Ҳушаъ 12:1 Эфроим аз бод мехӯрад, ва аз паи боди шарқ меистад: ҳар рӯз дурӯғ ва харобиро зиёд мекунад; ва бо он ахд мебанданд Ашшуриён, ва нафт ба Миср бурда мешавад. 12:2 Ва Худованд бо Яҳудо низоъ дорад, ва Яъқубро ҷазо хоҳад дод мувофиқи роҳҳои худ; мувофиқи корҳояш подош хоҳад дод. 12:3 Ӯ аз пошнаи бародари худ дар батни худ гирифт, ва бо қуввати худ дошт қудрат бо Худо: 12:4 Бале, ӯ бар фаришта қудрат дошт ва ғолиб омад; гиря кард ва Ӯро дар Байт-Ил ёфт ва дар он ҷо бо ӯ гуфтугӯ кард мо; 12:5 Ҳатто Худованд Худои лашкарҳо; Худованд ёдгории ӯст. 12:6 Пас, ба Худои худ рӯй гардон: марҳамат ва доварӣ нигоҳ дошта, ба худ мунтазир бош. Худоё пайваста. 12:7 Вай тоҷир аст, тарозуҳои макр дар дасти ӯст; дӯст медорад зулм кардан. 12:8 Ва Эфроим гуфт: «Бо вуҷуди он ки ман сарватдор шудам, сарвати худро ёфтам. дар тамоми меҳнати ман онҳо дар Ман ҳеҷ шарорате, ки гуноҳ буд, нахоҳанд ёфт. 12:9 Ва ман, ки Худованд Худои ту аз замини Миср ҳастам, туро боз хоҳам сохт ки дар хаймахо сукунат кунанд, чунон ки дар рузхои ид. 12:10 Ман низ ба воситаи анбиё гуфтам, ва рӯъёҳоро зиёд кардам, ва мисолҳо истифода бурда, аз ҷониби хизмати паёмбарон. 12:11 Оё дар Ҷилъод шарорат ҳаст? Албатта онҳо ботиланд ва қурбонӣ мекунанд говҳо дар Ҷилҷол; Оре, қурбонгоҳҳои онҳо мисли тӯдаҳо дар ҷӯйборҳост майдонхо. 12:12 Ва Яъқуб ба сарзамини Сурия гурехт, ва Исроил ба занӣ хизмат кард, ва барои занаш гӯсфандонро мечаровард. 12:13 Ва Худованд ба воситаи набӣ Исроилро аз Миср берун овард, ва ба воситаи пайғамбар нигоҳ дошта мешуд. 12:14 Эфроим ӯро сахт хашмгин кард, бинобар ин вай меравад хунаш бар ӯ хоҳад буд ва маломаташ Парвардигораш ба ӯ бозмегардад.