Ҳушаъ
11:1 Вақте ки Исроил кӯдак буд, ман ӯро дӯст медоштам ва писарамро аз он берун хондам
Миср.
11:2 Чӣ тавре ки онҳоро даъват карданд, аз онҳо дур шуданд ва ба онҳо қурбонӣ мекарданд
Баалӣ ва бухур сӯзондан ба ҳайкалҳо.
11:3 Ман ба Эфроим таълим додам, ки онҳоро ба оғӯш гирифта, биравад; вале медонистанд
на ин ки ман онҳоро шифо додам.
11:4 Ман онҳоро бо риштаҳои одамӣ, бо бандҳои муҳаббат кашидам, ва ман назди онҳо будам
чунон ки юғро аз даҳони худ мекашанд, ва Ман ба онҳо гӯшт гузоштам.
11:5 Ӯ ба замини Миср барнагардад, балки Ашшур хоҳад буд
подшоҳи ӯ, зеро онҳо баргаштанро рад карданд.
11:6 Ва шамшер бар шаҳрҳои худ бимонад, ва шохаҳои ӯро хоҳад нобуд кард,
ва ба сабаби маслиҳатҳои худ онҳоро бихӯред.
11:7 Ва қавми ман майл доранд, ки аз Ман рӯй гардонанд, гарчанде ки онҳоро даъват карданд
ба Ҳаққи Таоло, ҳеҷ кас Ӯро сарафроз намекунад.
11:8 Чӣ тавр ман туро таслим кунам, эй Эфроим? Чӣ тавр ман туро наҷот диҳам, эй Исроил? Чӣ хел
Оё туро Адма гардонам? Чӣ тавр туро ҳамчун Забоим таъин кунам? дили ман
даруни ман мубаддал мешавад, тавбаҳои ман якҷоя афрӯхта мешаванд.
11:9 Ман хашмгинии худро иҷро нахоҳам кард, ба он барнамегардам
Эфроимро несту нобуд; зеро ки Ман Худо ҳастам, на одамизод; муқаддас дар миёни
ва ман ба шаҳр намеравам».
11:10 Онҳо аз паи Худованд хоҳанд рафт, Ӯ мисли шер наъра хоҳад кард, вақте ки хоҳад кард
наъра кунанд, он гоҳ кӯдакон аз ғарб ларзон хоҳанд шуд.
11:11 Онҳо мисли паррандае аз Миср берун меларзанд ва мисли кабӯтаре аз замин
аз Ашшур: ва Ман онҳоро дар хонаҳои онҳо ҷойгир хоҳам кард, мегӯяд Худованд.
11:12 Эфроим маро бо дурӯғ иҳота мекунад, ва хонадони Исроил бо дурӯғ
Аммо Яҳудо ҳанӯз бо Худо ҳукмронӣ мекунад ва ба муқаддасон содиқ аст.