Ҳушаъ 7:1 Вақте ки ман мехостам Исроилро шифо диҳам, он гоҳ гуноҳи Эфроим буд ошкор ва шарорати Сомария, зеро ки дурӯғ содир мекунанд; ва дузд медарояд, ва лашкари роҳзанон берун аз он ғорат мекунанд. 7:2 Ва онҳо дар дилашон намепиндоранд, ки ман ҳамаи онҳоро дар ёд дорам бадӣ; акнун кирдорашон онҳоро фаро гирифтааст; онхо пеш рӯи ман. 7:3 Подшоҳро бо шарорати худ шод мегардонанд, ва миронро бо дурӯғи онҳо. 7:4 Ҳамаашон зинокоранд, мисли танӯре, ки аз ҷониби нонвой тафсонда мешавад, ва аз кор мемонад аз баланд бардоштани хамир пас аз хамир кардан, то хамиртуруш шудани он. 7:5 Дар айёми подшоҳи мо мирон ӯро бо шишаҳо бемор карданд вино; дасташро бо тамасхур дароз кард. 7:6 Зеро ки онҳо дили худро мисли танӯр омода кардаанд, дар ҳоле ки онҳо хобида мунтазир бошед: нонвой тамоми шаб хоб мекунад; дар пагоҳӣ он ҳамчун месӯзад оташи аланга. 7:7 Ҳама мисли танӯр гарманд ва доварони худро фурӯ бурдаанд; хамаи онхо Подшоҳон афтодаанд: дар миёни онҳо касе нест, ки Маро даъват кунад. 7:8 Эфроим, Ӯ дар байни мардум омехта шудааст; Эфроим як торт нест гардонд. 7:9 Аҷнабиён қуввати ӯро хӯрдаанд, ва ӯ инро намедонад: оре, хокистарӣ мӯйҳо дар ин ҷо ва он ҷо бар ӯ ҳастанд, вале ӯ намедонад. 7:10 Ва ғурури Исроил ба рӯи ӯ шаҳодат медиҳад, ва онҳо барнамегарданд Ба Худованд Худои худ, ва барои ҳамаи ин Ӯро наҷӯед. 7:11 Эфроим низ мисли кабӯтари бедил аст: Мисрро мехонанд, ба Ашшур мераванд. 7:12 Вақте ки онҳо бираванд, Ман тӯри Худро бар онҳо меандозам; Ман онҳоро меорам мисли мурғони осмон фуруд омад; Ман онҳоро мисли онҳо ҷазо хоҳам дод ҷамъомад шуниданд. 7:13 Вой бар ҳоли онҳо! зеро ки онҳо аз Ман гурехтаанд: ҳалокашон бар онҳо! зеро ки онҳо бар зидди Ман таҷовуз карданд: агарчи онҳоро фидия дода бошам, вале бар зидди ман дурӯғ гуфтаанд. 7:14 Ва онҳо бо дили худ ба ман нидо накардаанд, вақте ки онҳо дод мезаданд катҳояшон: барои ҷуворимакка ва май ҷамъ мешаванд ва исён мекунанд бар зидди ман. 7:15 Ҳарчанд ман дастҳои онҳоро баста ва мустаҳкам кардаам, аммо онҳо тасаввур мекунанд бадкорӣ бар ман. 7:16 Онҳо бармегарданд, вале на ба Ҳаққи Таоло: онҳо мисли камони маккор ҳастанд. мирони онҳо аз хашми забонашон ба шамшер хоҳанд афтод: ин масхараи онҳо дар замини Миср хоҳад буд.