Ҳушаъ
7:1 Вақте ки ман мехостам Исроилро шифо диҳам, он гоҳ гуноҳи Эфроим буд
ошкор ва шарорати Сомария, зеро ки дурӯғ содир мекунанд;
ва дузд медарояд, ва лашкари роҳзанон берун аз он ғорат мекунанд.
7:2 Ва онҳо дар дилашон намепиндоранд, ки ман ҳамаи онҳоро дар ёд дорам
бадӣ; акнун кирдорашон онҳоро фаро гирифтааст; онхо пеш
рӯи ман.
7:3 Подшоҳро бо шарорати худ шод мегардонанд, ва миронро бо
дурӯғи онҳо.
7:4 Ҳамаашон зинокоранд, мисли танӯре, ки аз ҷониби нонвой тафсонда мешавад, ва аз кор мемонад
аз баланд бардоштани хамир пас аз хамир кардан, то хамиртуруш шудани он.
7:5 Дар айёми подшоҳи мо мирон ӯро бо шишаҳо бемор карданд
вино; дасташро бо тамасхур дароз кард.
7:6 Зеро ки онҳо дили худро мисли танӯр омода кардаанд, дар ҳоле ки онҳо хобида
мунтазир бошед: нонвой тамоми шаб хоб мекунад; дар пагоҳӣ он ҳамчун месӯзад
оташи аланга.
7:7 Ҳама мисли танӯр гарманд ва доварони худро фурӯ бурдаанд; хамаи онхо
Подшоҳон афтодаанд: дар миёни онҳо касе нест, ки Маро даъват кунад.
7:8 Эфроим, Ӯ дар байни мардум омехта шудааст; Эфроим як торт нест
гардонд.
7:9 Аҷнабиён қуввати ӯро хӯрдаанд, ва ӯ инро намедонад: оре, хокистарӣ
мӯйҳо дар ин ҷо ва он ҷо бар ӯ ҳастанд, вале ӯ намедонад.
7:10 Ва ғурури Исроил ба рӯи ӯ шаҳодат медиҳад, ва онҳо барнамегарданд
Ба Худованд Худои худ, ва барои ҳамаи ин Ӯро наҷӯед.
7:11 Эфроим низ мисли кабӯтари бедил аст: Мисрро мехонанд,
ба Ашшур мераванд.
7:12 Вақте ки онҳо бираванд, Ман тӯри Худро бар онҳо меандозам; Ман онҳоро меорам
мисли мурғони осмон фуруд омад; Ман онҳоро мисли онҳо ҷазо хоҳам дод
ҷамъомад шуниданд.
7:13 Вой бар ҳоли онҳо! зеро ки онҳо аз Ман гурехтаанд: ҳалокашон бар онҳо!
зеро ки онҳо бар зидди Ман таҷовуз карданд: агарчи онҳоро фидия дода бошам,
вале бар зидди ман дурӯғ гуфтаанд.
7:14 Ва онҳо бо дили худ ба ман нидо накардаанд, вақте ки онҳо дод мезаданд
катҳояшон: барои ҷуворимакка ва май ҷамъ мешаванд ва исён мекунанд
бар зидди ман.
7:15 Ҳарчанд ман дастҳои онҳоро баста ва мустаҳкам кардаам, аммо онҳо тасаввур мекунанд
бадкорӣ бар ман.
7:16 Онҳо бармегарданд, вале на ба Ҳаққи Таоло: онҳо мисли камони маккор ҳастанд.
мирони онҳо аз хашми забонашон ба шамшер хоҳанд афтод: ин
масхараи онҳо дар замини Миср хоҳад буд.