба карда натавонист.
7:2 Ва ба хонадони Довуд гуфта шуд, ки Сурия бо иттифоқ афтодааст
Эфроим. Ва дилаш ба ваҷд омад, ва дили мардумаш, чун
дарахтони чуб бо шамол ба харакат медароянд.
7:3 Ва Худованд ба Ишаъё гуфт: «Ҳоло ба пешвози Оҳоз бирав, ва
Писарат Шеарҷашуб, дар охири ҷӯйбори ҳавзи болоӣ
шоҳроҳи майдони пурра;
7:4 Ва ба ӯ бигӯ: "Эҳтиёт шав ва хомӯш бош; натарсед ва натарсед
барои ду думи ин оташи тамокукаш, барои
хашми шадиди Резин ба Сурия ва писари Ремалиё.
7:5 Зеро ки Сурия, Эфроим ва писари Ремалиё маслиҳати бад карданд.
бар зидди ту гуфта,
7:6 Биёед бар зидди Яҳудо баромадем, ва онро ба хашм оварем, ва дар он рахна кунем
барои мо, ва дар миёни он подшоҳе, писари Табаалро таъин намуд;
7:7 Ҳамин тавр, мегӯяд Худованд Худо: "Вай истода нахоҳад шуд, ва нахоҳад омад."
гузаред.
7:8 Зеро ки сардори Сурия Димишқ аст, ва сардори Димишқ Резин аст;
ва дар давоми шашсаду панҷ сол Эфроим шикаста хоҳад шуд, то ки бошад
мардум нест.
7:9 Ва сари Эфроим Сомария аст, ва сари Сомария аст
Писари Ремалия. Агар имон наёваред, албатта нахоҳед дошт
таъсис дода шудааст.
7:10 Ва Худованд боз ба Оҳоз сухан ронда, гуфт:
7:11 Аз Худованд Худои худ аз ту аломате бипурс; онро ё дар амиқ пурсед, ё дар
баландии боло.
7:12 Аммо Оҳоз гуфт: «Ман наметалабам ва Худовандро нахоҳам наозмояд».
7:13 Ва гуфт: «Акнун бишнавед, эй хонадони Довуд! Оё ин барои шумо як чизи хурд аст
ба одамон хаста мешавад, аммо оё шумо низ Худои маро хаста мекунед?
7:14 Бинобар ин худи Худованд ба шумо аломате хоҳад дод; Инак, бокира хоҳад шуд
ҳомила шуда, писаре зоид, ва ӯро Имонуил ном хоҳад гузошт.
7:15 Равған ва асал бихӯрад, то бидонад, ки аз бадӣ даст кашад, ва
некиро интихоб кунед.
7:16 Зеро пеш аз он ки кӯдак медонад, ки аз бадӣ даст кашад ва некиро интихоб кунад,
замине ки ту нафрат дорӣ, аз ҳар ду подшоҳи вай тарк хоҳад шуд.
7:17 Худованд бар ту, бар қавми ту ва бар ту хоҳад овард
хонаи падар, айёми нарасидааст, аз рӯзи Эфроим
аз Яҳудо рафтанд; ҳатто подшоҳи Ашшур.
7:18 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки дар он рӯз, ки Худованд барои ҳитоса хоҳад кард
магасе, ки дар канори дарьёхои Миср вокеъ аст ва барои
занбури асал, ки дар сарзамини Ашшур аст.
7:19 Ва онҳо омада, ҳамаро дар водиҳои харобазор хоҳанд бурд,
ва дар сӯрохиҳои харсангҳо, ва бар ҳамаи хорҳо ва бар ҳамаи буттаҳо.
7:20 Дар ҳамон рӯз Худованд риштарошро бо риштароши кирошуда хоҳад тарошад, яъне:
аз ҷониби онҳо дар он тарафи дарё, аз ҷониби подшоҳи Ашшур, сар ва мӯй
ва ришро низ мехӯрад.
7:21 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки дар он рӯз, ки одам ҷавонро ғизо медиҳад
гов ва ду гӯсфанд;
7:22 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки барои фаровонии шир, ки онҳо хоҳанд буд
бидеҳ, ки вай равған бихӯрад; зеро ки равған ва асал онро ҳар кас бихӯрад
дар замин мондааст.
7:23 Ва дар он рӯз воқеъ хоҳад шуд, ки ҳар ҷое, ки дар он ҷо хоҳад буд
ҳазор ток буд, ҳазор нуқра, ҳатто хоҳад шуд
барои куракхо ва хорхо.
7:24 Одамон бо тирҳо ва камонҳо ба он ҷо хоҳанд омад; зеро тамоми замин
хорхо ва хорхо мешаванд.
7:25 Ва дар ҳамаи теппаҳо, ки бо матток кофта шавад, нахоҳад буд
тарси хасу хор ба он ҷо биёед, лекин ин барои он хоҳад буд
барзаговхо ва барои поймол кардани чорвои хурд.