Ишаъё
4:1 Ва дар он рӯз ҳафт зан як мардро дастгир карда, гӯянд: «Мехоҳем».
нони худро бихӯред ва либоси худро бипӯшед: танҳо моро даъват кунанд
номи ту, то ки маломати моро аз байн барад.
4:2 Дар он рӯз шохаи Худованд зебо ва ҷалол хоҳад буд, ва
меваи замин барои онҳое ки ҳастанд, некӯ ва зебо хоҳад буд
аз Исроил гурехт.
4:3 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки он ки дар Сион боқӣ мемонад, ва он ки дар Сион боқӣ мемонад
дар Ерусалим бимонад, муқаддас хонда хоҳад шуд, ҳатто ҳар касе ки ҳаст
дар байни сокинони Ерусалим навишта шудааст:
4:4 Вақте ки Худованд ифлосии духтарони Сионро шуста,
ва хуни Ерусалимро аз миёни он пок хоҳад кард
рӯҳи доварӣ ва бо рӯҳи сӯзон.
4:5 Ва Худованд бар ҳар манзили кӯҳи Сион офарид, ва
бар калисоҳои вай, абр ва дуд рӯзона, ва дурахши а
оташи алангаи шаб, зеро ки бар тамоми ҷалол муҳофизат хоҳад буд.
4:6 Ва дар рӯзона хаймаи сояе хоҳад буд
гармӣ ва барои паноҳгоҳ ва барои ниҳон аз тӯфон ва аз
борон.