Ҳушаъ
12:1 Эфроим аз бод мехӯрад, ва аз паи боди шарқ меистад: ҳар рӯз
дурӯғ ва харобиро зиёд мекунад; ва бо он ахд мебанданд
Ашшуриён, ва нафт ба Миср бурда мешавад.
12:2 Ва Худованд бо Яҳудо низоъ дорад, ва Яъқубро ҷазо хоҳад дод
мувофиқи роҳҳои худ; мувофиқи корҳояш подош хоҳад дод.
12:3 Ӯ аз пошнаи бародари худ дар батни худ гирифт, ва бо қуввати худ дошт
қудрат бо Худо:
12:4 Бале, ӯ бар фаришта қудрат дошт ва ғолиб омад; гиря кард ва
Ӯро дар Байт-Ил ёфт ва дар он ҷо бо ӯ гуфтугӯ кард
мо;
12:5 Ҳатто Худованд Худои лашкарҳо; Худованд ёдгории ӯст.
12:6 Пас, ба Худои худ рӯй гардон: марҳамат ва доварӣ нигоҳ дошта, ба худ мунтазир бош.
Худоё пайваста.
12:7 Вай тоҷир аст, тарозуҳои макр дар дасти ӯст; дӯст медорад
зулм кардан.
12:8 Ва Эфроим гуфт: «Бо вуҷуди он ки ман сарватдор шудам, сарвати худро ёфтам.
дар тамоми меҳнати ман онҳо дар Ман ҳеҷ шарорате, ки гуноҳ буд, нахоҳанд ёфт.
12:9 Ва ман, ки Худованд Худои ту аз замини Миср ҳастам, туро боз хоҳам сохт
ки дар хаймахо сукунат кунанд, чунон ки дар рузхои ид.
12:10 Ман низ ба воситаи анбиё гуфтам, ва рӯъёҳоро зиёд кардам, ва
мисолҳо истифода бурда, аз ҷониби хизмати паёмбарон.
12:11 Оё дар Ҷилъод шарорат ҳаст? Албатта онҳо ботиланд ва қурбонӣ мекунанд
говҳо дар Ҷилҷол; Оре, қурбонгоҳҳои онҳо мисли тӯдаҳо дар ҷӯйборҳост
майдонхо.
12:12 Ва Яъқуб ба сарзамини Сурия гурехт, ва Исроил ба занӣ хизмат кард,
ва барои занаш гӯсфандонро мечаровард.
12:13 Ва Худованд ба воситаи набӣ Исроилро аз Миср берун овард, ва ба воситаи пайғамбар
нигоҳ дошта мешуд.
12:14 Эфроим ӯро сахт хашмгин кард, бинобар ин вай меравад
хунаш бар ӯ хоҳад буд ва маломаташ Парвардигораш ба ӯ бозмегардад.